Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 866

ตอนที่ 866 อิจฉาตาลุกเป็นไฟ

“เกมที่พี่ฮาร์วีย์แนะนำมานี่เจ๋งจริงๆ เลย ฉันเล่นติดกันมาสามวันแล้วนะ กินไก่ไปได้สองรอบ! ข้อเสียเดียวก็คือเล่นได้แค่กับแขกในโรงแรมเดียวกันนี่แหละ แต่ถ้าเกมเปิดให้เล่นอย่างเป็นทางการเมื่อไหร่ ผู้เล่นต้องเยอะแน่ๆ ฉันว่าแค่สมัครสมาชิกระดับเพชรของโรงแรมนี้แล้วก็เล่นเกมนี้ก่อนคนอื่นก็ถือว่าคุ้มแล้วนะ!”

“ฉันก็โดนพี่ฮาร์วีย์ลากให้มาโดนตกเหมือนกัน เกมนี้โคตรจะมันเลย!”

“ไม่ได้เล่นเกมยิงปืนที่สนุกขนาดนี้มานานมากแล้ว เกมนี้ทำให้ฉันนึกถึงความรู้สึกตอนได้เล่นเกมยิงครั้งแรกตอนเด็กๆ การออกแบบแบบนี้สนุกสุดยอดมากจริงๆ !”

“ขอซุ่มจนได้กินไก่เท่านั้น!”

“ให้ตายเถอะ! จะมาซุ่มทำไม ออกมาสู้กันตรงๆ สิ! ฉันเกลียดพวกแอบดักยิงที่สุด ถ้าเป็นลูกผู้ชายจริงก็ออกมาดวลปืนกันตัวต่อตัวเลย!”

“เกมนี้คือผลงานระดับเทพ!”

“การออกแบบเกมนี้เจ๋งมาก ความสนุกล้นทะลักเลย ไม่ว่าจะเป็นการชิงไหวชิงพริบระหว่างเรากับคู่ต่อสู้ การอดทนรอโอกาสที่ใช่ ยังสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ที่ยิงแม่นสุดๆ ได้ ถ้าโชคดีหน่อยก็สามารถกินไก่ได้แบบไม่ต้องฆ่าใครเลย ทั้งผู้เล่นที่เก่งและมือใหม่ต่างก็สนุกได้ จะใช้ฝีมือยิงก็ได้ หรือถ้าฝีมือไม่ถึงก็ยังอาศัยมุมมองภาพรวมกับแทคติกเอาชนะได้ ความสนุกของการวางกลยุทธ์ในเกมนี้มีให้พัฒนาได้เยอะมาก พูดว่าเป็นผลงานระดับเทพก็ไม่เกินไปเลย!”

……

นี่คือกลุ่มแชตที่ชื่อว่า ‘แตะถึงพื้นกลายเป็นกล่อง’

ก่อตั้งโดยฮาร์วีย์

หลังจากที่ฮาร์วีย์เริ่มเล่นสมรภูมิเอาชีวิตรอด เขาก็ติดเกมจนถอนตัวไม่ขึ้น!

เขาสร้างกลุ่มนี้ขึ้นมาเพื่อชวนคนมาเล่นเกมด้วยกันที่โรงแรมราชวงศ์ปลา

เพราะการเล่นเกมที่มีคนเยอะๆ ย่อมสนุกกว่าอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง

ยิ่งถ้าได้เล่นกับคนรู้จักก็ยิ่งสนุก

สมาชิกในกลุ่มส่วนใหญ่เป็นคนหนุ่มสาวลูกหลานเศรษฐี เพราะถ้าหากไม่มีเงินหรือมีเวลาว่างมากพอ คงไม่มีใครยอมจ่ายเงินเปิดห้องในโรงแรมหรูระดับห้าดาว เพื่อเล่นเกมโดยเฉพาะหรอก!

อันที่จริง

ไม่ใช่เพียงฮาร์วีย์เท่านั้น

ยังมีแขกอีกหลายคนที่ได้ลองเล่นเกมสมรภูมิเอาชีวิตรอดขณะเข้าพักที่โรงแรมราชวงศ์ปลาและติดใจกับเกมนี้ หลังจากนั้นพวกเขาจึงรีบแนะนำให้เพื่อนๆ ที่มีเวลาว่างหรือฐานะดีมาลองเล่นด้วยกัน

“เหล่าหวัง มาที่โรงแรมราชวงศ์ปลาเร็ว!”

“เหล่าหลัว นายโทรมาชวนฉันไปเปิดห้องที่โรงแรมทำไม ฉันไม่สนใจกิจกรรมเข้าจังหวะแบบหมู่คณะหรอกนะ!”

“พูดบ้าอะไร! ผู้หญิงที่ไหนจะมาสู้เกมนี้ได้ล่ะ ฉันชวนนายมาเล่นเกมต่างหาก เกมนี้มันโคตรเจ๋งเลย ฉันรับรองว่าถ้านายได้ลองเล่นแล้วจะติดใจแน่นอน!”

“เกมอะไรถึงต้องไปเล่นที่โรงแรมเท่านั้น?”

“มาลองเล่นดูแล้วจะรู้ เกมนี้มีให้เล่นแค่ที่โรงแรมนี้เท่านั้น โคตรสนุกเลยล่ะ!”

“ฉันมาถึงแล้ว”

“รีบเข้าเกมเลย!”

“โห เกมนี้เจ๋งจริง ฉันต้องเรียกลูกพี่ลูกน้องฉันมาเล่นด้วยแล้ว!”

“เห็นไหมล่ะ ฉันไม่ได้โกหก เกมแนวเดียวกันส่วนใหญ่เน้นยิงกันตรงๆ ใครเก่งใครรอด มือใหม่เจอผู้เล่นเก่าก็ตายหมด แต่เกมนี้กราฟิกโคตรสมจริง อาวุธกับไอเทมก็หลากหลายกว่า เล่นแล้วต้องใช้ทั้งกลยุทธ์และการคิดวางแผน จะซุ่มหรือบู๊ลุยก็ได้ เหมาะกับคนที่เล่นไม่เก่งอย่างพวกเราแบบมาก!”

……

ไม่นาน!

สมรภูมิเอาชีวิตรอด กลายเป็นเกมที่โด่งดังในหมู่หนุ่มสาวรุ่นใหม่ที่มีฐานะดีขึ้นมาในทันที!

ทุกคนต่างพากันเรียกเพื่อนฝูงมาร่วมสนุกกันไม่ขาดสาย

จากเพื่อนไปยังเพื่อนของเพื่อนไปยังเพื่อนของเพื่อนของเพื่อน

และเป็นเช่นนี้!

จากหนึ่งกลายเป็นสิบ!

จากสิบกลายเป็นร้อย!

ภายในเวลาเพียงสัปดาห์เดียว โรงแรมราชวงศ์ปลาก็เต็มไปด้วยผู้เล่นที่เดินทางมาเพื่อลองเล่นสมรภูมิเอาชีวิตรอดโดยเฉพาะ!

……

ในโรงแรม

ห้องทำงานของผู้จัดการ

หวังอวี่มองรายงานผลประกอบการด้วยความตกใจ

“มันไม่สมเหตุสมผลเลยนะ โรงแรมของเรายังไม่ได้เปิดให้บริการอย่างเป็นทางการ แค่เลือกลูกค้าผู้โชคดีมาลองพัก ทำไมถึงมีสมาชิกระดับเพชรเพิ่มขึ้นมากมายขนาดนี้”

“ลูกค้าผู้โชคดีเหลือน้อยแล้วครับ คนกลุ่มนี้มาที่นี่เพื่อเล่นเกม!”

ผู้ช่วยรู้สึกตื่นเต้น “ประธานติดตั้งเกมที่ยังไม่ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการลงในคอมพิวเตอร์ของโรงแรมเราใช่ไหมล่ะครับ เกมนี้แหละที่ดึงดูดลูกค้าเข้ามา!”

“เกม?”

หวังอวี่ตกตะลึง นี่พวกเขายอมจ่ายค่าบริการสมาชิกระดับเพชรที่แพงลิบลิ่ว เพียงเพื่อมาที่โรงแรมเล่นเกมเนี่ยนะ?

อัจฉริยะด้านธุรกิจ!

คำนี้โผล่ขึ้นมาในหัวของหวังอวี่ทันที

ในแวดวงธุรกิจ หลายคนมักเรียกซุนเย่าหั่วว่าเป็น ‘อัจฉริยะด้านธุรกิจ’!

แต่หวังอวี่กลับรู้สึกว่า ชื่อเสียงนี้มันช่างไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย เพราะในสายตาเขา ประธานบริษัทอย่างซุนเย่าหั่วดูไม่มีอะไรโดดเด่นเป็นพิเศษ บางครั้งเขายังแอบสงสัยด้วยซ้ำว่าความสำเร็จในวันนี้ของอีกฝ่ายอาจมาจากโชคช่วยเป็นส่วนใหญ่ โดยเฉพาะเมื่อเห็นประธานยอมปลดผลงานศิลปะล้ำค่าจากห้องสวีตออกอย่างง่ายดายเพียงเพราะคำพูดประโยคเดียวของเซี่ยนอวี๋!

แต่ในชั่วขณะนั้นเอง

หวังอวี่กลับรู้สึกนับถือซุนเย่าหั่วขึ้นมา!

ที่แท้ประธานของเขาก็เป็นอัจฉริยะด้านธุรกิจโดยแท้! การใช้เกมที่ยังไม่ได้วางจำหน่ายในตลาด มาเป็นกลยุทธ์ดึงดูดลูกค้าให้มาสมัครสมาชิกระดับเพชรเช่นนี้ ช่างเป็นความคิดที่ล้ำเลิศเกินคาด!

“เกม?”

“ลูกค้าพวกนั้นไปโรงแรมราชวงศ์ปลาที่เพิ่งเปิดใหม่เพื่อเล่นเกมอย่างนั้นเหรอ?”

“นี่มันโรงแรมห้าดาว หรือโรงแรมเกมอีสปอร์ตกันแน่ฮะ?”

“ก็แค่เกมเกมเดียว ทำไมลูกค้าถึงยอมจ่ายเงินสมัครสมาชิกระดับเพชรง่ายๆ แบบไม่ต้องคิดเลย”

“เกมนี้เล่นข้างนอกไม่ได้งั้นหรือ?”

“เฮ้ย! มีแบบนี้ด้วย?”

“ลูกเล่นพวกนี้มันก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราว ถึงเกมจะดึงลูกค้าได้ในช่วงแรก แต่พอเล่นนานเข้าก็ต้องเบื่อ อีกอย่างค่าเช่าห้องคืนละเป็นพัน ใครจะยอมโง่เสียเงินนานๆ ต่อให้รวยก็ไม่ได้แปลว่าคนพวกนี้จะไม่มีสมอง แล้วก็ได้ข่าวว่าเกมนี้จะเปิดตัวเร็วๆ นี้ พอถึงตอนนั้นจะเล่นที่ไหนก็ได้ แถมในอินเทอร์เน็ตคาเฟ่เล็กๆ แค่เจ็ดหยวนก็นั่งเล่นได้ทั้งคืน!”

“ความหรูหราของโรงแรมห้าดาวถูกพวกเขาลดทอนไปแล้ว!”

“วิธีการแบบนี้ดูต่ำไปหน่อยไหม พอเกมนี้หมดความสดใหม่แล้วฉันอยากเห็นนักว่าพวกเขาจะดึงลูกค้ามาได้ยังไง ถ้ากล้าก็เปลี่ยนโรงแรมให้เป็นร้านเกมไปเลยสิ!”

……

กลุ่มผู้ประกอบการโรงแรมต่างถกเถียงกัน

แต่ในใจกลับอดรู้สึกอิจฉาไม่ได้

พูดตามตรงคืออิจฉาตาลุกเป็นไฟ!

เรื่องความหรูหราอะไรนั่นไว้ทีหลังเถอะ ลำพังการที่โรงแรมสามารถดึงลูกค้าจำนวนมากให้ยอมสมัครสมาชิกระดับเพชรได้ในคราวเดียว ผลงานระดับนี้ไม่ว่าโรงแรมเป็นไหนก็ต้องมองตาละห้อย!

แต่ถึงกระนั้น…

แม้จะพูดกันด้วยน้ำเสียงที่แฝงความอิจฉา ทว่าข้อสรุปของพวกเขาก็ไม่ได้มองโลกในแง่ร้ายจนเกินไป หากแต่เป็นการวิเคราะห์อย่างตรงไปตรงมา

ความสดใหม่ที่มาจากเกมนั้นเป็นเพียงเรื่องประเดี๋ยวประด๋าว

เมื่อถึงเวลาที่โรงแรมราชวงศ์ปลาเปิดให้บริการอย่างเป็นทางการ และตัวเกมก็เปิดตัวให้เล่นทั่วไปแล้ว

เมื่อถึงตอนนั้นการที่โรงแรมห้าดาวแห่งใหม่นี้จะดึงดูดลูกค้าให้เข้ามาพักคงเป็นเรื่องยากลำบากมาก!

เพราะลูกค้าของโรงแรมห้าดาวมักจะเป็นผู้ที่มีความพิถีพิถันในการเลือกมาก หากไม่มีอะไรที่พิเศษจริงๆ โรงแรมใหม่ที่ไม่มีฐานลูกค้ามาก่อนจะเอาอะไรไปดึงดูดให้พวกเขามาเลือกพัก?

จะหวังพึ่งแค่อินเทอร์เน็ตความเร็วสูงของโรงแรมพวกเขาหรือไง?

ผู้จัดการโรงแรมห้าดาวอาวุโสคนหนึ่งหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา

คิดว่ามีเงินนิดหน่อย เปิดโรงแรมห้าดาวแล้วจะโกยเงินเข้ากระเป๋าได้ง่ายๆ หรือไง?

การทำเงินมันจะง่ายขนาดนั้นเชียว?

ธุรกิจโรงแรมห้าดาวมันใช่ว่าจะอยู่รอดง่ายๆ

น้ำในวงการนี้ลึกมาก ไม่ใช่ใครจะกระโดดลงมาแล้วลอยลำได้ง่ายๆ !