Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 864
ตอนที่ 864 อยากกินไก่ไม่ใช่เหรอ
ฮาร์วีย์เข้าสู่เกม และพบว่าตัวเองอยู่บนเครื่องบินลำหนึ่ง
ในเครื่องบินลำนั้น มีผู้เล่นคนอื่นๆ อยู่มากมาย ทั้งชายและหญิง แต่ละคนมีรูปลักษณ์ที่แตกต่างกันออกไป
สิ่งที่ทำให้ฮาร์วีย์ประหลาดใจก็คือ
เขาสามารถได้ยินเสียงผู้เล่นคนอื่นพูดคุยกัน!
แต่ยังไม่ทันได้ตั้งใจฟัง ระบบก็แสดงข้อความแนะนำให้กระโดดร่มขึ้นมา
“กระโดดร่ม?”
ฮาร์วีย์เลิกคิ้วพลางมองดูผู้เล่นคนอื่นที่เริ่มทยอยกระโดดลงไปแล้ว
ฮาร์วีย์ทำตามคำแนะนำของระบบ สุ่มเลือกสถานที่กระโดดร่ม เนื่องจากเขาเพิ่งเริ่มเล่นเกมนี้ และยังไม่คุ้นเคยกับแผนที่
น่าสนใจดีแฮะ
เมื่อมองเห็นตนเองกำลังร่วงหล่นจากท้องฟ้า ฮาร์วีย์รู้สึกตื่นเต้นมาก
เขาไม่ได้เป็นมือใหม่ไร้ประสบการณ์เสียทีเดียว เคยเล่นเกมแนวยิงปืนมาบ้าง แม้ทักษะจะไม่ถึงขั้นเซียน แต่ความเข้าใจในเกมก็ถือว่าใช้ได้ เช่นการกางร่มชูชีพที่เขาทำได้อย่างราบรื่น
หลังจากลงพื้นแล้ว
ฮาร์วีย์พบว่าตัวเองอยู่ในพื้นที่รกร้างกลางป่า
เกมนี้มีกราฟิกที่สมจริงมาก เสียงดนตรีประกอบทำให้รู้สึกกดดันอย่างอธิบายไม่ถูก บรรยากาศโดยรวมสร้างความตื่นเต้นเหมือนกำลังอยู่ในสถานการณ์เอาชีวิตรอด
ฮาร์วีย์เริ่มเดินสำรวจสุ่มไปเรื่อยๆ
หลังจากวิ่งไปประมาณสองสามนาที เขาก็เข้าไปในโกดังร้างแห่งหนึ่ง
“ปังปังปัง… “
จู่ๆ เสียงกระสุนดังขึ้น!
ฟึบ ฟึบ ฟึบ!
เสียงฝีเท้าดังขึ้นในหูฟัง!
“มีคนมา!”
บรรยากาศในเกมที่สมจริงจนเกินไปทำให้ฮาร์วีย์เริ่มขนลุก หัวใจเต้นตึกตัก ราวกับว่ามีใครบางคนถือปืนตามไล่ล่าเขาอยู่ข้างหลัง
เดี๋ยวก่อนนะ!
เขาไม่มีปืน!
ปืนของฉันล่ะ?
ทำไมฉันไม่มีปืน?
เสียงปืนด้านหลังยังคงดังขึ้นต่อเนื่อง ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยิงไม่แม่นนัก ยิงอยู่นานแต่ก็ยังฆ่าฮาร์วีย์ไม่ได้ อย่างไรก็ตาม เลือดของเขากลับลดฮวบลงเรื่อยๆ
นี่มันมากพอที่จะทำให้ฮาร์วีย์ตื่นตระหนก!
เขาวิ่งหนีสุดชีวิต
แต่ขณะที่วิ่งอยู่นั้น ฮาร์วีย์ดันล้ม!
บ้าเอ๊ย!
เกมนี้มันยังมีระบบสะดุดล้มอีกเหรอ?
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย ขณะที่เขากำลังจะลุกขึ้นวิ่งต่อ สายตากลับเหลือบไปเห็นอาวุธอยู่ข้างๆ
ปืน!
มันคือปืน M9!
ถึงแม้ว่าฮาร์วีย์จะไม่มีความรู้เรื่องอาวุธมากนัก แต่เขาก็เคยได้ยินชื่อเสียงของปืน M9 บนบลูสตาร์มาบ้าง!
เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วเล็งไปที่คู่ต่อสู้ที่กำลังพุ่งตรงเข้ามาทันที ปลายกระบอกปืนตรงกับหัวของอีกฝ่ายอย่างพอดิบพอดี!
ปัง!
เสียงปืนของฮาร์วีย์ดังขึ้น!
ต่างจากอีกฝ่ายที่ตามยิงฮาร์วีย์มาตั้งนานแล้วยังไม่ตาย เมื่อเสียงปืนของฮาร์วีย์ดังขึ้น พี่คนนั้นก็ล้มแน่นิ่งลงในทันที!
ยิงเข้าหัว!
ระบบแจ้งเตือน
‘เอ้อร์ฮาใช้ M9 สังหารเยี่ยนเยี่ยน หมายเลข 9527!’
ฮาร์วีย์เบิกตากว้าง ด้วยความรู้สึกสะใจสุดขีด! มันเร้าใจกว่าพาสาวเข้าโรงแรมได้สำเร็จอีก!
“กล้ามาเล่นกับฉันเหรอ ดูซะสิว่าจะโดนอะไร
ฮาร์วีย์กำลังจะยิงซ้ำอีกนัด แต่สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ ศพของคู่ต่อสู้กลับกลายเป็นกล่องแทน!
อะไรเนี่ย?
กล่องเถ้ากระดูกเหรอ?
ฮาร์วีย์กำลังคิดจะเข้าไปดูใกล้ๆ แต่ทันใดนั้นเสียงปืนก็ดังขึ้นอีกครั้งจากด้านหลัง!
เขาโดนยิงเข้าแล้ว! เลือดลดฮวบจนอยู่ในระดับอันตราย ฮาร์วีย์รีบเคลื่อนไหวหลบกระสุนและหลบหลังกำแพงพร้อมตอบโต้ แต่ครั้งนี้โชคไม่เข้าข้าง เขายิงไม่โดนหัวของอีกฝ่าย และที่เลวร้ายที่สุดคือ…
กระสุนของเขาหมดแล้ว!
ฝ่ายตรงข้ามหัวเราะเยาะ เสียงนั้นฟังดูเหมือนผู้หญิง “เกมนี้ง่ายจัง คนนี้กระจอกมาก ฉันยังไม่อยากฆ่าเขาเลยด้วยซ้ำ!”
ฮาร์วีย์เดือดดาล!
รู้สึกเหมือนโดนดูถูก!
เขาจะมาถูกผู้หญิงคนหนึ่งดูหมิ่นแบบนี้ได้ยังไง!
ขณะที่เขากำลังคิดจะพุ่งไปสู้กับอีกฝ่ายอย่างดุเดือด จู่ๆ ก็สังเกตเห็นตัวเองมายืนอยู่ข้างกล่องเข้าแล้ว ซึ่งในกล่องนั้นมีปืนหนึ่งกระบอก พร้อมกระสุนจำนวนหนึ่ง และอุปกรณ์ฟื้นฟูเลือดอีกหลายชิ้น
เอ๊ะ?
ที่แท้ในเกมนี้ เมื่อผู้เล่นตาย อุปกรณ์ทั้งหมดที่พกอยู่จะกลายเป็นกล่อง และสามารถเก็บของในนั้นไปใช้ได้?
โอกาสตอบโต้มาถึงแล้ว!
ฮาร์วีย์ได้สัมผัสประสบการณ์ในการเก็บอุปกรณ์ของผู้ตายเป็นครั้งแรกในชีวิต เขาหยิบปืนจากกล่องขึ้นมา แล้วลั่นไกยิงกระหน่ำไม่ยั้ง…
“เทพปืนอย่างฉันจะยอมให้ใครดูถูกไม่ได้!”
ฮาร์วีย์ตะโกนลั่นขณะลั่นไก
ฝ่ายหญิงที่กำลังประมาท ไม่ทันตั้งตัวว่าฝ่ายตรงข้ามจะรุกหนักขนาดนี้ ถูกยิงล้มลงไปทันที
‘เอ้อร์ฮาใช้ K002 สังหารอิ๋งเก้อคนสวย!’
เอ้อร์ฮาหัวเราะร่า พร้อมรีบใช้ยาเพิ่มพลังชีวิต และพันผ้าพันแผลให้ตัวเองอย่างคล่องแคล่ว
ฮาร์วีย์เริ่มจับทางเกมนี้ได้แล้ว!
หลังจากกระโดดร่มลงมา สิ่งสำคัญคือการรีบหาอาวุธและอุปกรณ์ให้ไวที่สุด และถ้าสังหารผู้เล่นคนอื่นได้ จะสามารถเก็บอุปกรณ์ของพวกเขามาใช้ได้อีกด้วย
สนุก!
สนุกสุดๆ !
ความรู้สึกของการสังหารศัตรูสองคนติดต่อกัน ทำให้ฮาร์วีย์ตื่นเต้นจนตัวสั่น!
ราวกับบางสิ่งในตัวเขาได้ถูกปลุกขึ้นมา!
แววตาของฮาร์วีย์เปลี่ยนไปทันที ความมุ่งมั่นและความกระหายชัยชนะเอ่อท้น
เขานึกถึงคู่มือวิธีเล่นเกมที่อยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ตอนแรกเขาไม่ได้ใส่ใจ แต่ตอนนี้กลับอยากศึกษามันอย่างละเอียด!
ซ่อนตัวก่อน!
ฮาร์วีย์กดหยุดเกมชั่วคราว เปิดหน้าจอกลับมาดูคู่มือการเล่น และสายตาก็ไปสะดุดกับประโยคสุดท้ายที่เหมือนปลุกบางอย่างในตัวเขาให้ลุกขึ้นมาทำภารกิจสำคัญ
โชคดีมีชัย เย็นนี้ได้กินไก่!
ระบบแจ้งเตือน ‘ฉลามขาวยักษ์ใช้ระเบิดสังหารฉลามขาวยักษ์!’
สมาชิกในกลุ่มแช็ต ‘…’
ซุนเย่าฮั่ว ‘…’
ฮาร์วีย์ก็เห็นข้อความแจ้งเตือนบนหน้าจอเช่นกัน
คนที่ชื่อฉลามขาวยักษ์นี่เหมือนจะฆ่าตัวเองตาย?
น่าสนใจใช้ได้
เขาค่อยๆ เดินออกมาอย่างระมัดระวัง และพบกล่องอุปกรณ์ของฉลามขาวยักษ์ เมื่อเปิดดูข้างใน ฮาร์วีย์ถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดัง
อุปกรณ์โคตรเทพ!
หมอนี่ตายได้ไงเนี่ย
ฮาร์วีย์รู้สึกตื่นเต้น เก็บอุปกรณ์ทั้งหมดเข้ากระเป๋าในทันที
แต่ขณะที่เขากำลังดื่มด่ำในความตื่นเต้นอยู่นั้นเอง เสียงปืนดังขึ้นจากด้านข้างอย่างไม่ทันตั้งตัว!
ฮาร์วีย์ยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็เกือบจะตาย!
สิ่งที่ทำให้ฮาร์วีย์งุนงงก็คือ จู่ๆ รอบตัวเขาก็มีเงาคนโผล่มาถึงเจ็ดแปดคน!
โดนรุมยิงเหรอ!?
ฮาร์วีย์ร้องลั่นด้วยความสิ้นหวัง “ไก่ของฉัน!!”
แต่ในขณะที่เขาล้มลงไป มีเงาคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา ใช้กระทะตีเข้าที่หัวเขา
“กล่องอุปกรณ์ของใครรู้ไหม ทำไมแกถึงมากล้าหยิบ?”
อีกฝ่ายพ่นลมหายใจเย็นชา แล้วก้มลงเก็บของจากตัวฮาร์วีย์
……
ฮาร์วีย์ถอดหูฟังออกด้วยความเดือดดาล
“ฉันจะกินไก่ให้ได้!”
ทันใดนั้น ประตูห้องน้ำก็เปิดออก เผยให้เห็นร่างอรชรในชุดคลุมอาบน้ำ
เธอเดินออกมาพร้อมสีหน้าเขินอาย
“งั้นให้ฉันลองดูมั้ย…”
เธอค่อยๆ ก้มตัวลง
ฮาร์วีย์อึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนผลักเธอออกอย่างลนลาน “จะทำอะไรน่ะ”
หญิงสาวทำหน้าสงสัย “ก็เธอบอกว่าอยากให้ฉันกินไก่ไม่ใช่เหรอ…”
“ไปไกลๆ เลย!”
ฮาร์วีย์พรูลมหายใจอย่างหงุดหงิด ดวงตายังคงจับจ้องที่หน้าจอโดยไม่สนใจหญิงสาวแม้แต่น้อย!
เขาสาบานกับตัวเอง
รอบหน้า จะต้องกินไก่ให้ได้!
ความพ่ายแพ้ในรอบนี้มันช่างคาใจเหลือเกิน!
ถ้าไม่ได้ไก่ในคืนนี้ ฮาร์วีย์รู้ตัวเลยว่าจะไม่มีวันหลับลง!
ด้านข้าง
ทางด้านหญิงสาวที่ถูกผลักออกไป มองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเต็มไปด้วยความสงสัยในชีวิต
นายเลือกเล่นเกม?
เธอพึมพำกับตัวเอง มองร่างในชุดคลุมของเธอที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
ฉันยืนยั่วขนาดนี้ แต่นายกลับบอกว่าจะเล่นเกม?
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...