Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 864
ตอนที่ 864 อยากกินไก่ไม่ใช่เหรอ
ฮาร์วีย์เข้าสู่เกม และพบว่าตัวเองอยู่บนเครื่องบินลำหนึ่ง
ในเครื่องบินลำนั้น มีผู้เล่นคนอื่นๆ อยู่มากมาย ทั้งชายและหญิง แต่ละคนมีรูปลักษณ์ที่แตกต่างกันออกไป
สิ่งที่ทำให้ฮาร์วีย์ประหลาดใจก็คือ
เขาสามารถได้ยินเสียงผู้เล่นคนอื่นพูดคุยกัน!
แต่ยังไม่ทันได้ตั้งใจฟัง ระบบก็แสดงข้อความแนะนำให้กระโดดร่มขึ้นมา
“กระโดดร่ม?”
ฮาร์วีย์เลิกคิ้วพลางมองดูผู้เล่นคนอื่นที่เริ่มทยอยกระโดดลงไปแล้ว
ฮาร์วีย์ทำตามคำแนะนำของระบบ สุ่มเลือกสถานที่กระโดดร่ม เนื่องจากเขาเพิ่งเริ่มเล่นเกมนี้ และยังไม่คุ้นเคยกับแผนที่
น่าสนใจดีแฮะ
เมื่อมองเห็นตนเองกำลังร่วงหล่นจากท้องฟ้า ฮาร์วีย์รู้สึกตื่นเต้นมาก
เขาไม่ได้เป็นมือใหม่ไร้ประสบการณ์เสียทีเดียว เคยเล่นเกมแนวยิงปืนมาบ้าง แม้ทักษะจะไม่ถึงขั้นเซียน แต่ความเข้าใจในเกมก็ถือว่าใช้ได้ เช่นการกางร่มชูชีพที่เขาทำได้อย่างราบรื่น
หลังจากลงพื้นแล้ว
ฮาร์วีย์พบว่าตัวเองอยู่ในพื้นที่รกร้างกลางป่า
เกมนี้มีกราฟิกที่สมจริงมาก เสียงดนตรีประกอบทำให้รู้สึกกดดันอย่างอธิบายไม่ถูก บรรยากาศโดยรวมสร้างความตื่นเต้นเหมือนกำลังอยู่ในสถานการณ์เอาชีวิตรอด
ฮาร์วีย์เริ่มเดินสำรวจสุ่มไปเรื่อยๆ
หลังจากวิ่งไปประมาณสองสามนาที เขาก็เข้าไปในโกดังร้างแห่งหนึ่ง
“ปังปังปัง… “
จู่ๆ เสียงกระสุนดังขึ้น!
ฟึบ ฟึบ ฟึบ!
เสียงฝีเท้าดังขึ้นในหูฟัง!
“มีคนมา!”
บรรยากาศในเกมที่สมจริงจนเกินไปทำให้ฮาร์วีย์เริ่มขนลุก หัวใจเต้นตึกตัก ราวกับว่ามีใครบางคนถือปืนตามไล่ล่าเขาอยู่ข้างหลัง
เดี๋ยวก่อนนะ!
เขาไม่มีปืน!
ปืนของฉันล่ะ?
ทำไมฉันไม่มีปืน?
เสียงปืนด้านหลังยังคงดังขึ้นต่อเนื่อง ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยิงไม่แม่นนัก ยิงอยู่นานแต่ก็ยังฆ่าฮาร์วีย์ไม่ได้ อย่างไรก็ตาม เลือดของเขากลับลดฮวบลงเรื่อยๆ
นี่มันมากพอที่จะทำให้ฮาร์วีย์ตื่นตระหนก!
เขาวิ่งหนีสุดชีวิต
แต่ขณะที่วิ่งอยู่นั้น ฮาร์วีย์ดันล้ม!
บ้าเอ๊ย!
เกมนี้มันยังมีระบบสะดุดล้มอีกเหรอ?
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย ขณะที่เขากำลังจะลุกขึ้นวิ่งต่อ สายตากลับเหลือบไปเห็นอาวุธอยู่ข้างๆ
ปืน!
มันคือปืน M9!
ถึงแม้ว่าฮาร์วีย์จะไม่มีความรู้เรื่องอาวุธมากนัก แต่เขาก็เคยได้ยินชื่อเสียงของปืน M9 บนบลูสตาร์มาบ้าง!
เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วเล็งไปที่คู่ต่อสู้ที่กำลังพุ่งตรงเข้ามาทันที ปลายกระบอกปืนตรงกับหัวของอีกฝ่ายอย่างพอดิบพอดี!
ปัง!
เสียงปืนของฮาร์วีย์ดังขึ้น!
ต่างจากอีกฝ่ายที่ตามยิงฮาร์วีย์มาตั้งนานแล้วยังไม่ตาย เมื่อเสียงปืนของฮาร์วีย์ดังขึ้น พี่คนนั้นก็ล้มแน่นิ่งลงในทันที!
ยิงเข้าหัว!
ระบบแจ้งเตือน
‘เอ้อร์ฮาใช้ M9 สังหารเยี่ยนเยี่ยน หมายเลข 9527!’
ฮาร์วีย์เบิกตากว้าง ด้วยความรู้สึกสะใจสุดขีด! มันเร้าใจกว่าพาสาวเข้าโรงแรมได้สำเร็จอีก!
“กล้ามาเล่นกับฉันเหรอ ดูซะสิว่าจะโดนอะไร
ฮาร์วีย์กำลังจะยิงซ้ำอีกนัด แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ ศพของคู่ต่อสู้กลับกลายเป็นกล่องแทน!
อะไรเนี่ย?
กล่องเถ้ากระดูกเหรอ?
ฮาร์วีย์กำลังคิดจะเข้าไปดูใกล้ๆ แต่ทันใดนั้นเสียงปืนก็ดังขึ้นอีกครั้งจากด้านหลัง!
เขาโดนยิงเข้าแล้ว! เลือดลดฮวบจนอยู่ในระดับอันตราย ฮาร์วีย์รีบเคลื่อนไหวหลบกระสุนและหลบหลังกำแพงพร้อมตอบโต้ แต่ครั้งนี้โชคไม่เข้าข้าง เขายิงไม่โดนหัวของอีกฝ่าย และที่เลวร้ายที่สุดคือ…
กระสุนของเขาหมดแล้ว!
ฝ่ายตรงข้ามหัวเราะเยาะ เสียงนั้นฟังดูเหมือนผู้หญิง “เกมนี้ง่ายจัง คนนี้กระจอกมาก ฉันยังไม่อยากฆ่าเขาเลยด้วยซ้ำ!”
ฮาร์วีย์เดือดดาล!
รู้สึกเหมือนโดนดูถูก!
เขาจะมาถูกผู้หญิงคนหนึ่งดูหมิ่นแบบนี้ได้ยังไง!
ขณะที่เขากำลังคิดจะพุ่งไปสู้กับอีกฝ่ายอย่างดุเดือด จู่ๆ ก็สังเกตเห็นตัวเองมายืนอยู่ข้างกล่องเข้าแล้ว ซึ่งในกล่องนั้นมีปืนหนึ่งกระบอก พร้อมกระสุนจำนวนหนึ่ง และอุปกรณ์ฟื้นฟูเลือดอีกหลายชิ้น
เอ๊ะ?
ที่แท้ในเกมนี้ เมื่อผู้เล่นตาย อุปกรณ์ทั้งหมดที่พกอยู่จะกลายเป็นกล่อง และสามารถเก็บของในนั้นไปใช้ได้?
โอกาสตอบโต้มาถึงแล้ว!
ฮาร์วีย์ได้สัมผัสประสบการณ์ในการเก็บอุปกรณ์ของผู้ตายเป็นครั้งแรกในชีวิต เขาหยิบปืนจากกล่องขึ้นมา แล้วลั่นไกยิงกระหน่ำไม่ยั้ง…
“เทพปืนอย่างฉันจะยอมให้ใครดูถูกไม่ได้!”
ฮาร์วีย์ตะโกนลั่นขณะลั่นไก
ฝ่ายหญิงที่กำลังประมาท ไม่ทันตั้งตัวว่าฝ่ายตรงข้ามจะรุกหนักขนาดนี้ ถูกยิงล้มลงไปทันที
‘เอ้อร์ฮาใช้ K002 สังหารอิ๋งเก้อคนสวย!’
เอ้อร์ฮาหัวเราะร่า พร้อมรีบใช้ยาเพิ่มพลังชีวิต และพันผ้าพันแผลให้ตัวเองอย่างคล่องแคล่ว
ฮาร์วีย์เริ่มจับทางเกมนี้ได้แล้ว!
หลังจากกระโดดร่มลงมา สิ่งสำคัญคือการรีบหาอาวุธและอุปกรณ์ให้ไวที่สุด และถ้าสังหารผู้เล่นคนอื่นได้ จะสามารถเก็บอุปกรณ์ของพวกเขามาใช้ได้อีกด้วย
สนุก!
สนุกสุดๆ !
ความรู้สึกของการสังหารศัตรูสองคนติดต่อกัน ทำให้ฮาร์วีย์ตื่นเต้นจนตัวสั่น!
ราวกับบางสิ่งในตัวเขาได้ถูกปลุกขึ้นมา!
แววตาของฮาร์วีย์เปลี่ยนไปทันที ความมุ่งมั่นและความกระหายชัยชนะเอ่อท้น
เขานึกถึงคู่มือวิธีเล่นเกมที่อยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ตอนแรกเขาไม่ได้ใส่ใจ แต่ตอนนี้กลับอยากศึกษามันอย่างละเอียด!
ซ่อนตัวก่อน!
ฮาร์วีย์กดหยุดเกมชั่วคราว เปิดหน้าจอกลับมาดูคู่มือการเล่น และสายตาก็ไปสะดุดกับประโยคสุดท้ายที่เหมือนปลุกบางอย่างในตัวเขาให้ลุกขึ้นมาทำภารกิจสำคัญ
โชคดีมีชัย เย็นนี้ได้กินไก่!
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...