Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 874

ตอนที่ 874 เครือข่าย

เห็นได้ชัด

ว่าโรงแรมราชวงศ์ปลาโด่งดังขึ้นมาแล้ว!

เริ่มตั้งแต่หวังซิน เหมียวไป่ และฟางโม่ข่าน ไปจนถึงเหล่าเศรษฐีอีกแปดคนที่ถูกดึงดูดเข้ามา ข่าวลือเกี่ยวกับภาพวาดทั้งห้าของอิ่งจือก็แพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว!

ในเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่วัน เรื่องนี้ก็กลายเป็นกระแสในหมู่เศรษฐีระดับแนวหน้า

นี่คือเหตุผลที่กลุ่มเศรษฐีจำนวนมากปรากฏที่โรงแรมราชวงศ์ปลา

เศรษฐีบางคนแวะมาเพราะอยู่ใกล้ จึงอยากมาดูให้เห็นกับตา

เศรษฐีบางคนตั้งใจมาด้วยความคาดหวัง

เศรษฐีบางคนถึงขั้นถูกเพื่อนลากตัวมา!

ไม่ว่าจะเป็นสาเหตุใดที่ทำให้เศรษฐีเหล่านี้ปรากฏตัวในโรงแรมห้าดาวแห่งใหม่นี้ และไม่ว่าก่อนที่จะได้เห็นภาพเหล่านี้ พวกเขาจะเต็มไปด้วยข้อกังขาและความไม่เข้าใจมากเพียงใด

ในท้ายที่สุด

เศรษฐีทุกคนที่ได้เห็นภาพวาดทั้งห้าภาพนี้ ล้วนตกอยู่ในมนตร์สะกดอย่างง่ายดาย!

แห่งมิติแห่งภาพวาดที่สะท้อนลงลึกในจิตวิญญาณ ไม่มีใครต้านทานเสน่ห์อันลี้ลับที่แผ่ซ่านออกมาอย่างเต็มเปี่ยมนี้ได้!

เพียงชั่วพริบตา!

ห้องสวีตทั้งห้าห้องถูกจองล่วงหน้าไปจนถึงหลายสิบวันข้างหน้า และยังมีทีท่าว่าจะมีการขยายระยะเวลาการจองออกไปอีก!

กระแสความนิยมอันล้นหลามนี้น่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน!

เพื่อให้มั่นใจว่าเศรษฐีจำนวนมากขึ้นจะมีโอกาสได้เพลิดเพลินกับห้องสวีต ซุนเย่าหั่วจึงต้องออกกฎใหม่ว่า

‘ไม่ว่าจะเป็นห้องสวีตใดในโรงแรมราชวงศ์ปลา หากมีการจอง จะไม่สามารถยกเลิกได้ และผู้จองจะต้องชำระค่าห้องคืนละ 500,000 หยวนล่วงหน้าเต็มจำนวน มิเช่นนั้นจะไม่ยืนยันการจอง!’

ข้อจำกัดเพียงแค่นี้ ไม่สามารถหยุดยั้งความกระตือรือร้นของเศรษฐีที่มีต่อภาพวาดทั้งห้าได้เลย

ในทางกลับกัน

กฎที่ดูเหมือนจะเข้มงวดเช่นนี้ กลับยิ่งกระตุ้นความต้องการของเศรษฐีเหล่านั้นให้เพิ่มมากขึ้น!

บรรดาเศรษฐีต่างก็แย่งกันจองห้องพักอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าหากพวกเขาไม่ได้มาพักที่ห้องสวีตของโรงแรมราชวงศ์ปลาสักคืน สถานะและรสนิยมของพวกเขาจะลดลงทันที

“คนพวกนี้บ้ากันไปแล้วหรือไง!”

หวังอวี่ถึงกับตกตะลึง ห้องสวีตคืนละห้าแสน แต่กลับไม่มีใครบอกว่าแพง มิหนำซ้ำยังแย่งกันจองอย่างเอาเป็นเอาตาย!

“ถ้ามองจากมุมมองของคุณ พวกเขาก็อาจจะดูบ้าจริงๆ ”

ซุนเย่าหั่วหัวเราะเบาๆ แล้วพูดต่อว่า “แต่ถ้าคุณรวยเหมือนพวกเขา คุณจะอยากลองพักที่นั่นสักคืนไหมล่ะ?”

“อยากครับ!”

หวังอวี่ตอบทันทีโดยไม่ลังเล

ซุนเย่าหั่วตบไหล่ของหวังอวี่เบาๆ เอ่ยเสียงเรียบ

“เรื่องมันง่ายแค่นี้เอง เงินสำหรับผมเป็นแค่ตัวเลข สิ่งที่มผมต้องการไม่ใช่เงิน แต่เป็นมูลค่าที่เงินสามารถสร้างให้ผมได้ สำหรับพวกเขาก็เช่นกัน เมื่อถึงระดับของพวกเขาแล้ว การจะหาความพึงพอใจทางจิตใจกลายเป็นเรื่องที่ยากมาก แต่ภาพวาดเหล่านี้ของอาจารย์อิ่งจือสามารถมอบความสุขทางจิตใจให้พวกเขาได้ เมื่อเทียบกับความสุขแบบนี้ เงินแค่ห้าแสนมันจะไปสำคัญอะไร?”

พูดจบ ซุนเย่าหั่วก็เดินออกจากห้องทำงานไป

เขายังต้องออกไปดูแลเศรษฐีที่อยู่ด้านนอกต่อ

ภาพวาดทั้งห้าของโรงแรมราชวงศ์ปลา ได้นำพาเครือข่ายความสัมพันธ์และเส้นสายที่สำคัญยิ่งมาให้กับซุนเย่าหั่ว

สำหรับเขาแล้ว หากสามารถใช้ประโยชน์จากเครือข่ายเหล่านี้ได้ มูลค่าที่จะสร้างขึ้นในอนาคตนั้นประเมินค่าไม่ได้เลยทีเดียว

หวังอวี่มองตามแผ่นหลังของซุนเย่าหั่วอย่างเหม่อลอย

จู่ๆ เขาก็อดคิดขึ้นมาไม่ได้

หากซุนเย่าหั่วไม่รีบตัดสินใจเด็ดขาดที่จะรื้อภาพเหล่านั้นออก เขาจะยังได้รับภาพวาดชั้นยอดทั้งห้าภาพของอาจารย์อิ่งจือมาแทนหรือไม่?

คำตอบก็คือ แทบจะเป็นไปไม่ได้!

ชั่วขณะนั้น หวังอวี่รู้สึกถึงความปั่นป่วนรุนแรงในจิตใจ

เมื่อเทียบกับท่านประธานแล้ว ตัวเขานั้นยังอ่อนหัดเกินไป!

เขาเองยังเคยล้อเลียนประธานอยู่ในใจ คิดว่าซุนเย่าหั่วเป็นแค่แฟนคลับไร้สมองของอาจารย์เซี่ยนอวี๋

ไม่ว่าอาจารย์เซี่ยนอวี๋จะพูดอะไร ซุนเย่าหั่วก็จะพยายามเอาใจแบบไม่รู้จักขีดจำกัด แม้กระทั่งคำพูดลอยๆ ของอีกฝ่าย เขาก็พร้อมจะตามใจเกินเหตุในทันที

เมื่อมาคิดดูตอนนี้

นี่มันเรียกว่าตามใจเกินเหตุได้ยังไง?

นี่คือวิสัยทัศน์และความกล้าหาญอันยิ่งใหญ่ของท่านประธานต่างหาก!

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ประธานจะเชื่อฟังอาจารย์เซี่ยนอวี๋ถึงขนาดนี้ เพราะแม้แต่คำพูดลอยๆ ของอาจารย์เซี่ยนอวี๋ก็แฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้งถึงเพียงนี้!

หวังอวี่ไม่ได้ประสบเหตุการณ์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาอย่างสูญเปล่า

เขาได้ยินมาว่า ภาพวาดทั้งห้าที่อยู่ในโรงแรมนี้มีค่าสูงล้ำ และเป็นผลงานชิ้นเอกในชีวิตจิตรกรของอาจารย์อิ่งจือ!

ผลงานในระดับเดียวกันทั่วทั้งบลูสตาร์มีเพียงหกชิ้นเท่านั้น!

แต่โรงแรมราชวงศ์ปลากลับครอบครองไว้ถึงห้าชิ้น!

มีมหาเศรษฐีมากมายที่ยอมทุ่มเงินมหาศาลเพื่อขอให้อาจารย์อิ่งจือวาดภาพให้ แต่กลับไม่ได้ดังหวัง!

กลับกลายเป็นว่า ท่านประธานยอมถอนภาพวาดเดิมทั้งห้าภาพออกเพียงเพราะคำพูดลอยๆ ของอาจารย์เซี่ยนอวี๋ และสามารถคว้าภาพวาดทั้งห้าของอาจารย์อิ่งจือมาแทนได้ ผ่านความสัมพันธ์ของอาจารย์เซี่ยนอวี๋ จนทำให้โรงแรมราชวงศ์ปลาโด่งดังไปทั่วในชั่วข้ามคืน!

ท่านประธานนี่น่ากลัวเกินไปแล้ว!

แต่ที่น่ากลัวกว่านั้นก็คืออาจารย์เซี่ยนอวี๋!

ภาพวาดที่มหาเศรษฐีทุ่มเงินมหาศาลยังขอไม่ได้ แต่อาจารย์เซี่ยนอวี๋กลับได้มาจากอาจารย์อิ่งจืออย่างง่ายดาย!

ต้องหน้าใหญ่ขนาดไหนกัน?

ได้ยินมาว่าภาพวาดระดับเดียวกันชิ้นที่หกของอิ่งจือก็ถูกเซี่ยนอวี๋นำไปมอบให้กับหลี่ซ่งหวา ประธานกรรมการของสตาร์ไลท์เอนเตอร์เทนเมนต์

หากเป็นเช่นนี้ก็แสดงว่า

ภาพวาดหกชิ้นที่นับเป็นผลงานชิ้นเอกของอิ่งจือ ถูกอาจารย์เซี่ยนอวี๋ครอบครองทั้งหมดเพียงคนเดียว!

นี่ไม่ใช่แค่เรื่องหน้าใหญ่ไม่ใหญ่อีกต่อไป

ความสัมพันธ์ระหว่างเซี่ยนอวี๋ ฉู่ขวง และอิ่งจือ อาจลึกซึ้งยิ่งกว่าที่คนทั่วไปคาดคิดเสียอีก!

หรือบางทีท่านประธานซุนของพวกเรา อาจตระหนักถึงเรื่องนี้มานานแล้ว?

เอาเถอะ

หลี่ซ่งหวาคลี่ยิ้มเล็กน้อย ในที่สุดก็ไม่หนีไปอีกต่อไป เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดต่อสาย

“ประธานเหลย… เปล่าครับ… ภาพน่ะขายไม่ได้… แต่ความรักของคุณที่มีต่อภาพวาดทำให้ผมรู้สึกประทับใจ… ถ้าประธานเหลยสะดวก มาที่บ้านผมหน่อยเป็นไงครับ… มาร่วมชมภาพของอิ่งจือกันเถอะครับ… เราจะผูกมิตรกันด้วยศิลปะ… คุยกันแค่เรื่องศิลปะและความสวยงาม…”

ไม่พูดเรื่องธุรกิจ

พูดแค่เรื่องศิลปะและความสวยงาม

คำพูดแบบนี้ไม่มีใครเชื่อหรอก

ด้วยวิธีการของหลี่ซ่งหวา แม้แต่เรื่องศิลปะและความสวยงาม สุดท้ายก็ยังเป็นธุรกิจ

ซุนเย่าหั่วใช้ภาพวาดห้าภาพของอิ่งจือสร้างเครือข่ายความสัมพันธ์กับผู้คนมากมาย ส่วนหลี่ซ่งหวาแม้จะมีเพียงภาพเดียว ก็สามารถสร้างความเครือข่ายสัมพันธ์กับคนมากมายได้เช่นกัน และสุดท้ายก็สามารถเปลี่ยนมันเป็นแรงสนับสนุนให้ตัวเอง!

“อิ่งจือ…”

หลังจากโทรหาเศรษฐีหลายคนติดต่อกัน หลี่ซ่งหวาจึงขบคิดบางอย่าง

ทั้งสามตัวตนของหลินเยวียน แม้หลี่ซ่งหวาจะให้ความสำคัญทั้งหมด แต่ระดับความสำคัญนั้นแตกต่างกันไป

เซี่ยนอวี๋อันดับหนึ่ง

เพราะสถานะพ่อเพลงของเซี่ยนอวี๋มีความสำคัญต่อสตาร์ไลท์มาก นอกจากนั้นเขายังมีความสามารถด้านภาพยนตร์

ฉู่ขวงอันดับสอง

ลิขสิทธิ์ในการดัดแปลงนิยายของฉู่ขวงเป็นซีรีส์ก็มีความสำคัญต่อสตาร์ไลท์เช่นกัน ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น ลำพังบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเรื่องเดียว เริ่มตั้งแต่โคมวิเศษ ก็กลายเป็นหนึ่งในแหล่งรายได้ที่ใหญ่ที่สุดของสตาร์ไลท์ไปแล้ว

อิ่งจืออันดับสาม

การ์ตูนของอิ่งจือ เมื่อนำมาผลิตเป็นแอนิเมชันก็ทำรายได้มากทีเดียว แผนกอนิเมะของสตาร์ไลท์ยืนหยัดได้ก็เพราะเหตุนี้

แต่ว่า

ท้ายที่สุดแล้ว อิทธิพลของอิ่งจือนั้นเป็นรองอีกสองตัวของหลินเยวียน เพราะความสามารถในการทำเงินอยู่ในอันดับที่ต่ำที่สุด

อย่างไรก็ตาม

ระดับทักษะการวาดภาพพู่กันโบราณของอิ่งจือกลับทำให้หลี่ซ่งหวาเปลี่ยนความคิด

เขาคิดว่าเขาประเมินความน่ากลัวอิ่งจือต่ำเกินไป!

แค่ใช้ภาพไม่กี่ภาพก็ทำให้เหล่าบรรดาเศรษฐีหลั่งไหลเข้ามา!

ในแง่หนึ่ง นี่เป็นสิ่งที่เซี่ยนอวี๋และฉู่ขวงยังทำไม่ได้!

และไม่ต้องพูดถึงด้วยซ้ำว่าบนบลูสตาร์มีกี่เศรษฐีที่รักงานจิตรกรรมตั้งกี่คน

ความน่ากลัวที่แท้จริงของอิ่งจือก็คือ ต่อให้เป็นเศรษฐีที่ไม่ชอบงานจิตรกรรม อิ่งจือก็ยังสามารถทำให้พวกเขากลายเป็นคนหลงใหลในงานจิตรกรรมได้!

หลังจากที่หลี่ซ่งหวานำภาพม้าควบกลับบ้าน ภรรยาของเขาก็หลงใหลในภาพนี้ทันทีที่เห็น!

แม้ว่าภรรยาของเขาจะเป็นคุณนายที่ชอบดูละครน้ำเน่า และว่างๆ ก็ชอบออกไปเล่นไพ่นกกระจอกกับคนอื่น แต่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกภาพวาดชิ้นนี้ดึงดูดจนหมดใจ สิ่งนี้ทำให้หลี่ซ่งหวาสามารถประเมินได้ใกล้เคียงกับความเป็นจริงที่สุด

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแม่บ้านที่บ้านของเขา หลังจากเห็นภาพม้าควบก็ทำตาโตในทันที!

“ไม่สิ!”

ทันใดนั้นหลี่ซ่งหวาก็ยกมือขึ้นตบหน้าผากตนเอง

ดูสิว่าเขากำลังคิดอะไรไร้สาระอยู่ ไม่ว่าจะเป็นเซี่ยนอวี๋ ฉู่ขวง หรืออิ่งจือ พวกเขาก็คือหลินเยวียนนั่นแหละ!