Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 805
สรุปบท ตอนที่ 805 ทั้งอ่อนทั้งติดเกม: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 805 ทั้งอ่อนทั้งติดเกม – Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน โดย Internet
บท ตอนที่ 805 ทั้งอ่อนทั้งติดเกม ของ Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน ในหมวดนิยายการเงิน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่ 805 ทั้งอ่อนทั้งติดเกม
ฉู่ขวงสร้างคุณูปการต่อการศึกษาบลูสตาร์อย่างต่อเนื่อง
นี่ไม่ใช่ความตั้งใจดั้งเดิมของหลินเยวียน แต่หลินเยวียนไม่ได้ต่อต้าน
ผลงานที่ขาหยิบออกมานั้นยอดเยี่ยมมากพอ และนับได้ว่าเป็น ‘ประโยชน์สุข’ แก่นักเรียน
ในสตูดิโอ
หลินเยวียนกำลังใคร่ครวญ
ฃหลังจากเรื่องสั้นทั้งเจ็ดสะเทือนทั้งห้าทวีป คลังหนังสือซิลเวอร์บลูจึงตอบสนองอย่างว่องไว ไม่นานก็มีคนโทรมาบอกว่าพวกเขาต้องการรวมเล่มและตีพิมพ์เรื่องทั้งเจ็ดเรื่องของหลินเยวียน
แน่นอนว่าหลินเยวียนไม่ได้คัดค้านเรื่องนี้
จำนวนเรื่องสั้นของเขา เมื่อบวกกันแล้วสามารถรวมเล่มและตีพิมพ์ได้เลย ผลงานเล่มนี้ใช้ชื่อว่า ‘รวมเรื่องสั้นของฉู่ขวง’
“คุณกำลังจะกลายเป็นฝันร้ายของนักเรียนอีกนับไม่ถ้วนแล้วนะครับ”
จินมู่หยอกล้อ หลังจากเห็นสมาคมวรรณศิลป์รับรองผลงานทั้งเจ็ดเรื่องของฉู่ขวง
หลินเยวียน “นั่นคือฉู่ขวง”
จินมู่ตกตะลึงอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะหลุดหัวเราะเสียงดัง
หลายวันต่อจากนั้น เรื่องสั้นทั้งเจ็ดของฉู่ขวงยังคงเป็นที่ถกเถียงของหลายฝ่ายอย่างต่อเนื่อง
และเมื่อ ‘เรื่องสั้นของฉู่ขวง’ ซึ่งจัดทำโดยคลังหนังสือซิลเวอร์บลูเผยแพร่ออกมา ก็ถือโอกาสทำยอดขายได้ไม่น้อยขณะที่กระแสกำลังร้อนแรง
ผู้บริโภคกลุ่มหลักคือผู้ปกครองซึ่งซื้อให้บุตรหลาน
เหตุผลในการซื้อคือ ‘ตอนนี้อ่านหนังสือของฉู่ขวงมากขึ้นก็ไม่เสียหาย หลังจากนี้ลูกหลานอาจต้องสอบ…”
เด็กๆ พากันปฏิเสธ น่าเสียดายที่การปฏิเสธไม่เป็นผล
ก็เหมือนกับ ‘การสอบจำลองการสอบเข้ามหาวิทยาลัย’ อาจไม่ชอบ แต่สิ่งที่ควรซื้อก็ต้องซื้อ
ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องสั้นเหล่านี้ให้ทั้งคำสอนและความบันเทิง ไม่ว่าอย่างไรก็ยังพอมีความน่าอ่านอยู่บ้าง
สิ่งที่ควรค่าแก่การเอ่ยถึงคือ…
บริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ในวงการได้แสดงความสนใจอย่างมากกับเรื่องสั้นอย่างเรื่องมหาเศรษฐี และดูเหมือนว่าพวกเขามีความตั้งใจที่จะผลิตเรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นภาพยนตร์ เรื่อง สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือคุณภาพของผลงานที่ผลิตออกมานั้นจะต้องมีมาตรฐานขั้นพื้นฐาน
ทุกคนในอุตสากรรมนี้รู้กฎเกณฑ์ดี
เมื่อก่อน บริษัทใหญ่แห่งหนึ่งซื้อลิขสิทธิ์เรื่องคนขุดสุสานไป ปรากฏว่าผลิตออกมาอย่างสุกเอาเผากิน เลือกมาเพียงนักแสดงที่ไม่มีความสามารถด้านการแสดง มีเพียงชื่อเสียง ส่งผลให้ผลงานออกมาไม่ได้เรื่อง นับตั้งแต่นั้นมา บริษัทนั้นจึงถูกส่งเข้าบัญชีดำของฉู่ขวง และไม่มีทางคว้าลิขสิทธิ์ในการดัดแปลงภาพยนตร์ของฉู่ขวงได้อีก ไม่ว่าจะเสนอเงินมากเท่าใดก็ไม่มีประโยชน์
และตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา
ไม่ว่าบริษัทภาพยนตร์ใดก็ล้วนให้ความสำคัญเป็นอย่างยิ่งต่อลิขสิทธิ์ภาพยนตร์ของฉู่ขวง ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ปฏิบัติต่อผลงานอย่างสุกเอาเผากินเมื่อได้รับมา ถึงอย่างไรผลงานของฉู่ขวงมักจะได้รับความนิยมสูงมากหลังจากดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ ไม่มีใครอยากสูญเสียโอกาสในการร่วมงานกับฉู่ขวงไปอย่างสิ้นเชิง
ก็เจ้าแก่ฉู่ขวงน่ะ
ภาพลักษณ์ที่โลกภายนอกมีต่อฉู่ขวงนั้นเชื่อมโยงโดยตรงกับคำคุณศัพท์จำพวก ‘เย็นชา’ ‘เข้มงวด’ ‘โอหัง’และ ‘หยิ่งผยอง’
แม้แต่ภาพลักษณ์ของฉู่ขวงที่โลกภายนอกจินตนาการไว้นั้นมีความยิ่งทะนง เท่ และเก่งกาจเป็นหลัก
นั่นเพราะมีการเปรียบเทียบ
เซี่ยนอวี๋ใต้ ฉู่ขวงเหนือ นำภาพลักษณ์ของเซี่ยนอวี๋มากลับด้านก็ใช้ได้แล้ว
เซี่ยนอวี๋อ่อนโยนประดุจหยกงาม เจ้าแก่ฉู่ขวงโอหังและเย็นชา
จะว่าไป อันที่จริงหลินเยวียนก็สามารถแยกแยะเซี่ยนอวี๋จากฉู่ขวงและอิ่งจือได้อย่างมีสติ แนวคิดของเขาคือการปรับปรุงภาพลักษณ์ไปตามจินตนาการของชาวเน็ต
ตัวตนที่ใกล้เคียงกับบุคลิกดั้งเดิมของเขาอย่างแท้จริงคือเซี่ยนอวี๋
มีเพียงตัวตนนี้เท่านั้นที่เปิดเผยต่อสาธารณะโดยสมบูรณ์ เพราะต้องใช้ตัวตนนี้เพื่อติดต่อกับคนอื่นๆ
……
หลายวันต่อจากนั้น
เรื่องสั้นทั้งเจ็ดเรื่องของฉู่ขวงได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ในวันนี้
หลินเยวียนเดินทางมายังบริษัท
ขณะที่คนอื่นกำลังทำงาน เขากลับเปิดเกมอย่างคล่องแคล่ว
นับตั้งแต่เปิดตัวเกมพืชปะทะซอมบี ความสนใจในการเล่นเกมของหลินเยวียนก็เพิ่มขึ้นกว่าเดิมมาก
เขาเล่นเกมทุกประเภท
บางครั้งก็เล่นเกมตีป้อม บางครั้งก็เล่นเกมออนไลน์ ทว่าในวันนี้เขากลับเล่นเกมประเภทยิงปืน
“ปังๆๆ …”
หลังจากยิงปืนออกไป ผู้เล่นซึ่งใช้ไอดีว่า ‘ฉู่ขวง10086’ ก็ถูกยิงแสกหน้า
‘เจ้าแก่ฉู่ขวง ตายซะเถอะ!’
ฝ่ายตรงข้ามยั่วยุหลินเยวียนในช่องแช็ต พาลให้หลินเยวียนใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ
โกรธในทุกแง่มุม
ฉู่ขวง10086 ก็คือหลินเยวียน
หลินเยวียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพูดว่า “รุ่นพี่อยากเล่นเกมประเภทเหรอ?”
ซุนเย่าหั่วเปิดกล่องอาหาร กลิ่นของขาวหอมฟุ้งขึ้นมาทันที “ไม่สำคัญหรอก ขอแค่รุ่นน้องมีความสุขก็พอ มากินได้กันก่อน อร่อยมากเลยละ”
“ขอบคุณครับ”
หลินเยวียนนั่งกินไก่ในห้องทำงานอย่างมีความสุข
เมื่อเล่นเสร็จ หลินเยวียนจึงรับกระดาษซึ่งซุนเย่าหั่วส่งให้มาเช็ดปาก พลางเอ่ยว่า
“งั้นเรามาสร้างเกมยิงปืนกันดีกว่า”
ถึงจะเป็นความคิดที่เกิดขึ้นฉับพลัน แต่แท้จริงแล้วมันมีเหตุผล หลินเยวียนและซุนเย่าหั่วก่อตั้งบริษัทเกมขึ้นมา ต่อจากนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องปล่อยเกมใหม่ออกมาบ้าง โชคดีที่หลินเยวียนพอจะมีประเภทของเกมที่พอจะเป็นที่นิยมอยู่บ้าง
ตัวอย่างเช่นเกมยิงปืนสุดคลาสสิกอย่าง ‘แตะถึงพื้นกลับบ้านเก่า[1]’!
“ได้”
ซุนเย่าหั่วร่าเริง และไม่ถามรายละเอียดเลยสักนิด
“งั้นเดี๋ยวฉันจะเรียกคนที่บริษัทเกมมา รุ่นน้องก็สั่งการได้เลย!”
“อื้ม”
หลินเยวียนกระตือรือร้อนที่จะลองอยู่บ้าง
ผู้เล่นบนโลกนี้ไม่เคยเล่นเกมแตะถึงพื้นกลับบ้านเก่ามาก่อน เมื่อพวกเขาได้สัมผัสเป็นครั้งแรกจะต้องฝีมืออ่อนปวกเปียกอย่างแน่นอน
ต่างกับเขา!
หลินเยวียนเคยเล่นเกมประเภทนี้มาก่อนในโลกเดิม!
เมื่อเกมนี้เปิดตัวเป็นครั้งแรก เขาสามารถใช้ประสบการณ์ที่เหนือกว่าเพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ทั้งหมดได้!
“ติ๊งต่อง!”
ระบบสาบานต่อโฮสต์ที่ทั้งอ่อนทั้งติดเกมได้ว่า ความผิดพลาดในความทรงจำของหลินเยวียนในครั้งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับระบบ
“เกมนี้มีชื่อว่า ‘สมรภูมิเอาชีวิตรอด[2]’”
คุณต้องผ่านอดีตอันเจ็บปวดแบบไหนมา ถึงได้จำว่าเกมนี้ชื่อว่า ‘แตะถึงพื้นกลับบ้านเก่า’?
จะกลับบ้านเก่ากันง่ายๆ เชียวหรือ?
[1] แตะถึงพื้นกลับบ้านเก่า แท้จริงแล้วเป็นการเรียกชื่อทั่วไปของเกมประเภทเดียวกับ PUBG ซึ่งในเกมผู้เล่นจะกระโดดร่มลงมา อาจถูกฝ่ายตรงข้ามยิงตายไม่นานหลังจากที่เท้าแตะพื้น ทว่าในเนื้อเรื่องนี้ หลินเยวียนจำผิด คิดว่า ‘แตะถึงพื้นกลับบ้านเก่า’ เป็นชื่อของเกม
[2] สมรภูมิเอาชีวิตรอด เป็นการถอดความหมายจากชื่อภาษาจีนของเกม PUBG (PlayerUnknown’s Battleground)
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...