Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 923
ตอนที่ 923 ลิกเกอร์
แรกเริ่มเดิมทีมีซอมบี้เพียงตัวเดียว
เป็นชายผมยาวใส่เสื้อกาวน์สีขาว
ดูเหมือนเขาจะไม่หวาดกลัวกระสุนเลย โดนยิงตั้งหลายรอบ แต่ก็ยังเดินหน้าต่อไป
อย่างไรก็ตาม
ผู้ชมก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจอะไรมาก
บางคนถึงกับหัวเราะเยาะว่า “แค่นี้เองเหรอ?”
ในตอนแรก ความน่าสะพรึงกลัวของซอมบี้ดูท่าจะเทียบไม่ได้เลยกับฉากโถงทางเดินเลเซอร์
ถูเจิ้งและเจี่ยฮ่าวเหรินเองใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ คิดในใจว่ามีซอมบี้แค่นี้หรือ?
แต่แล้ว
เมื่อกองทัพซอมบี้ปรากฏตัวขึ้นทุกคนในโรงภาพยนตร์ถึงกับเปลี่ยนสีหน้า ถูเจิ้งและเจี่ยฮ่าวเหรินเป็นต้องตกตะลึง!
“นี่มันอะไรกัน”
ซอมบี้เป็นฝูงกรูกันเข้าอย่างไม่ขาดสาย!
ทั่วบริเวณชั้นใต้ดินมองไปไกลสุดสายตาไม่เห็นจุดสิ้นสุด!
ในนั้น ซอมบี้ซึ่งเป็นหัวหน้าเห็นชัดว่าขาขาดไปแล้ว แต่กลับเดินต่อไปได้ และมือยังลากขวานติดพื้น
ขณะเดียวกัน ยังมีซอมบี้บางตัวที่เนื้อหนังเปื่อยยุ่ย บางตัวถึงขั้นเหลือแค่ครึ่งหน้า ดูสยดสยองจนขนลุก!
พรึบๆๆ!
ทุกคนในที่นั้นรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว ดวงตาเบิกค้างด้วยความตกตะลึง ราวกับว่าเห็นภาพอันเหลือเชื่อเบื้องหน้า!
“แม่เจ้าโว้ย!”
“เยอะอะไรขนาดนี้!”
“โหดเกินไปแล้ว!”
“ตัวที่เหลือแค่ครึ่งหน้าคือสเปเชียลเอฟเฟกต์หรือเปล่า?”
“โคตรสมจริงเลย!”
“กลัวจนฉี่ราดแล้วเนี่ย!”
“ทำไมซอมบี้ถึงต่างจากที่ฉันเคยจินตนาการไว้ล่ะ!”
“โรคกลัวรูของฉันกำเริบแน่ๆ แบบนี้จะยิงกันหมดไหวได้ยังไง กระสุนคงไม่พอหรอก!”
ไม่เหมือนเดิม!
ไม่เหมือนเลยสักนิด!
นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ชมบนบลูสตาร์ได้เผชิญหน้ากับฉากในลักษณะนี้ พวกเขาไม่เคยนึกฝันว่าเมื่อซอมบี้มาในรูปแบบฝูงขนาดมหึมา จะสร้างความสะเทือนขวัญมากเช่นนี้!
และในอดีต ไม่เคยมีภาพยนตร์เรื่องใดถ่ายทำฉากซอมบี้ออกมาเป็นเช่นนี้มาก่อน!
…
โรงภาพยนตร์แห่งหนึ่งในฉินโจว
“จะบอกว่าพวกนี้คือซอมบี้เหรอ?”
“หลอกกันหรือเปล่า เป็นไปได้ไงที่จะมีซอมบี้เยอะขนาดนี้ ฉันกลัวจนแทบฉี่ราดแล้ว!”
“ซอมบี้พวกนี้รูปลักษณ์ชวนสยองเกินไปแล้วไหม!”
…
โรงภาพยนตร์แห่งหนึ่งในฉีโจว
“โอ้โห โหดจัด อย่างชอบเลย!”
“ซอมบี้มันมาเป็นคลื่นเหมือนน้ำทะเลซัดเข้ามาไม่หยุด เหมือนแจกให้ฟรีๆ เลย!”
“เร้าใจสุดๆ!”
…
โรงภาพยนตร์แห่งหนึ่งในฉู่โจว
“นี่มันซอมบี้อะไรกันฟระเนี่ย!”
“ขอถอนคำพูดก่อนหน้านี้ ซอมบี้มาเป็นโขยงน่ากลัวกว่าค่อยๆ โผล่มาทีละตัวซะอีก!”
“สุดติ่งกระดิ่งแมวจริงๆ!”
…
ชาวเน็ตในแต่ละทวีปต่างตกตะลึงจนพูดไม่ออก!
แต่ความน่ากลัวนั้นยังไม่จบเพียงเท่านี้!
เมื่อหญิงสาวนางเอกต้องแยกตัวออกมาปฏิบัติภารกิจคนเดียว กลับมีซอมบี้ตัวใหม่ที่น่าขนลุกกว่าโผล่มา!
พูดให้ชัดก็คือ
นี่อาจไม่ใช่ซอมบี้ แต่เป็นสุนัข!
สุนัขตัวนี้มีสภาพผิวหนังและเนื้อเยื่อผุพังจนแทบไม่เหลือสภาพเดิม รอยเลือดสาดกระจายปกคลุมทั้งตัว มันจ้องมองนางเอกพร้อมคำรามอย่างดุร้าย!
ผู้ชมที่ได้เห็นสภาพสุนัขแบบนี้ ถึงกับขนลุกซู่โดยแทบอัตโนมัติ!
“ให้ตายเถอะ!”
“หมาเองก็กลายพันธุ์ด้วยเหรอ?”
“หมาตัวนี้ดูน่ากลัวชะมัด!”
“จบเห่แล้ว!”
“ทำไมถึงได้มีตัวประหลาดอะไรแบบนี้ได้!”
“ยิ่งดูยิ่งตื่นเต้น นี่มันเร้าใจกว่าโถงทางเดินเลเซอร์ซะอีก!”
…
“ซอมบี้หมาดูน่ากลัวกว่าพวกซอมบี้คนอีกนะ วิ่งก็ไวสุดๆ!”
“ต่อให้เป็นหมาธรรมดา คนยังสู้ไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับหมาที่ตายแล้วฟื้น!”
…
แน่นอนว่านางเอกไม่เป็นอะไร
ในขณะที่ผู้ชมกำลังสงสัยว่านางเอกจะแก้ปัญหาอย่างไร เธอก็เริ่มระลึกความทรงจำบางอย่างได้ และแสดงฝีมือการยิงปืนอันร้ายกาจออกมาในทันใด!
ปัง!
สุนัขตัวนั้นล้มลงในทันที!
แต่เมื่อหญิงสาวในชุดแดงวิ่งเข้าไปในอีกห้องหนึ่ง ผู้ชมถึงกับแทบกลั้นหายใจ!
มีสุนัขอีกหลายตัวปรากฏพร้อมกัน!
พวกมันอยู่ในสภาพเนื้อหนังหลุดลุ่ย เปรอะเปื้อนเลือดไปทั้งตัว ส่งเสียงคำรามดุร้าย ก่อนจะพุ่งเข้าหาเธออย่างรวดเร็ว!
แต่ปรากฏว่า
“ผมกล้าพูดเลยว่าหลังจากหนังเรื่องนี้ออกไป จะต้องมีหนังอีกเพียบที่พยายามเลียนแบบฉากฝูงซอมบี้แน่นอน!”
…
“สัตว์เองก็สามารถติดเชื้อและกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวได้ เซตติงนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่การนำมาใส่ในหนังที่มีองค์ประกอบซอมบี้แบบนี้ กลับเป็นสิ่งที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อนเลย!”
นี่แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการบุกเบิกแนวทางใหม่ในวงการภาพยนตร์!
…
ท่ามกลางความตื่นตะลึงเป็นระลอกๆ
จังหวะของเนื้อเรื่องก็เริ่มผ่อนคลายลงเล็กน้อย
หลังจากที่ความทรงจำของนางเอกฟื้นกลับมา สามีของเธอก็เริ่มจำเรื่องราวได้เช่นกัน!
แท้จริงแล้ว
สามีของอลิซเป็นเพียงคู่แต่งงานปลอมที่แสดงเป็นสามีภรรยากัน แต่ระหว่างนั้นกลับเกิดความรู้สึกจริงขึ้นมา
และต้นเหตุของหายนะในศูนย์วิจัยที่แรกคูนซิตี ก็มาจากฝีมือของสามีคนนี้ของอลิซ!
ชายคนนี้วางแผนจะขโมยไวรัสและยารักษาออกไปขายให้กับคนนอกที่พร้อมจะจ่ายในราคาสูงลิ่ว!
หลังจากขโมยของสำเร็จ
เขาจงใจทำให้ไวรัสแตกกระจาย เพื่อสร้างความหายนะในศูนย์วิจัย!
เมื่อคิดได้ดังนี้ ความขัดแย้งจึงไม่ได้จำกัดอยู่แค่ระหว่างมนุษย์กับซอมบี้และราชินีแดงอีกต่อไป
แต่เริ่มกลายเป็นความขัดแย้งระหว่างมนุษย์ด้วยกันเอง
ในโรงภาพยนตร์แต่ละแห่ง ความตื่นเต้นของผู้ชมพุ่งขึ้นถึงขีดสุด!
“ที่แท้นางเอกชื่ออลิซ!”
“อลิซ ราชินีแดง นี่มันตัวละครจากอลิซในแดนมหัศจรรย์ไม่ใช่เหรอ?”
“เซี่ยนอวี๋ร่วมมือกับฉู่ขวง เชื่อมโยงจักรวาลกันไปเลย!”
“เนื้อเรื่องพีคต่อเนื่องกันตั้งแต่ฉากโถงเลเซอร์เลยจริงๆ!”
“สามีคนนี้ก็เลวเกินไป!”
“ดูเร็ว!”
“นั่นมันอะไร”
ซอมบี้ตัวใหม่ก็ปรากฏขึ้นมาบนจอ พร้อมกับเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว!
ซอมบี้ตัวนี้เพียงพริบตาเดียวก็จัดการฆ่าสามีตัวร้ายของอลิซลงได้อย่างรวดเร็ว!
ถ้าจะบอกว่าซอมบี้สุนัขอันตรายกว่าซอมบี้มนุษย์ไปอีกขั้น
เช่นนั้นซอมบี้ตัวนี้ก็คงต้องเรียกว่าความอันตรายระดับขุมนรก!
ซอมบี้ตัวนี้มีขนาดร่างกายใหญ่โต!
ลิ้นยาวสีแดงฉานแลบออกมาอย่างน่าสยดสยอง!
ร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่ทรงพลัง และมันยังสามารถปีนป่ายไปตามผนังและเพดานได้ราวกับผสมสักษณะพิเศษของสัตว์หลายชนิดเข้าไว้ด้วยกัน!
นอกจากนี้
ซอมบี้ตัวนี้ไม่มีผิวหนังปกคลุมเลยทั้งตัว เหลือเพียงเนื้อและเลือดที่เละเปรอะไปทั่ว แม้แต่เยื่อเอ็นก็ยังสามารถมองเห็นได้ชัดเจน เรียกได้ว่าน่าขนลุกโดยสัญชาตญาณ
ลิกเกอร์ นักล่าผู้ใช้ลิ้นสังหาร!
………………………………………………
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...