Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 867

ตอนที่ 867 ภาพวาดทั้งห้า

แน่นอนว่า หลินเยวียนไม่รู้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับทางโรงแรม

ในฐานะผู้ถือหุ้น เขาไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับการบริหารจัดการบริษัทโดยตรง แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ถือหุ้นอันดับสองของโรงแรมก็ตาม

โครงสร้างผู้ถือหุ้นของโรงแรมราชวงศ์ปลานั้นไม่ซับซ้อนนัก

ซย่าฝาน เจียงขุย เฉินจื้ออวี่ เว่ยห่าวอวิ้น จ้าวอิ๋งเก้อ ทั้งห้าคน ถือหุ้นคนละหกเปอร์เซ็นต์ รวมเป็น 30 เปอร์เซ็นต์

ส่วนหลินเยวียน เขาคนเดียวถือหุ้นถึง 30 เปอร์เซ็นต์

ขณะที่ซุนเย่าหั่วในฐานะประธานบริษัท เขาถือหุ้น 40 เปอร์เซ็นต์

ในความเป็นจริง ซุนเย่าหั่วตั้งใจจะให้หลินเยวียนถือหุ้นมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่หลินเยวียนมองว่า 30 เปอร์เซ็นต์นั้นมากพอแล้ว เพราะเขาไม่ได้มีส่วนช่วยในการบริหารโรงแรมโดยตรง

เอาเข้าจริงก็พูดแบบนั้นไม่ได้เต็มปาก

เพราะสุดท้ายแล้ว หลินเยวียนก็ยังต้องลงแรงอยู่ดี

โรงแรมราชวงศ์ปลา มีห้องชุดสวีตสุดหรูทั้งหมดห้าห้อง

ในแนวคิดการออกแบบโรงแรม ห้องชุดทั้งห้าได้รับการตกแต่งโดยอิงจากธีมภาพวาดพู่กันโบราณห้าภาพ

แต่เนื่องจากหลินเยวียนมองว่า ภาพวาดที่ซุนเย่าหั่วเลือกมานั้นคุณภาพไม่ดีพอ ซุนเย่าหั่วจึงตัดสินใจปลดภาพวาดทั้งห้าออก

พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ

นอกจากภาพม้าควบที่วาดเสร็จและเตรียมมอบให้กับประธานกรรมการแล้ว หลินเยวียนยังต้องวาดภาพวาดพู่กันโบราณอีกห้าภาพให้กับซุนเย่าหั่ว เพื่อทดแทนภาพเดิมที่ถูกปลดออก โดยจะแขวนไว้บนผนังของห้องสวีตสุดหรูทั้ง ห้าห้องของโรงแรม

นี่เป็นงานที่ใหญ่พอสมควร

และเมื่อพิจารณาว่าโรงแรมราชวงศ์ปลา มีกำหนดเปิดอย่างเป็นทางการในเดือนหน้า หลินเยวียนจึงตัดสินใจซื้อยาชูกำลังจากระบบ เพื่อเร่งมือทำภารกิจครั้งใหญ่ให้เสร็จทันเวลา

สำหรับเนื้อหาของทั้งห้าภาพ หลินเยวียนตัดสินใจเลือกไว้แล้ว ได้แก่

ภาพฝูงม้า

ภาพหงส์ฟ้าทระนง

ภาพพฤกษาในวสันต์น้ำค้างสารทฤดู

ภาพอินทรีสยายปีกกลืนแผ่นดิน

สำหรับภาพกุ้งน้ำหมึกซึ่งใช้กุ้งเป็นโครงสร้างหลักนั้น หลินเยวียนเคยใช้ การ์ดตัวละครของฉีไป๋สือสร้างภาพนี้มาก่อน ทำให้เขาพอมีแนวคิดอยู่แล้ว

ส่วนภาพฝูงม้ามีแนวคิดคล้ายกับภาพม้าควบ แต่เป็นการเพิ่มจำนวนม้าให้มากขึ้น เพิ่มความอลังการให้กับภาพ

สำหรับภาพอีกสามภาพที่เหลือ หากใครเคยชมภาพยนตร์ถังปั๋วหู่ ใหญ่ไม่ต้องประกาศก็คงคุ้นเคยเป็นอย่างดี

ภาพทั้งสามนี้ล้วนเป็นผลงานที่เคยถูกกล่าวถึงในภาพยนตร์เรื่องนี้ และเป็นภาพวาดที่แสดงถึงความเป็นเลิศทั้งในด้านบทกวีและศิลปะของถังปั๋วหู่ นอกจากนั้นยังถูกรังสรรค์ผ่านฝีมือของถังปั๋วหู่ เพียงแต่ในเวลานั้น ทักษะการวาดภาพของอิ่งจือยังไม่ถึงระดับปรมาจารย์ ภาพเหล่านี้จึงไม่ได้รับความสนใจมากนักหลังภาพยนตร์ออกฉาย

ปัจจุบันนี้

หลินเยวียนที่มีทักษะด้านจิตรกรรมระดับปรมาจารย์ อีกทั้งยังมีทักษะมิติแห่งภาพวาดช่วยเสริมให้ผลงานมีพลังและเอกลักษณ์ที่ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น การหยิบผลงานเหล่านี้มาวาดใหม่เพื่อถ่ายทอดความงดงามของภาพอย่างเต็มที่จึงไม่ใช่เรื่องยาก

สำหรับหลินเยวียนแล้ว นี่เป็นเพียงเรื่องที่ทำเพื่อเล่นสนุกเท่านั้น

เลือกหัวข้ออะไรก็ไม่เลือก ดันเลือกภาพที่ถูกกล่าวถึงในถังปั๋วหู่ ใหญ่ไม่ต้องประกาศมาใช้เสียอย่างนั้น

แต่ก็นับว่าถูกที่ถูกเวลา

อันที่จริงการเลือกภาพเหล่านี้ไม่ได้แย่เลยถึงขั้นที่อาจกล่าวได้ว่าเหมาะสมอย่างยิ่งด้วยซ้ำ

คนที่พักในห้องสวีตระดับท็อปของโรงแรมห้าดาว ย่อมเป็นผู้ที่มีฐานะมั่งคั่งไม่ธรรมดา คนเหล่านี้ส่วนใหญ่มักชอบภาพวาดที่ให้ความรู้สึกโอ่อ่าอลังการ เต็มไปด้วยอารมณ์อันทรงพลังและดุดัน

บังเอิญว่าผลงานของถังป๋อหู่ที่ถูกเลือกนั้นตรงกับสิ่งที่ว่ามาทุกประการ ทั้งสไตล์ที่หรูหราและความสามารถเชิงศิลปะอันโดดเด่น ทำให้ภาพวาดเหล่านี้กลายเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด

หรือจะเป็นหงส์ฟ้า

บางคนก็ชอบสไตล์เช่นนี้

แม้แต่ภาพฝูงม้า ก็ยังเข้ากับสไตล์นี้ได้อย่างลงตัว

ส่วนภาพกุ้งน้ำหมึก และภาพพฤกษาในวสันต์น้ำค้างสารทฤดูก็มีไว้เพื่อเพิ่มความหลากหลายขององค์ประกอบ จะให้ทุกภาพดูอลังการไปทั้งหมดก็คงไม่เหมาะ แต่ละคนล้วนมีความชอบที่ต่างกัน ความงามในแบบอ่อนหวานละเมียดละไม หรือความงามที่เรียบง่ายและแฝงด้วยความสดชื่น ก็ย่อมมีผู้คนหลงใหลเช่นกัน

ยิ่งเมื่อมีทักษะมิติแห่งภาพวาดเข้ามาเสริม

ทำให้ภาพเหล่านี้สามารถสะท้อนความหมายและอารมณ์ที่แตกต่างกันไปในสายตาของผู้ชมแต่ละคน จึงไม่มีคำว่าไม่ลงตัวเลยแม้แต่น้อย

เมื่อตัดสินใจแน่วแน่แล้ว

ในช่วงหลายวันต่อจากนั้น หลินเยวียนปิดตัวเองอยู่ในห้องเพื่อวาดภาพ แม้ทางราชวงศ์ปลาจะเรียกเขาไปเล่นเกม เขาก็สามารถควบคุมตัวเองและปฏิเสธได้อย่างเด็ดขาด

ห้าวัน!

สิบวัน!

ครึ่งเดือน!

หลินเยวียนไม่ยอมออกไปไหน ง่วนอยู่กับการวาดภาพจนถอนตัวไม่ขึ้น

และหลังจากที่เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจอย่างเต็มที่ ผลงานภาพวาดอันงดงามไร้ที่ติแต่ละชิ้นก็ทยอยถือกำเนิดขึ้นตามลำดับ

เขียนเพลง?

ไม่มีทาง

เขากลายเป็นพ่อเพลงไปแล้ว คว้าแชมป์ 12 สมัยไปแล้ว แถมยังสร้างปรากฏการณ์กวาดรางวัลในงานสังคีตสมโภชอีกระลอกใหญ่!

สำหรับหลินเยวียนในตอนนี้ การแข่งขันในฤดูกาลเพลงไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากเขาได้มากอีกต่อไป

……

ในขณะที่หลินเยวียนกำลังมุ่งมั่นกับการวาดภาพ ธุรกิจของโรงแรมกลับยิ่งคึกคักขึ้นไปอีก จนถึงขั้นก้าวหน้าไปอีกระดับ!

เมื่อเวลาล่วงเข้าสู่ช่วงสิ้นเดือน

กลุ่มแชตแตะถึงพื้นกลายเป็นกล่องที่ฮาร์วีสร้างขึ้นก็มีคนเริ่มเดือดดาล!

‘ให้ตายเถอะ!’

“ประธานครับ คุณช่างล้ำเลิศจริงๆ เป็นโชคดีในชีวิตถึงสามชาติที่ผมได้ติดตามคุณ!”

ฮะ?

ล้ำเลิศตรงไหน?

ซุนเย่าหั่วถึงกับงุนงง แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อ ก็เห็นหวังอวี้ ลุกขึ้นยืนโบกไม้โบกมือ พูดด้วยอารมณ์สุดเหวี่ยงจนแทบจะน้ำลายกระเด็น

“ช่วงนี้คู่แข่งในวงการต่างบอกกันว่า พอเกมนี้เปิดตัวเมื่อไหร่ ความสามารถในการดึงดูดลูกค้าของโรงแรมเราก็จะหมดลง แต่แผนนี้ของประธานแก้ปัญหาได้ตรงจุดมาก!”

“แผนอะไร”

คราวนี้ผู้จัดการเยวียนหั่วเกมเองก็เริ่มสับสนไปด้วย!

หวังอวี่ไม่รีรอ พูดออกมาอย่างมั่นใจว่า “นี่แหละคือสิ่งที่พวกเราเทียบท่านประธานไม่ได้ ความคิดของท่านประธานคือการออกแบบสกินลิมิติดเอดิชันสำหรับโรงแรม ไงล่ะ ในเกมตัวละครมีสกินใช่ไหม งั้นเราก็สร้างสกินพิเศษสำหรับคนที่มาเล่นสมรภูมิเอาชีวิตรอดที่โรงแรมเราโดยเฉพาะ สกินพวกนี้ต้องใช้ได้เฉพาะที่โรงแรมเราเท่านั้น สำหรับคนรวย นี่คือสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถใช้เงินซื้อได้ในเกม งั้นการที่พวกเขามีสกินระดับท็อปที่ผู้เล่นคนอื่นทำได้แค่เหลียวมองด้วยความอิจฉา นี่ก็ถือเป็นแรงจูงใจสุดยอดเลยนะครับ ผมมั่นใจว่าจะต้องมีลูกค้าที่อยากได้สกินรุ่นพิเศษแล้วมาเล่นเกมที่โรงแรมของเราอย่างแน่นอน เพราะสกินนี้ในเกมมันเป็นสัญลักษณ์ของสถานะเลยนะครับ แม้แต่กล่องอุปกรณ์หลังจากตายแล้วก็ยังไม่เหมือนกับคนอื่น พวกคุณไม่คิดว่านี่เป็นกลยุทธ์ที่ดีหรอกหรือครับ?”

หวังอวี่รู้สึกทึ่งกับไหวพริบของซุนเย่าหั่วจริงๆ!

ที่ประธานได้รับการขนานนามว่าอัจฉริยะทางธุรกิจ ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล!

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!”

ผู้จัดการใหญ่ของเยวียนหั่วเกมถึงกับตาเป็นประกาย “ทางเทคนิคไม่มีปัญหาอะไรเลย เดี๋ยวพวกเราจะออกแบบสกินพิเศษสำหรับโรงแรม เกมเปิดตัวเมื่อไร ผู้เล่นคนอื่นจะใช้ไม่ได้ สกินนี้จะใช้ได้แค่ในโรงแรมเท่านั้น แผนของท่านประธานนี่ล้ำเลิศมาก!”

ซุนเย่าหั่วถึงกับงงไปชั่วขณะ

ทำไมมันดูซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ แบบนี้?

“ผมก็แค่อยากช่วยเพิ่มประสบการณ์การเล่นเกมให้รุ่นน้องเท่านั้นเอง…”

ช่างเถอะ

ตามนี้ก็แล้วกัน

ให้รุ่นน้องได้ประสบการณ์ในการเล่นเกมที่ดีขึ้นก็พอแล้ว

ขณะที่ซุนเย่าหั่วกำลังคิดเพลินๆ โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมา

“รุ่นน้อง”

ซุนเย่าหั่วส่งสัญญาณให้คนอื่นเงียบ ก่อนจะลุกขึ้นรับสาย

เสียงของหลินเยวียนดังมาจากปลายสาย น้ำเสียงดูเหมือนจะแฝงความเหนื่อยล้าเล็กน้อย “รุ่นพี่มารับภาพวาดที่บ้านผมหน่อยครับ”

ตอนนี้ใกล้จะสิ้นเดือนแล้ว

โรงแรมราชวงศ์ปลากำลังจะเปิดกิจการในเร็วๆ นี้

เกมสมรภูมิเอาชีวิตรอดก็เตรียมเปิดตัวเช่นกัน

หลินเยวียนใช้เวลาถึงหนึ่งเดือนเต็ม พร้อมกับเติมเงินเพื่อซื้อยาชูกำลังกับระบบ หลังจากวาดภาพม้าควบ ในที่สุดก็วาดภาพพู่กับโบราณทั้งห้าภาพซึ่งตั้งใจจะมอบให้กับซุนเย่าหั่วได้สำเร็จ

ภาพทั้งห้านี้ล้วนเป็นผลงานที่ใส่ทักษะมิติแห่งภาพวาดลงไปเต็มที่!