ตอนที่ 968 เป้าโจมตีของสาธารณชน
ซูจื่อเหวินดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไปกลายเป็นเคร่งเครียดถึงขีดสุดขึ้นมาทันที !
กรรมการคืออะไร?
กรรมการคือผู้ที่ยืนอยู่ในมิติที่สูงกว่า
มีหน้าที่ประเมินผลงานของผู้เข้าแข่งขัน
และการที่ใครสักคนจะถูกเลือกให้เป็นกรรมการ ย่อมหมายความว่าทางการยอมรับว่าเขาเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะชี้แนะและให้คำตัดสินต่อผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ !
พูดให้ชัดก็คือ
ในสายตาของสมาคมวรรณศิลป์ เขากับเซี่ยนอวี๋อยู่กันคนละระดับ!?
เพราะฉะนั้น…
ตนเองต้องลงแข่งกับคนอื่นอยู่ข้างล่าง?
ในขณะที่เซี่ยนอวี๋นั่งอยู่บนแท่นสูงในฐานะกรรมการคอยประเมิน?
ลำพังจินตนาการถึงภาพนั้น ซูจื่อเหวินก็รู้สึกคับอกคับใจไปหมด เพราะในใจของเขา เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองด้อยกว่าเซี่ยนอวี๋แม้แต่นิดเดียว!
“เหอะ…”
ไม่กี่วินาทีต่อมา
ซูจื่อเหวินก็หัวเราะออกมาเบา ๆ
แต่รอยยิ้มนั้น…ดูยังไงก็ไม่ปกติเอาเสียเลย
“เป็นอะไรไป?”
พ่อของเขาถามขึ้น เพราะไม่ค่อยเห็นลูกชายมีท่าทีเช่นนี้บ่อยนัก
หรือว่ารายชื่อคณะกรรมการมีอะไรผิดพลาด?
เขารีบโน้มตัวมาดูหน้าจอ
และทันใดนั้นเอง
พ่อของซูจื่อเหวินถึงกับระเบิดโทสะออกมา “สมาคมวรรณศิลป์บ้าไปแล้วหรือไง ทำไมเซี่ยนอวี๋ถึงได้เป็นกรรมการล่ะ!?”
…เปลี่ยนเวลาลงเป็น 17.00 และ 20.00 นะคะแอดริน
…
ขณะเดียวกัน
ผู้คนในแวดวงวัฒนธรรมของแต่ละทวีปก็ได้เห็นรายชื่อกรรมการชุดนี้เช่นกัน
ในชั่วลัดนิ้วมือ
แทบทุกคนต่างมีปฏิกิริยาไม่ต่างจากพ่อลูกตระกูลซู!
“หรือว่ามีอะไรผิดพลาด?”
“ทำไมเซี่ยนอวี๋ถึงเป็นหนึ่งในกรรมการ!”
“ตลกน่า!”
“ให้เด็กที่อายุน้อยกว่าลูกชายฉันมานั่งอยู่บนตำแหน่งสูงขนาดนี้เพื่อวิจารณ์ผลงานของฉัน เขามีสูงส่งขนาดไหนถึงทำอย่างนั้นได้?”
“เขามีคุณสมบัติพอจริงๆ หรือ?”
“สมาคมวรรณศิลป์คิดอะไรอยู่ ถึงได้รีบร้อนดันเซี่ยนอวี๋ขึ้นมาแบบนี้ ไม่คิดบ้างเหรอว่าเขาจะรับมือไหวหรือเปล่า!”
“คนที่นั่งอยู่ข้างล่างนั่นน่ะ ล้วนเป็นผู้อาวุโสทั้งนั้น!”
“กรรมการอีกแปดคนไม่มีปัญหาเลย แต่เลือกเซี่ยนอวี๋มาเนี่ย คงยากที่จะให้ทุกคนยอมรับ ทั้งที่เขาแค่พอมีคุณสมบัติจะลงแข่งเองแท้ๆ แล้วทำไมถึงได้กลายมาเป็นกรรมการกันล่ะ!”
ยอมรับไม่ได้!
เกือบครึ่งของแวดวงศิลปะและวัฒนธรรมทั้งหมด ยอมรับไม่ได้!
แม้แต่กวีบางคนที่ก่อนหน้านี้ยังชื่นชมและคาดหวังในตัวเซี่ยนอวี๋อย่างมาก ก็ยังอดไม่ได้ที่จะออกมาโวยวาย
พวกเขารับไม่ได้กับการที่เซี่ยนอวี๋จะมานั่งเก้าอี้กรรมการ วิจารณ์ผลงานของพวกเขา
…
ไม่ใช่แค่แวดวงศิลปะและวัฒนธรรมเท่านั้น
แม้แต่แวดวงอื่นๆ ก็ยังตกใจกับข่าวนี้!
“สมาคมวรรณศิลป์ถึงจะพยายามดันเซี่ยนอวี๋ แต่ก็ดูจะออกตัวแรงมากเกินไปหน่อย กลับกลายเป็นว่าเซี่ยนอวี๋ตกเป็นเป้าโจมตีของสาธารณชนแทน”
“ทั้งแวดวงศิลปะและวัฒนธรรมต้องไม่พอใจแน่”
“ฉันกลับคิดว่าการตัดสินใจนี้ก็สมเหตุสมผลนะ คุณคิดว่าในหมู่กวีเหล่านั้นมีใครเขียนงานระดับทำนองวารีได้บ้าง?”
“ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่เซี่ยนอวี๋ยังเด็กเกินไป”
“ลองคิดกลับกันดูสิ ถ้าเป็นคุณล่ะ เป็นคนวัยกลางคนอายุสี่ห้าสิบ เป็นผู้มีชื่อเสียงในแวดวงศิลปะและวัฒนธรรม คุณจะยอมรับคำวิจารณ์จากเด็กหนุ่มคนหนึ่งได้มั้ย ต่อให้เขาจะเก่งแค่ไหนก็ตาม”
“สุดท้ายแล้ว อายุยังไงก็สำคัญ บนบลูสตาร์นี่หมกหมุ่นกับเรื่องวัยวุฒิมาก”
“ยิ่งไปกว่านั้น ถึงทำนองวารีจะยอดเยี่ยมจริง แต่ในสายตาหลายคน นั่นก็แค่ผลงานที่เซี่ยนอวี๋ทำได้ดีเป็นกรณีพิเศษ ผลงานของเขายังมีไม่มากพอ เทียบไม่ได้กับเหล่ากวีที่คลุกคลีอยู่กับกวีนิพนธ์มาหลายสิบปี คนเหล่านั้นน่ะ มีทั้งบทกวีนับไม่ถ้วน และรวมเล่มบทกวีก็ออกมาไม่ต่ำกว่าหนึ่งเล่มแล้ว”
…
บนโลกออนไลน์
ชาวเน็ตก็ได้รับรู้ข่าวนี้เช่นกัน
‘อะไรกันเนี่ย! พ่อเพลงอวี๋กลายเป็นกรรมการของงานประกวดบทกวีเขาหลูซานแล้วเหรอ!?’
‘โห แม่เจ้า!’
‘เมื่อก่อนพวกเรายังนั่งวิเคราะห์กันอยู่เลยว่าเซี่ยนอวี๋จะได้อันดับที่เท่าไหร่ในการแข่งขัน สุดท้ายเขากลายเป็นกรรมการซะงั้น?’
‘เซี่ยนอวี๋มีคุณสมบัติพอเหรอ?”
‘ถ้าดูแค่จากผลงานทำนองวารีฉันว่าก็พอไหวอยู่หรอก แต่คนในวงการวัฒนธรรมเขาไม่ได้คิดแบบนั้นนะ ลองไปดูบทสัมภาษณ์ของผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ สิ เกือบทั้งหมดบอกว่าไม่พอใจ การเลือกกรรมการของสมาคมวรรณศิลป์รอบนี้มีประเด็นให้ถกเถียงเยอะมาก’
‘ดูข่าวล่าสุดจากสมาคมวรรณศิลป์เร็ว!’
มีคนหนึ่งสังเกตเห็นว่า หลังจากสมาคมวรรณศิลป์ประกาศรายชื่อคณะกรรมการแล้ว ก็มีการออกรายละเอียดเสริมตามมาอีกฉบับ
เป็นประกาศเกี่ยวกับเซี่ยนอวี๋


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...