เข้าสู่ระบบผ่าน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 842

ตอนที่ 842 อย่ามาหาเรื่อง

ในทัศนคติของวงการดนตรี โถงทองคำมักจะมีภาพลักษณ์ที่ผูกโยงกับพ่อเพลงเสมอ

เวทีดนตรีระดับสูงสุดนี้ไม่มีวันขาดพ่อเพลงที่มานั่งประจำตำแหน่ง และบางครั้งยังมีมากกว่าหนึ่งคนด้วยซ้ำ

ในช่วงเวลาพิเศษ บางครั้งที่โถงทองคำอาจมีพ่อเพลงมารวมตัวกันถึงหลักสิบคนเลยทีเดียว

แต่ก่อนหน้านี้ แม้หลินเยวียนนั้นจะได้รับการเรียกขานในวงการว่าเป็น ‘พ่อเพลงตัวน้อย’ แต่ก็ไม่เคยได้รับเชิญให้เข้าร่วมแสดงที่โถงทองคำเลย ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเกณฑ์ตรงนั้นยังคงมีอยู่เสมอ

ปัจจุบันนี้ เซี่ยนอวี๋ได้ก้าวขึ้นมาเป็นพ่อเพลงแล้ว!

ในที่สุดหลินเยวียนก็ได้รับจดหมายเชิญจากโถงทองคำเป็นครั้งแรกในชีวิต!

จดหมายเชิญนี้ถูกส่งตรงจากโถงทองคำไปยังสตาร์ไลท์

นั่นหมายความว่า หลินเยวียนในฐานะพ่อเพลงคนใหม่ได้รับการยอมรับอย่างแท้จริงจากเหล่าบุคลากรระดับสูงสุดในวงการดนตรี

อย่างไรก็ตาม

ปัจจัยสำคัญที่ทำให้หลินเยวียนได้รับเชิญในครั้งนี้ ไม่ได้เป็นเพียงเพราะเขาเพิ่งก้าวขึ้นมาเป็นพ่อเพลง

สาเหตุสำคัญที่สุดคือ

กู้ซีได้รับโอกาสที่จะบรรเลงเพลงราตรีบรรเลงในโถงทองคำ!

ในฐานะผู้ประพันธ์เพลงราตรีบรรเลง พ่อเพลงป้ายแดงอย่างหลินเยวียนจึงได้รับเชิญจากโถงทองคำ ซึ่งเป็นเรื่องที่เข้าใจได้

ขณะนั้น

สตาร์ไลท์เอนเตอร์เทนเมนต์

ในห้องทำงานของหลินเยวียน

กู้ซีตื่นเต้นจนแทบข่มความรู้สึกไว้ไม่อยู่ แก้มของเธอแดงระเรื่อ เผยให้เห็นความดีใจอย่างชัดเจน “ขอบคุณมากค่ะอาจารย์เซี่ยนอวี๋ที่ให้โอกาสนี้กับฉัน!”

หลินเยวียนกล่าวขึ้นอย่างแปลกใจเล็กน้อย“คุณเคยขึ้นแสดงที่โถงทองคำมาแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”

หลินเยวียนจำได้ว่ากู้ซีได้รับสมญานามว่า ‘เทพธิดาเปียโน’ เนื่องจากเธอเคยขึ้นแสดงที่โถงทองคำตั้งแต่อายุยังน้อย ข้อมูลนี้หลายคนเคยเล่าให้เขาฟังแล้ว

“ไม่เหมือนกันค่ะ!”

กู้ซีก้มหน้าเล็กน้อยอย่างเขินอาย “จริงๆ ครั้งที่แล้วที่ฉันได้ขึ้นแสดงที่โถงทองคำเป็นเรื่องของโชคมากกว่าค่ะ ผู้ใหญ่ที่บ้านช่วยประสานงานให้ อีกอย่างตอนนั้นฉันขึ้นเวทีหลังจากการแสดงดนตรีจบไปแล้ว คนดูส่วนใหญ่กลับกันไปหมดแล้ว จะว่าไปก็คือได้อกาสขึ้นแสดงในช่วงเวลาขยะ…”

“อ๋อ”

หลินเยวียนเข้าใจขึ้นมาทันที

ช่วงเวลาขยะก็คือช่วงที่การแสดงดนตรีอย่างเป็นทางการจบลงแล้ว และทุกคนเริ่มออกจากงาน ทว่าทางโถงทองคำก็จะจัดให้มีนักดนตรีคนหนึ่งเล่นดนตรีประกอบเป็นพื้นหลัง ถึงกระนั้น อย่างไรเสียก็เป็นโถงทองคำ แม้ว่าจะเป็นการแสดงในช่วงเวลาขยะ แต่สำหรับนักเปียโนรุ่นเยาว์แล้ว ก็ถือเป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่า ต่อให้หยิบออกมาพูดโอ้อวดก็คงไม่มีใครว่าอะไร

ดูเหมือนว่าโถงทองคำมีความสำคัญมากกว่าที่เขาคิด

นักเปียโนระดับกู้ซีไม่สามารถขึ้นแสดงบนเวทีอย่างเป็นทางการของโถงทองคำได้ สถานที่แห่งนี้จึงควรค่าแก่การที่ตัวเองจะเดินทางไปชมในช่วงสิ้นเดือนเพื่อเปิดหูเปิดตา

“ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่ความสำเร็จของฉันเอง”

กู้ซีไม่กล้ารับความดีความชอบ นี่จึงเป็นเหตุผลที่เธอตั้งใจเดินทางไปที่บริษัทสตาร์ไลท์เพื่อขอบคุณหลินเยวียน

“สิ่งที่โถงทองคำสนใจไม่ใช่ตัวฉัน แต่คือเพลงราตรีบรรเลง”

ตามความหมายที่ลึกซึ้งกว่านั้น นี่นับเป็นครั้งแรกที่กู้ซีได้ขึ้นแสดงบนเวทีของโถงทองคำ ครั้งก่อนเธอได้รับโอกาสแสดงช่วงเวลาขยะ ก็เพราะผู้ใหญ่ช่วยประสานงานให้

กู้ซีเข้าใจดีว่า

นักเปียโนคนใดก็ตามที่มีฝีมือใกล้เคียงกับเธอ หากได้รับเพลงราตรีบรรเลง ย่อมมีโอกาสได้ขึ้นแสดงในโถงทองคำเช่นเดียวกัน!

นี่คือเหตุผลที่เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาชนะใจเซี่ยนอวี๋ให้ได้

ในวงการดนตรี ไม่ว่าจะเป็นนักร้องหรือนักเปียโน หากได้รับการสนับสนุนจากพ่อเพลงแล้ว การเติบโตในอาชีพจะรุดหน้าจนน่าสะพรึงกลัว ถ้าเธอสามารถคว้าโอกาสนี้ไว้ได้ละก็ อนาคตอาจจะทะยานขึ้นไปอย่างคาดไม่ถึง!

“ดีครับ ผมก็ได้รับเชิญเพราะคุณเหมือนกัน”

หลินเยวียนยิ้มและชี้ไปที่บัตรเชิญจากโถงทองคำบนโต๊ะ

กู้ซีหัวเราะร่วน “คุณพูดแบบนั้นไม่ได้นะคะ คนดนตรีระดับพ่อเพลงอย่างคุณสามารถไปที่โถงทองคำได้โดยไม่ต้องรับเชิญ บัตรผ่านที่ดีที่สุดของคุณก็คือสถานะของคุณเอง”

หลินเยวียนไม่ได้พูดอะไรต่อ

หลังจากที่กู้ซีออกไปไม่นาน…

จู่ๆ เจิ้งจิงก็โทรมา

“เสี่ยวอวี๋ สิ้นเดือนนี้ถ้ามีเวลาไปกับฉันที่โถงทองคำหน่อยสิ ลุงหยางของเธอก็จะไปด้วย”

“ได้ครับ ผมได้รับเชิญแล้ว”

หลินเยวียนตัดสินใจแล้วว่าจะไปเปิดหูเปิดตาที่นั่น

มีคนรู้จักไปด้วยก็ยิ่งดี จะได้ช่วยแนะนำเขาในหลายๆ เรื่อง

เจิ้งจิงนิ่งไปชั่วครู่ จากนั้นก็เดาเหตุผลออกในทันที “การแสดงดนตรีในครั้งนี้ มีผลงานของเธอได้ขึ้นเวทีที่โถงทองคำใช่ไหม?”

“ครับ”

หลินเยวียนไม่ได้ปฏิเสธ

……

ไม่ว่าแผนการอะไร หลินเยวียนก็มักจะบอกให้ผู้ช่วยกู้ตงรู้เสมอ

เมื่อรู้เรื่องนี้ เสี่ยวกู้ตงถึงกับตื่นเต้น ใบหน้าเล็กฉายแววความหลงใหลและคาดหวังกับโถงทองคำในทันที

“ตัวแทนหลินพาฉันเข้าไปได้ไหมคะ?”

“ได้ครับ”

“เย้ๆๆ ตัวแทนหลินสุดยอด! ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าในชีวิตนี้ฉันจะมีโอกาสไปฟังดนตรีในโถงทองคำ สถานที่นี้ไม่ใช่ว่าคนทั่วไปจะเข้าได้ พวกเขาไม่ขายบัตรทางออนไลน์ด้วยซ้ำ มีแต่พ่อเพลงอย่างหลินตัวแทนเท่านั้นที่เข้าออกได้ตามใจชอบ แถมยังเป็นงานแสดงดนตรีช่วงสิ้นเดือนพฤศจิกานี้ด้วยค่ะ!”

“สิ้นเดือนพฤศจิกามีอะไรพิเศษหรือเปล่าครับ?”

“แน่นอนว่ามีสิคะ! งานแสดงดนตรีที่โถงทองคำมีจัดขึ้นบ่อยอยู่แล้ว โดยทั่วไปทุกเดือนจะมีสักสองสามงาน แต่ส่วนใหญ่จะเป็นงานปิด แต่ละปีจะมีแค่ไม่กี่งานพิเศษที่ถ่ายทอดสด เพราะหลังจากคอนเสิร์ตสิ้นเดือนพฤศจิกานี้ โถงทองคำก็จะปิดยาวจนกว่าจะเปิดอีกทีปีหน้า”

“อืม”

หลินเยวียนพยักหน้า

มีถ่ายทอดสดด้วยก็ดี

จะได้ให้ผู้ชมฟังเพลงราตรีบรรเลงของชอแป็งไปล่วงหน้า

หลังจากคอนเสิร์ตนี้ การจัดอันดับฤดูกาลเพลงในเดือนธันวาคมก็มาถึงพอดิบพอดี และเพลงราตรีบรรเลงจะถูกปล่อยออกมาพร้อมกับเวอร์ชันสำหรับเปียโนด้วย

กู้ตงยิ้มเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม

“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่รู้เรื่องการถ่ายทอดสดสินะคะ ช่วงนี้ในโลกออนไลน์มีคนพูดถึงกันเยอะเลย ทุกครั้งการถ่ายทอดสดจากโถงทองคำครั้งไหนก็ตาม มักจะดึงดูดคนจำนวนมาก เพราะคนดังและเศรษฐีที่ซื้อบัตรเข้าร่วมงาน โถงทองคำยังจัดพรมแดงให้คนดังเหล่านี้ด้วย เมื่อก่อนตอนยังบลูสตาร์ยังไม่ได้ผนวกรวม ไม่มีกิจกรรมพิเศษแบบนี้นะคะ รูปแบบการถ่ายทอดสดแนวนี้เริ่มขึ้นหลังจากฉีโจวเข้าผนวกรวม จำได้ว่าตอนนั้นมีคนไม่พอใจเยอะ แต่โถงทองคำไม่สนใจ ถึงอย่างไรแต่ละปีก็มีงานแสดงดนตรีหลายครั้ง มีไม่กี่ครั้งที่ถ่ายทอดสดออกสู่ภายนอก…”

กู้ตงนับว่าเป็นคนในวงการ

เธอรู้เรื่องต่างๆ ในวงการดนตรีมากทีเดียว

ตอนที่ 842 อย่ามาหาเรื่อง 1

ตอนที่ 842 อย่ามาหาเรื่อง 2

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน