ตอนที่ 923 ลิกเกอร์
แรกเริ่มเดิมทีมีซอมบี้เพียงตัวเดียว
เป็นชายผมยาวใส่เสื้อกาวน์สีขาว
ดูเหมือนเขาจะไม่หวาดกลัวกระสุนเลย โดนยิงตั้งหลายรอบ แต่ก็ยังเดินหน้าต่อไป
อย่างไรก็ตาม
ผู้ชมก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจอะไรมาก
บางคนถึงกับหัวเราะเยาะว่า “แค่นี้เองเหรอ?”
ในตอนแรก ความน่าสะพรึงกลัวของซอมบี้ดูท่าจะเทียบไม่ได้เลยกับฉากโถงทางเดินเลเซอร์
ถูเจิ้งและเจี่ยฮ่าวเหรินเองใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ คิดในใจว่ามีซอมบี้แค่นี้หรือ?
แต่แล้ว
เมื่อกองทัพซอมบี้ปรากฏตัวขึ้นทุกคนในโรงภาพยนตร์ถึงกับเปลี่ยนสีหน้า ถูเจิ้งและเจี่ยฮ่าวเหรินเป็นต้องตกตะลึง!
“นี่มันอะไรกัน”
ซอมบี้เป็นฝูงกรูกันเข้าอย่างไม่ขาดสาย!
ทั่วบริเวณชั้นใต้ดินมองไปไกลสุดสายตาไม่เห็นจุดสิ้นสุด!
ในนั้น ซอมบี้ซึ่งเป็นหัวหน้าเห็นชัดว่าขาขาดไปแล้ว แต่กลับเดินต่อไปได้ และมือยังลากขวานติดพื้น
ขณะเดียวกัน ยังมีซอมบี้บางตัวที่เนื้อหนังเปื่อยยุ่ย บางตัวถึงขั้นเหลือแค่ครึ่งหน้า ดูสยดสยองจนขนลุก!
พรึบๆๆ!
ทุกคนในที่นั้นรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว ดวงตาเบิกค้างด้วยความตกตะลึง ราวกับว่าเห็นภาพอันเหลือเชื่อเบื้องหน้า!
“แม่เจ้าโว้ย!”
“เยอะอะไรขนาดนี้!”
“โหดเกินไปแล้ว!”
“ตัวที่เหลือแค่ครึ่งหน้าคือสเปเชียลเอฟเฟกต์หรือเปล่า?”
“โคตรสมจริงเลย!”
“กลัวจนฉี่ราดแล้วเนี่ย!”
“ทำไมซอมบี้ถึงต่างจากที่ฉันเคยจินตนาการไว้ล่ะ!”
“โรคกลัวรูของฉันกำเริบแน่ๆ แบบนี้จะยิงกันหมดไหวได้ยังไง กระสุนคงไม่พอหรอก!”
ไม่เหมือนเดิม!
ไม่เหมือนเลยสักนิด!
นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ชมบนบลูสตาร์ได้เผชิญหน้ากับฉากในลักษณะนี้ พวกเขาไม่เคยนึกฝันว่าเมื่อซอมบี้มาในรูปแบบฝูงขนาดมหึมา จะสร้างความสะเทือนขวัญมากเช่นนี้!
และในอดีต ไม่เคยมีภาพยนตร์เรื่องใดถ่ายทำฉากซอมบี้ออกมาเป็นเช่นนี้มาก่อน!
…
โรงภาพยนตร์แห่งหนึ่งในฉินโจว
“จะบอกว่าพวกนี้คือซอมบี้เหรอ?”
“หลอกกันหรือเปล่า เป็นไปได้ไงที่จะมีซอมบี้เยอะขนาดนี้ ฉันกลัวจนแทบฉี่ราดแล้ว!”
“ซอมบี้พวกนี้รูปลักษณ์ชวนสยองเกินไปแล้วไหม!”
…
โรงภาพยนตร์แห่งหนึ่งในฉีโจว
“โอ้โห โหดจัด อย่างชอบเลย!”
“ซอมบี้มันมาเป็นคลื่นเหมือนน้ำทะเลซัดเข้ามาไม่หยุด เหมือนแจกให้ฟรีๆ เลย!”
“เร้าใจสุดๆ!”
…
โรงภาพยนตร์แห่งหนึ่งในฉู่โจว
“นี่มันซอมบี้อะไรกันฟระเนี่ย!”
“ขอถอนคำพูดก่อนหน้านี้ ซอมบี้มาเป็นโขยงน่ากลัวกว่าค่อยๆ โผล่มาทีละตัวซะอีก!”
“สุดติ่งกระดิ่งแมวจริงๆ!”
…
ชาวเน็ตในแต่ละทวีปต่างตกตะลึงจนพูดไม่ออก!
แต่ความน่ากลัวนั้นยังไม่จบเพียงเท่านี้!
เมื่อหญิงสาวนางเอกต้องแยกตัวออกมาปฏิบัติภารกิจคนเดียว กลับมีซอมบี้ตัวใหม่ที่น่าขนลุกกว่าโผล่มา!
พูดให้ชัดก็คือ
นี่อาจไม่ใช่ซอมบี้ แต่เป็นสุนัข!
สุนัขตัวนี้มีสภาพผิวหนังและเนื้อเยื่อผุพังจนแทบไม่เหลือสภาพเดิม รอยเลือดสาดกระจายปกคลุมทั้งตัว มันจ้องมองนางเอกพร้อมคำรามอย่างดุร้าย!
ผู้ชมที่ได้เห็นสภาพสุนัขแบบนี้ ถึงกับขนลุกซู่โดยแทบอัตโนมัติ!
“ให้ตายเถอะ!”
“หมาเองก็กลายพันธุ์ด้วยเหรอ?”
“หมาตัวนี้ดูน่ากลัวชะมัด!”
“จบเห่แล้ว!”
“ทำไมถึงได้มีตัวประหลาดอะไรแบบนี้ได้!”
“ยิ่งดูยิ่งตื่นเต้น นี่มันเร้าใจกว่าโถงทางเดินเลเซอร์ซะอีก!”
…
“ซอมบี้หมาดูน่ากลัวกว่าพวกซอมบี้คนอีกนะ วิ่งก็ไวสุดๆ!”
“ต่อให้เป็นหมาธรรมดา คนยังสู้ไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับหมาที่ตายแล้วฟื้น!”
…
แน่นอนว่านางเอกไม่เป็นอะไร
ในขณะที่ผู้ชมกำลังสงสัยว่านางเอกจะแก้ปัญหาอย่างไร เธอก็เริ่มระลึกความทรงจำบางอย่างได้ และแสดงฝีมือการยิงปืนอันร้ายกาจออกมาในทันใด!
ปัง!
สุนัขตัวนั้นล้มลงในทันที!
แต่เมื่อหญิงสาวในชุดแดงวิ่งเข้าไปในอีกห้องหนึ่ง ผู้ชมถึงกับแทบกลั้นหายใจ!
มีสุนัขอีกหลายตัวปรากฏพร้อมกัน!
พวกมันอยู่ในสภาพเนื้อหนังหลุดลุ่ย เปรอะเปื้อนเลือดไปทั้งตัว ส่งเสียงคำรามดุร้าย ก่อนจะพุ่งเข้าหาเธออย่างรวดเร็ว!
แต่ปรากฏว่า

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...