Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 976

ตอนที่ 976-3 พอรู้อยู่บ้าง (3)

ชายจากเสียงจากปลายพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“งานเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของบลูสตาร์น่ะเป็นที่ต้องการมาก มีแต่บริษัทใหญ่ๆ แย่งกันเข้าไปเป็นสปอนเซรอ์ แถมปีนี้จงโจวยังเป็นเจ้าภาพอีก

สปอนเซอร์ก็ล้วนเป็นบริษัทท้องถิ่นของจงโจวทั้งนั้น ไม่มีทางที่ฉันจะแทรกตัวเข้าไปได้เลย”

“แล้วปีนี้บริษัทไหนได้เป็นสปอนเซอร์ล่ะครับ?”

“ถามทำไม?”

“ปีนี้ผมอาจจะได้ขึ้นเวทีน่ะ เลยอยากรู้ข้อมูลไว้ก่อน”

“ลืมไปเลยว่านายยังเป็นนักร้องอยู่ ถ้าถามฉันนะ ดูจากทรัพย์สินของนายแล้ว ยังจะมาเหนื่อยเป็นดาราอยู่ทำไมกัน…”

คู่สนทนาเอ่ยอย่างสะท้อนใจ ก่อนจะบอกว่า “ปีนี้มีสปอนเซอร์หลายราย หนึ่งในนั้นนายน่าจะรู้จัก ตอนเรากินข้าวที่ฉินโจวด้วยกันนั่นแหละ ประธานจางคนนั้นไง เขาไม่ธรรมดาเลย เป็นมหาเศรษฐีของจงโจว”

“โอเคครับ ขอบคุณพี่มู่มาก!”

“อย่าขอบคุณอย่างเดียว ฝากจองห้องที่โรงแรมให้ฉันด้วยนะ ฉันจะไปเดือนหน้า เอาภาพพฤกษาในวสันต์น้ำค้างสารทฤดู!”

“เข้าใจแล้วครับ!”

หลังจากนั้น ซุนเย่าหั่วก็โทรศัพท์ไปอีกหลายสาย จนกระทั่งได้คุยกับคนที่เขาต้องการ

“ประธานจางใช่ไหมครับ ผมซุนเย่าหั่วครับ เสี่ยวซุน ที่เราเจอกันตอนทานข้าวครั้งก่อน”

“โอ้ เป็นคุณเองหรอกหรือ ผมกำลังสงสัยเลยว่าใครกันที่แน่ขนาดนี้ ติดต่อมาหลายทอดจนถึงผมได้ มีเรื่ออะไรหรือเปล่า?”

“ผมอยากทราบรายชื่อคร่าวๆ ของผู้แสดงในงานเทศกาลฤดูใบไม้ผลิที่จงโจวปีนี้น่ะครับ”

“ผมไม่รู้หรอก ผมแค่เป็นหนึ่งในสปอนเซอร์เท่านั้นเอง”

“ผมได้ยินมาว่าประธานจางสนใจภาพวาดของอาจารย์อิ่งจือมากเลยไม่ใช่เหรอครับ…”

“คุณมีช่องทางงั้นหรือ!?”

ซุนเย่าหั่วตอบกลั้วหัวเราะ “อาจารย์อิ่งจือไม่ค่อยขายผลงานง่ายๆ หรอกครับ แต่ผมพอจะลองได้อยู่”

“ผมจะให้รายชื่อไปก็ได้ แต่เป็นรายชื่อคร่าวๆ เท่านั้นนะ”

เสียงอีกฝ่ายกดต่ำลง “ผมไม่รู้ว่าคุณจะเอาไปทำอะไร แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผมนะ”

“แน่นอนครับ!”

ไม่นาน ซุนเย่าหั่วก็ได้รับรายชื่อหนึ่งชุด

เขากวาดตามองแล้วหรี่ตาเล็กน้อย

“คนจากจงโจวเยอะเหมือนกันนะ กลุ่มผู้กำกับของจงโจวไม่กลัวโดนคนด่าหลังลับหรือไง”

“เหอะๆ คุณนี่ไม่รู้จริงๆ สินะ?”

อีกฝ่ายเอ่ยหยอก “ถึงจะเป็นคนจงโจว แต่ครึ่งหนึ่งของพวกนั้น ไม่ได้เป็นแค่คนจงโจวนะ”

ซุนเย่าหั่วหรี่ตา “สองสัญทวีป?”

“ใช่ พวกเขาเป็นคนจงโจว แต่ก็สามารถเป็นคนฉิน คนฉี คนจ้าว… หรืออะไรก็ได้ตามสะดวก สองสัญทวีปแบบนี้ จะปฏิเสธบ้านเกิดของตัวเองได้ยังไง”

“เข้าใจแล้วครับ”

“เรื่องภาพของอาจารย์อิ่งจือ…”

“ประธานจาง รอฟังข่าวจากผมก็แล้วกันครับ”

ซุนเย่าหั่ววางสาย แววตาเย็นเยียบขึ้นทันใด

คนชื่อฉางอันนั่นเพูดอยู่ได้ว่าเพื่อภาพรวม พูดจาเต็มไปด้วยหลักการและศีลธรรมต่างๆ นานา ที่แท้ตัวเองกลับไม่มีศีลธรรมเลยงั้นหรือ?

ก็ใช่น่ะสิ

คนไม่มีศีลธรรม จะถูกศีลธรรมผูกมัดได้ยังไงกัน?

ในรายชื่อฉบับนี้ จำนวนดาราจากแต่ละทวีปดูเหมือนจะสมดุลจริงๆ แต่นั่นก็เพราะว่ามีหลายคนที่ถือสองสัญทวีป!

แผนนี้ช่างแยบยลอย่างเหลือเชื่อ!

แยบยลจนฉางอันไม่กลัวเลยว่าคำโกหกของเขาจะถูกจับได้!

เพราะสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง แม้จะเป็นความจริงบางส่วนก็ตาม

เขาจงใจปิดบังเรื่องที่ว่าคนเหล่านั้นถือสองสัญทวีป

ดาราซึ่งถือสองสัญทวีปเหล่านี้เหล่านี้ใช้ภูมิลำเนาเดิมของตนเองในการเข้าร่วมงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ แต่ความจริงพวกเขาก็เป็นชาวจงโจวด้วยเช่นกัน

เป็นชาวจงโจวใหม่

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ซุนเย่าหั่วจึงเดินกลับเข้าห้องประชุมแล้วพูดขึ้นว่า

“มีของดีมาให้พวกนายดู”

“อะไรเหรอ”

ทุกคนหันมองด้วยความงุนงง ก่อนจะเห็นหน้าจอโทรศัพท์ของซุนเย่าหั่ว

“นี่มัน…”

“รายชื่อคนที่เข้าร่วมงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ?”

“ทำไมมีแต่คนจงโจวเยอะขนาดนี้?”

“ทีมงานงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิจงโจวบอกไม่ใช่เหรอว่าจะรักษาความสมดุล?”

“ไม่สิ!”

“อย่างคนนี้ เผิงเฉวียน เขาถือสัญทวีปทั้งจงโจวกับหานโจวนี่นา! แบบนี้จะนับว่าเป็นคนหานโจวก็ได้!”

“แล้วคนนี้อีก มีสองสัญทวีปทั้งจ้าวโจวกับจงโจว พูดว่าเป็นคนจงโจวได้ แต่ก็เป็นคนจ้าวโจวด้วยเหมือนกัน!”

“โธ่เว้ย!”

“หน้าไม่อายกันเลย พูดว่าคำนึงถึงส่วนรวม แต่พฤติกรรมเห็นแก่ตัวกว่าใคร!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน