Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 871

ตอนที่ 871 จุดเริ่มต้นของความนิยม (2)

เหมียวไป่ ฟางโม่ข่าน และ หวังซินลงมาชั้นล่างเพื่อต้อนรับแขก จากนั้นพูดกับหวังอวี่ว่า

“ผมพาพวกเขามาดูภาพวาด ก็ถือว่าเป็นการช่วยโปรโมตโรงแรมของคุณไปในตัวด้วยแล้วกัน”

“ฮ่าๆ ไม่มีปัญหา ขอบคุณประธานมากครับ เชิญทุกท่านให้เลขาลงทะเบียนสักนิดก็พอครับ!”

หวังอวี่ไม่กังวลเรื่องความปลอดภัยของภาพวาดเลย

ถึงแม้มหาเศรษฐีเหล่านี้จะต้องเซ็นสัญญาไม่ให้ทำลายภาพวาด แต่เอาเข้าจริงต่อให้พวกเขาอยากทำลายก็ทำไม่ได้อยู่ดี

กระจกที่หุ้มภาพวาดเหล่านั้นมีคุณภาพสูงมาก ใช้เทคโนโลยีพิเศษซึ่งแม้แต่กระสุนปืนก็ไม่สามารถทำลายได้

ส่วนเรื่องการโปรโมต?

หวังอวี่มั่นใจว่าภาพวาดเหล่านี้จะสร้างผลลัพธ์ในการโฆษณาได้อย่างยอดเยี่ยมแน่นอน!

มีแต่สวรรค์ที่รู้ว่าตอนที่เขาเห็นประธานนำภาพวาดทั้งห้าภาพมาที่โรงแรมเป็นครั้งแรกนั้น ปฏิกิริยาของเขาเกินจริงขนาดไหน!

หลังจากผ่านความวุ่นวายไปหนึ่งยก

กลุ่มคนเหล่านี้ก็พากันขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบน ระหว่างทางก็คุยเล่นหยอกล้อกันไปอย่างสนุกสนาน

“ไม่ได้เจอนานเลยนะ พี่เหมียว!”

“ท่านนี้คือประธานหวังจากจ้าวโจวใช่ไหมครับ? ครั้งก่อนตอนที่มีการประชุมบริษัทชั้นนำ เหมือนเราจะเคยเจอกัน ผมนามบัตรของผมครับ”

“เหล่าหลี่ มีธุรกิจอยากชวนคุณร่วมด้วย ไว้ค่อยคุยกันละเอียดทีหลังนะ”

“ประธานฟาง คุณเรียกพวกเรามา ตกลงจะให้มาดูอะไรกันแน่”

“ก็บอกแล้วไงว่ามาดูภาพวาด”

“ผมหมายถึงว่าโรงแรมนี้มันจะมีภาพอะไรให้ดูนักหนา? รอไปดูงานประมูลที่จ้าวโจวทีเดียวไม่ดีกว่า งานนั้นถึงจะสนุกจริง”

……

กลุ่มคนเหล่านี้ บ้างก็ทักทายพูดคุยเรื่องเก่า บ้างก็จับเข่าคุยธุรกิจ หรือไม่ก็สนทนาพาทีกันไปเรื่อย บรรยากาศครึกครื้นอย่างมาก

ทุกคนได้เดินทางมาถึงห้องพักของหวังซินเป็นที่แรก

หนึ่งในนั้นคือมหาเศรษฐีแซ่หลี่ เขากำลังพูดคุยกับคนรอบข้างอย่างออกรสชาติ “เดือนหน้าผมตั้งใจจะลงทุนในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ หวังว่าถึงเวลานั้นคงได้พึ่งพาความช่วยเหลือจากทุกท่าน…”

ยังไม่ทันพูดจบ คำพูดของเขากลับหยุดชะงักกลางคัน

ทันใดนั้นเองเขาสะท้านไปทั้งตัว ราวกับถูกสะกดให้หยุดนิ่งเหมือนคนโง่งม สายตาจ้องมองไปยังผนังห้อง

บนผนังนั้นมีภาพวาดอินทรีสยายปีกกลืนแผ่นดินแขวนอยู่อย่างเงียบสงบ

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง

เสียงพูดคุยทั้งหมดก็พลันเงียบลงฉับพลัน สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังภาพวาดที่แขวนอยู่บนผนัง!

พรึบๆๆ !

ทั้งที่เป็นกลุ่มมหาเศรษฐีซึ่งเคยผ่านสนามธุรกิจอันดุเดือด เชี่ยวชาญการซ่อนความรู้สึก แต่ในตอนนี้กลับไม่มีใครสามารถปิดบังอารมณ์ของตัวเองได้

ทันใดนั้นเอง!

ความโลภอันลุกโชนพลันฉายชัดในดวงตาของทุกคน!

ในใจของทุกคนเกิดความคิดเดียวกันขึ้นมา นั่นก็คือ ต้องได้ครอบครองภาพนี้!

เหมือนกับที่หวังซินและคนอื่นๆ เคยรู้สึกมาก่อนหน้านี้ไม่มีผิด!

เศรษฐีแซ่หลี่แทบไม่ลังเล รีบพูดขึ้นทันที

“ภาพนี้ ผมขอซื้อ!”

“ประธานหลี่ คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ผมต่างหากที่เห็นก่อน!”

“เหอะ เรามาพร้อมกัน จะเห็นก่อนหรือหลังมันก็เหมือนกัน ทำไมกลายเป็นคุณเห็นก่อนไปได้ล่ะ”

“หยุดแย่งกันเถอะ ฟังผมสักคำ ภาพนี้ไม่ได้ดีขนาดที่พวกคุณคิดหรอก ตอนนี้ตลาดศิลปะกำลังผันผวน ระวังจะขาดทุน แต่ผมไม่กลัวขาดทุน ปล่อยให้ผมจัดการเองดีกว่า!”

“คุณจะเอาอะไรนักหนา ไหนลองบอกราคามาสิ!”

“คิดจะวัดใจกับผมเรื่องเงินใช่ไหม? งั้นเอาแบบยุติธรรมเลย ใครให้ราคาสูงสุดก็เอาไป!”

“เหอะๆ พวกคุณให้เท่าไหร่ ผมเพิ่มให้อีกหยวน!”

“…”

ทุกคนต่างตื่นเต้น แย่งชิงกันไม่ยอมใคร!

เห็นกลุ่มคนพวกนี้เถียงกันไม่หยุด ประธานเหมียว ฟางโม่ข่าน และหวังซินกลับหัวเราะออกมาพร้อมกัน

เศรษฐีแซ่หลี่ขมวดคิ้วถามขึ้นว่า “พวกคุณขำอะไร”

ประธานเหมียวกลอกตา “ถ้าทางโรงแรมยอมขาย ภาพพวกนี้คงไม่ถึงมือพวกคุณหรอก พวกเราซื้อไปนานแล้ว!”

“ไม่ยอมขายหรือ… เดี๋ยวนะ ที่คุณพูดว่า ภาพพวกนี้หมายความว่ายังไง?”

“ตามผมมา”

“พวกคุณก็มีบ้านอยู่ใกล้ๆ ไม่ใช่หรือไง? จะมาแย่งโรงแรมกับผมที่อยู่ไกลทำไม ผู้จัดการหวังใช่ไหม ช่วยเก็บไว้ให้ฉันห้องหนึ่ง”

“คนอื่นผมไม่สน แต่ยังไงผมก็ต้องจองห้องหนึ่งให้ได้”

“ฉันขอเปิดหนึ่งห้อง และถ้าภาพในนั้นมีคุณภาพเหมือนกับที่พวกเราเห็นมาก่อนหน้านี้ ฉันจะต่อสัญญาเข้าพักระยะยาว”

“งั้นผมเปิดห้องเองก็ได้ พักที่นี่คืนนี้ แล้วจะให้พวกคุณมาดูภาพด้วยกันก็ได้ ผมมันเป็นคนใจกว้างอยู่แล้ว”

“ผมจองหนึ่งสัปดาห์ ต่อจากนี้พวกคุณอยากมาดูภาพเมื่อไหร่ก็เชิญ!”

หวังอวี่ถูกปิดล้อมโดยเหล่ามหาเศรษฐีทั้งแปด เขาได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ “เหลือห้องสวีตแค่สองห้องเอง ลองตกลงกันอีกสักหน่อยดีไหมครับ?”

……

สุดท้าย เรื่องก็ถูกตัดสินลงตัว มีมหาเศรษฐีสองคนได้เปิดจองสองห้องที่เหลือ ขณะที่คนอื่นๆ ก็รีบจองคิวสำหรับช่วงเวลาทันที

ในวันที่สองของการเปิดตัวโรงแรมราชวงศ์ปลาอย่างเป็นทางการ โรงแรมก็ได้สัมผัสประสบการณ์ครั้งแรกกับการจองห้องสวีตระดับสูงสุดจนเต็มทุกห้อง!

สุดท้าย

ทุกคนก็ได้เข้าห้องสวีตที่เพิ่งเปิดใหม่เพื่อชมภาพอีกสองภาพที่เหลือ

ภาพกุ้งน้ำหมึก

ภาพฝูงม้า

สองภาพนี้ถูกจัดแสดงต่อหน้ามหาเศรษฐีสิบกว่าคน แม้จะต่างสไตล์กันอย่างสิ้นเชิง แต่กลับแฝงไปด้วยความงดงามในแบบเดียวกัน มิติแห่งศิลปะอันไร้ที่ติได้ระเบิดออกมาอย่างไม่เก็บซ่อน!

“เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ”

“ทั้งห้าภาพนี้ ไม่ว่าจะภาพไหน ล้วนเป็นผลงานที่ไม่มีใครเทียบได้!”

“ห้องสวีตคืนละห้าแสน ในขณะที่ภาพวาดยังคงยืนกรานไม่ขาย ซุนเย่าหั่วคนนี้มีหัวทางธุรกิจจริงๆ ”

“เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ประเด็นคือมันคุ้มหรือไม่คุ้มต่างหาก”

“ห้องสวีตทุกห้องที่นี่คุ้มค่ามาก กลัวก็แต่ว่าหลังจากนี้จะจองห้องที่นี่ได้ยาก”

“นั่นสิ ทั้งหมดมีแค่ห้าห้อง น้อยเกินไป”

“ภาพวาดระดับนี้ถึงห้าภาพ พวกคุณยังคิดว่าน้อยอยู่อีกหรือ?”

“ภาพทั้งห้านี้ได้ทำลายความเข้าใจแบบเดิมๆ ของผมที่มีต่อจิตรกรรม ความงดงามที่กระแทกใจแบบนี้มีมนตร์เสน่ห์ที่ไม่เหมือนใครจริงๆ ”

มิติแห่งศิลปะที่ทำให้ทุกคนหลงใหลจนถอนตัวไม่ขึ้น!

และค่ำคืนนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการที่โรงแรมราชวงศ์ปลาจะกลายเป็นที่นิยมอย่างล้นหลามในหมู่มหาเศรษฐีบนบลูสตาร์!