เข้าสู่ระบบผ่าน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 867

ตอนที่ 867 ภาพวาดทั้งห้า

แน่นอนว่า หลินเยวียนไม่รู้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับทางโรงแรม

ในฐานะผู้ถือหุ้น เขาไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับการบริหารจัดการบริษัทโดยตรง แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ถือหุ้นอันดับสองของโรงแรมก็ตาม

โครงสร้างผู้ถือหุ้นของโรงแรมราชวงศ์ปลานั้นไม่ซับซ้อนนัก

ซย่าฝาน เจียงขุย เฉินจื้ออวี่ เว่ยห่าวอวิ้น จ้าวอิ๋งเก้อ ทั้งห้าคน ถือหุ้นคนละหกเปอร์เซ็นต์ รวมเป็น 30 เปอร์เซ็นต์

ส่วนหลินเยวียน เขาคนเดียวถือหุ้นถึง 30 เปอร์เซ็นต์

ขณะที่ซุนเย่าหั่วในฐานะประธานบริษัท เขาถือหุ้น 40 เปอร์เซ็นต์

ในความเป็นจริง ซุนเย่าหั่วตั้งใจจะให้หลินเยวียนถือหุ้นมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่หลินเยวียนมองว่า 30 เปอร์เซ็นต์นั้นมากพอแล้ว เพราะเขาไม่ได้มีส่วนช่วยในการบริหารโรงแรมโดยตรง

เอาเข้าจริงก็พูดแบบนั้นไม่ได้เต็มปาก

เพราะสุดท้ายแล้ว หลินเยวียนก็ยังต้องลงแรงอยู่ดี

โรงแรมราชวงศ์ปลา มีห้องชุดสวีตสุดหรูทั้งหมดห้าห้อง

ในแนวคิดการออกแบบโรงแรม ห้องชุดทั้งห้าได้รับการตกแต่งโดยอิงจากธีมภาพวาดพู่กันโบราณห้าภาพ

แต่เนื่องจากหลินเยวียนมองว่า ภาพวาดที่ซุนเย่าหั่วเลือกมานั้นคุณภาพไม่ดีพอ ซุนเย่าหั่วจึงตัดสินใจปลดภาพวาดทั้งห้าออก

พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ

นอกจากภาพม้าควบที่วาดเสร็จและเตรียมมอบให้กับประธานกรรมการแล้ว หลินเยวียนยังต้องวาดภาพวาดพู่กันโบราณอีกห้าภาพให้กับซุนเย่าหั่ว เพื่อทดแทนภาพเดิมที่ถูกปลดออก โดยจะแขวนไว้บนผนังของห้องสวีตสุดหรูทั้ง ห้าห้องของโรงแรม

นี่เป็นงานที่ใหญ่พอสมควร

และเมื่อพิจารณาว่าโรงแรมราชวงศ์ปลา มีกำหนดเปิดอย่างเป็นทางการในเดือนหน้า หลินเยวียนจึงตัดสินใจซื้อยาชูกำลังจากระบบ เพื่อเร่งมือทำภารกิจครั้งใหญ่ให้เสร็จทันเวลา

สำหรับเนื้อหาของทั้งห้าภาพ หลินเยวียนตัดสินใจเลือกไว้แล้ว ได้แก่

ภาพฝูงม้า

ภาพหงส์ฟ้าทระนง

ภาพพฤกษาในวสันต์น้ำค้างสารทฤดู

ภาพอินทรีสยายปีกกลืนแผ่นดิน

สำหรับภาพกุ้งน้ำหมึกซึ่งใช้กุ้งเป็นโครงสร้างหลักนั้น หลินเยวียนเคยใช้ การ์ดตัวละครของฉีไป๋สือสร้างภาพนี้มาก่อน ทำให้เขาพอมีแนวคิดอยู่แล้ว

ส่วนภาพฝูงม้ามีแนวคิดคล้ายกับภาพม้าควบ แต่เป็นการเพิ่มจำนวนม้าให้มากขึ้น เพิ่มความอลังการให้กับภาพ

สำหรับภาพอีกสามภาพที่เหลือ หากใครเคยชมภาพยนตร์ถังปั๋วหู่ ใหญ่ไม่ต้องประกาศก็คงคุ้นเคยเป็นอย่างดี

ภาพทั้งสามนี้ล้วนเป็นผลงานที่เคยถูกกล่าวถึงในภาพยนตร์เรื่องนี้ และเป็นภาพวาดที่แสดงถึงความเป็นเลิศทั้งในด้านบทกวีและศิลปะของถังปั๋วหู่ นอกจากนั้นยังถูกรังสรรค์ผ่านฝีมือของถังปั๋วหู่ เพียงแต่ในเวลานั้น ทักษะการวาดภาพของอิ่งจือยังไม่ถึงระดับปรมาจารย์ ภาพเหล่านี้จึงไม่ได้รับความสนใจมากนักหลังภาพยนตร์ออกฉาย

ปัจจุบันนี้

หลินเยวียนที่มีทักษะด้านจิตรกรรมระดับปรมาจารย์ อีกทั้งยังมีทักษะมิติแห่งภาพวาดช่วยเสริมให้ผลงานมีพลังและเอกลักษณ์ที่ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น การหยิบผลงานเหล่านี้มาวาดใหม่เพื่อถ่ายทอดความงดงามของภาพอย่างเต็มที่จึงไม่ใช่เรื่องยาก

สำหรับหลินเยวียนแล้ว นี่เป็นเพียงเรื่องที่ทำเพื่อเล่นสนุกเท่านั้น

เลือกหัวข้ออะไรก็ไม่เลือก ดันเลือกภาพที่ถูกกล่าวถึงในถังปั๋วหู่ ใหญ่ไม่ต้องประกาศมาใช้เสียอย่างนั้น

แต่ก็นับว่าถูกที่ถูกเวลา

อันที่จริงการเลือกภาพเหล่านี้ไม่ได้แย่เลยถึงขั้นที่อาจกล่าวได้ว่าเหมาะสมอย่างยิ่งด้วยซ้ำ

คนที่พักในห้องสวีตระดับท็อปของโรงแรมห้าดาว ย่อมเป็นผู้ที่มีฐานะมั่งคั่งไม่ธรรมดา คนเหล่านี้ส่วนใหญ่มักชอบภาพวาดที่ให้ความรู้สึกโอ่อ่าอลังการ เต็มไปด้วยอารมณ์อันทรงพลังและดุดัน

บังเอิญว่าผลงานของถังป๋อหู่ที่ถูกเลือกนั้นตรงกับสิ่งที่ว่ามาทุกประการ ทั้งสไตล์ที่หรูหราและความสามารถเชิงศิลปะอันโดดเด่น ทำให้ภาพวาดเหล่านี้กลายเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด

หรือจะเป็นหงส์ฟ้า

บางคนก็ชอบสไตล์เช่นนี้

แม้แต่ภาพฝูงม้า ก็ยังเข้ากับสไตล์นี้ได้อย่างลงตัว

ส่วนภาพกุ้งน้ำหมึก และภาพพฤกษาในวสันต์น้ำค้างสารทฤดูก็มีไว้เพื่อเพิ่มความหลากหลายขององค์ประกอบ จะให้ทุกภาพดูอลังการไปทั้งหมดก็คงไม่เหมาะ แต่ละคนล้วนมีความชอบที่ต่างกัน ความงามในแบบอ่อนหวานละเมียดละไม หรือความงามที่เรียบง่ายและแฝงด้วยความสดชื่น ก็ย่อมมีผู้คนหลงใหลเช่นกัน

ยิ่งเมื่อมีทักษะมิติแห่งภาพวาดเข้ามาเสริม

ทำให้ภาพเหล่านี้สามารถสะท้อนความหมายและอารมณ์ที่แตกต่างกันไปในสายตาของผู้ชมแต่ละคน จึงไม่มีคำว่าไม่ลงตัวเลยแม้แต่น้อย

เมื่อตัดสินใจแน่วแน่แล้ว

ในช่วงหลายวันต่อจากนั้น หลินเยวียนปิดตัวเองอยู่ในห้องเพื่อวาดภาพ แม้ทางราชวงศ์ปลาจะเรียกเขาไปเล่นเกม เขาก็สามารถควบคุมตัวเองและปฏิเสธได้อย่างเด็ดขาด

ห้าวัน!

สิบวัน!

ครึ่งเดือน!

หลินเยวียนไม่ยอมออกไปไหน ง่วนอยู่กับการวาดภาพจนถอนตัวไม่ขึ้น

และหลังจากที่เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจอย่างเต็มที่ ผลงานภาพวาดอันงดงามไร้ที่ติแต่ละชิ้นก็ทยอยถือกำเนิดขึ้นตามลำดับ

เขียนเพลง?

ไม่มีทาง

เขากลายเป็นพ่อเพลงไปแล้ว คว้าแชมป์ 12 สมัยไปแล้ว แถมยังสร้างปรากฏการณ์กวาดรางวัลในงานสังคีตสมโภชอีกระลอกใหญ่!

สำหรับหลินเยวียนในตอนนี้ การแข่งขันในฤดูกาลเพลงไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากเขาได้มากอีกต่อไป

……

ในขณะที่หลินเยวียนกำลังมุ่งมั่นกับการวาดภาพ ธุรกิจของโรงแรมกลับยิ่งคึกคักขึ้นไปอีก จนถึงขั้นก้าวหน้าไปอีกระดับ!

เมื่อเวลาล่วงเข้าสู่ช่วงสิ้นเดือน

กลุ่มแชตแตะถึงพื้นกลายเป็นกล่องที่ฮาร์วีสร้างขึ้นก็มีคนเริ่มเดือดดาล!

‘ให้ตายเถอะ!’

ตอนที่ 867 ภาพวาดทั้งห้า 1

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน