ตอนที่ 842 อย่ามาหาเรื่อง
ในทัศนคติของวงการดนตรี โถงทองคำมักจะมีภาพลักษณ์ที่ผูกโยงกับพ่อเพลงเสมอ
เวทีดนตรีระดับสูงสุดนี้ไม่มีวันขาดพ่อเพลงที่มานั่งประจำตำแหน่ง และบางครั้งยังมีมากกว่าหนึ่งคนด้วยซ้ำ
ในช่วงเวลาพิเศษ บางครั้งที่โถงทองคำอาจมีพ่อเพลงมารวมตัวกันถึงหลักสิบคนเลยทีเดียว
แต่ก่อนหน้านี้ แม้หลินเยวียนนั้นจะได้รับการเรียกขานในวงการว่าเป็น ‘พ่อเพลงตัวน้อย’ แต่ก็ไม่เคยได้รับเชิญให้เข้าร่วมแสดงที่โถงทองคำเลย ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเกณฑ์ตรงนั้นยังคงมีอยู่เสมอ
ปัจจุบันนี้ เซี่ยนอวี๋ได้ก้าวขึ้นมาเป็นพ่อเพลงแล้ว!
ในที่สุดหลินเยวียนก็ได้รับจดหมายเชิญจากโถงทองคำเป็นครั้งแรกในชีวิต!
จดหมายเชิญนี้ถูกส่งตรงจากโถงทองคำไปยังสตาร์ไลท์
นั่นหมายความว่า หลินเยวียนในฐานะพ่อเพลงคนใหม่ได้รับการยอมรับอย่างแท้จริงจากเหล่าบุคลากรระดับสูงสุดในวงการดนตรี
อย่างไรก็ตาม
ปัจจัยสำคัญที่ทำให้หลินเยวียนได้รับเชิญในครั้งนี้ ไม่ได้เป็นเพียงเพราะเขาเพิ่งก้าวขึ้นมาเป็นพ่อเพลง
สาเหตุสำคัญที่สุดคือ
กู้ซีได้รับโอกาสที่จะบรรเลงเพลงราตรีบรรเลงในโถงทองคำ!
ในฐานะผู้ประพันธ์เพลงราตรีบรรเลง พ่อเพลงป้ายแดงอย่างหลินเยวียนจึงได้รับเชิญจากโถงทองคำ ซึ่งเป็นเรื่องที่เข้าใจได้
ขณะนั้น
สตาร์ไลท์เอนเตอร์เทนเมนต์
ในห้องทำงานของหลินเยวียน
กู้ซีตื่นเต้นจนแทบข่มความรู้สึกไว้ไม่อยู่ แก้มของเธอแดงระเรื่อ เผยให้เห็นความดีใจอย่างชัดเจน “ขอบคุณมากค่ะอาจารย์เซี่ยนอวี๋ที่ให้โอกาสนี้กับฉัน!”
หลินเยวียนกล่าวขึ้นอย่างแปลกใจเล็กน้อย“คุณเคยขึ้นแสดงที่โถงทองคำมาแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”
หลินเยวียนจำได้ว่ากู้ซีได้รับสมญานามว่า ‘เทพธิดาเปียโน’ เนื่องจากเธอเคยขึ้นแสดงที่โถงทองคำตั้งแต่อายุยังน้อย ข้อมูลนี้หลายคนเคยเล่าให้เขาฟังแล้ว
“ไม่เหมือนกันค่ะ!”
กู้ซีก้มหน้าเล็กน้อยอย่างเขินอาย “จริงๆ ครั้งที่แล้วที่ฉันได้ขึ้นแสดงที่โถงทองคำเป็นเรื่องของโชคมากกว่าค่ะ ผู้ใหญ่ที่บ้านช่วยประสานงานให้ อีกอย่างตอนนั้นฉันขึ้นเวทีหลังจากการแสดงดนตรีจบไปแล้ว คนดูส่วนใหญ่กลับกันไปหมดแล้ว จะว่าไปก็คือได้อกาสขึ้นแสดงในช่วงเวลาขยะ…”
“อ๋อ”
หลินเยวียนเข้าใจขึ้นมาทันที
ช่วงเวลาขยะก็คือช่วงที่การแสดงดนตรีอย่างเป็นทางการจบลงแล้ว และทุกคนเริ่มออกจากงาน ทว่าทางโถงทองคำก็จะจัดให้มีนักดนตรีคนหนึ่งเล่นดนตรีประกอบเป็นพื้นหลัง ถึงกระนั้น อย่างไรเสียก็เป็นโถงทองคำ แม้ว่าจะเป็นการแสดงในช่วงเวลาขยะ แต่สำหรับนักเปียโนรุ่นเยาว์แล้ว ก็ถือเป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่า ต่อให้หยิบออกมาพูดโอ้อวดก็คงไม่มีใครว่าอะไร
ดูเหมือนว่าโถงทองคำมีความสำคัญมากกว่าที่เขาคิด
นักเปียโนระดับกู้ซีไม่สามารถขึ้นแสดงบนเวทีอย่างเป็นทางการของโถงทองคำได้ สถานที่แห่งนี้จึงควรค่าแก่การที่ตัวเองจะเดินทางไปชมในช่วงสิ้นเดือนเพื่อเปิดหูเปิดตา
“ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่ความสำเร็จของฉันเอง”
กู้ซีไม่กล้ารับความดีความชอบ นี่จึงเป็นเหตุผลที่เธอตั้งใจเดินทางไปที่บริษัทสตาร์ไลท์เพื่อขอบคุณหลินเยวียน
“สิ่งที่โถงทองคำสนใจไม่ใช่ตัวฉัน แต่คือเพลงราตรีบรรเลง”
ตามความหมายที่ลึกซึ้งกว่านั้น นี่นับเป็นครั้งแรกที่กู้ซีได้ขึ้นแสดงบนเวทีของโถงทองคำ ครั้งก่อนเธอได้รับโอกาสแสดงช่วงเวลาขยะ ก็เพราะผู้ใหญ่ช่วยประสานงานให้
กู้ซีเข้าใจดีว่า
นักเปียโนคนใดก็ตามที่มีฝีมือใกล้เคียงกับเธอ หากได้รับเพลงราตรีบรรเลง ย่อมมีโอกาสได้ขึ้นแสดงในโถงทองคำเช่นเดียวกัน!
นี่คือเหตุผลที่เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาชนะใจเซี่ยนอวี๋ให้ได้
ในวงการดนตรี ไม่ว่าจะเป็นนักร้องหรือนักเปียโน หากได้รับการสนับสนุนจากพ่อเพลงแล้ว การเติบโตในอาชีพจะรุดหน้าจนน่าสะพรึงกลัว ถ้าเธอสามารถคว้าโอกาสนี้ไว้ได้ละก็ อนาคตอาจจะทะยานขึ้นไปอย่างคาดไม่ถึง!
“ดีครับ ผมก็ได้รับเชิญเพราะคุณเหมือนกัน”
หลินเยวียนยิ้มและชี้ไปที่บัตรเชิญจากโถงทองคำบนโต๊ะ
กู้ซีหัวเราะร่วน “คุณพูดแบบนั้นไม่ได้นะคะ คนดนตรีระดับพ่อเพลงอย่างคุณสามารถไปที่โถงทองคำได้โดยไม่ต้องรับเชิญ บัตรผ่านที่ดีที่สุดของคุณก็คือสถานะของคุณเอง”
หลินเยวียนไม่ได้พูดอะไรต่อ
หลังจากที่กู้ซีออกไปไม่นาน…
จู่ๆ เจิ้งจิงก็โทรมา
“เสี่ยวอวี๋ สิ้นเดือนนี้ถ้ามีเวลาไปกับฉันที่โถงทองคำหน่อยสิ ลุงหยางของเธอก็จะไปด้วย”
“ได้ครับ ผมได้รับเชิญแล้ว”
หลินเยวียนตัดสินใจแล้วว่าจะไปเปิดหูเปิดตาที่นั่น
มีคนรู้จักไปด้วยก็ยิ่งดี จะได้ช่วยแนะนำเขาในหลายๆ เรื่อง
เจิ้งจิงนิ่งไปชั่วครู่ จากนั้นก็เดาเหตุผลออกในทันที “การแสดงดนตรีในครั้งนี้ มีผลงานของเธอได้ขึ้นเวทีที่โถงทองคำใช่ไหม?”
“ครับ”
หลินเยวียนไม่ได้ปฏิเสธ
……
ไม่ว่าแผนการอะไร หลินเยวียนก็มักจะบอกให้ผู้ช่วยกู้ตงรู้เสมอ
เมื่อรู้เรื่องนี้ เสี่ยวกู้ตงถึงกับตื่นเต้น ใบหน้าเล็กฉายแววความหลงใหลและคาดหวังกับโถงทองคำในทันที
“ตัวแทนหลินพาฉันเข้าไปได้ไหมคะ?”
“ได้ครับ”
“เย้ๆๆ ตัวแทนหลินสุดยอด! ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าในชีวิตนี้ฉันจะมีโอกาสไปฟังดนตรีในโถงทองคำ สถานที่นี้ไม่ใช่ว่าคนทั่วไปจะเข้าได้ พวกเขาไม่ขายบัตรทางออนไลน์ด้วยซ้ำ มีแต่พ่อเพลงอย่างหลินตัวแทนเท่านั้นที่เข้าออกได้ตามใจชอบ แถมยังเป็นงานแสดงดนตรีช่วงสิ้นเดือนพฤศจิกานี้ด้วยค่ะ!”
“สิ้นเดือนพฤศจิกามีอะไรพิเศษหรือเปล่าครับ?”
“แน่นอนว่ามีสิคะ! งานแสดงดนตรีที่โถงทองคำมีจัดขึ้นบ่อยอยู่แล้ว โดยทั่วไปทุกเดือนจะมีสักสองสามงาน แต่ส่วนใหญ่จะเป็นงานปิด แต่ละปีจะมีแค่ไม่กี่งานพิเศษที่ถ่ายทอดสด เพราะหลังจากคอนเสิร์ตสิ้นเดือนพฤศจิกานี้ โถงทองคำก็จะปิดยาวจนกว่าจะเปิดอีกทีปีหน้า”
“อืม”
หลินเยวียนพยักหน้า
มีถ่ายทอดสดด้วยก็ดี
จะได้ให้ผู้ชมฟังเพลงราตรีบรรเลงของชอแป็งไปล่วงหน้า
หลังจากคอนเสิร์ตนี้ การจัดอันดับฤดูกาลเพลงในเดือนธันวาคมก็มาถึงพอดิบพอดี และเพลงราตรีบรรเลงจะถูกปล่อยออกมาพร้อมกับเวอร์ชันสำหรับเปียโนด้วย
กู้ตงยิ้มเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม
“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่รู้เรื่องการถ่ายทอดสดสินะคะ ช่วงนี้ในโลกออนไลน์มีคนพูดถึงกันเยอะเลย ทุกครั้งการถ่ายทอดสดจากโถงทองคำครั้งไหนก็ตาม มักจะดึงดูดคนจำนวนมาก เพราะคนดังและเศรษฐีที่ซื้อบัตรเข้าร่วมงาน โถงทองคำยังจัดพรมแดงให้คนดังเหล่านี้ด้วย เมื่อก่อนตอนยังบลูสตาร์ยังไม่ได้ผนวกรวม ไม่มีกิจกรรมพิเศษแบบนี้นะคะ รูปแบบการถ่ายทอดสดแนวนี้เริ่มขึ้นหลังจากฉีโจวเข้าผนวกรวม จำได้ว่าตอนนั้นมีคนไม่พอใจเยอะ แต่โถงทองคำไม่สนใจ ถึงอย่างไรแต่ละปีก็มีงานแสดงดนตรีหลายครั้ง มีไม่กี่ครั้งที่ถ่ายทอดสดออกสู่ภายนอก…”
กู้ตงนับว่าเป็นคนในวงการ
เธอรู้เรื่องต่างๆ ในวงการดนตรีมากทีเดียว


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...