ตอนที่ 977 สามสหายรวมตัวอีกครั้ง (1)
จงโจว
ทีมผู้กำกับงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ
ขณะที่บรรดาผู้รับผิดชอบกำลังประชุมกันอยู่
จู่ๆ เลขาก็เดินเข้ามา กระซิบข้างหูจวงเสียน หัวหน้าผู้กำกับใหญ่ของงาน
“สายจากผู้ช่วยผู้กำกับฉางครับ”
จวงเสียนสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง รีบบอกกับทุกคนในห้องประชุมว่า “ขอโทษด้วยนะครับ ผมขอออกไปรับสายก่อน ทุกคนประชุมกันต่อได้เลย”
ทุกคนพยักหน้า
หลังจากออกจากห้องประชุม
จวงเสียนรับมือถือจากเลขา แล้วยิ้มพลางพูดว่า “การไปเจรจาที่ฉินโจวของผู้ช่วยผู้กำกับฉางราบรื่นดีไหม ทีมของเรากำลังประชุมกันเรื่องนี้อยู่เลย ทุกคนรอฟังข่าวดีจากคุณอยู่”
เสียงในสายกลับทั้งโกรธทั้งร้อนใจ
“เกิดเรื่องแล้วครับ ผู้กำกับจวง!”
รอยยิ้มของจวงเสียนพลันหายไป น้ำเสียงจริงจังขึ้นมาทันที
“ว่ามา”
ฉางอันฟังออกถึงน้ำเสียงเปลี่ยนไปของอีกฝ่าย พลอยให้เขารู้สึกประหม่าอยู่บ้าง
“ตอนแรกราชวงศ์ปลาก็เกือบจะยอมแล้ว แต่จู่ๆ กลับปฏิเสธข้อเสนอของเรา ผมสงสัยว่าพวกเขาอาจจะรู้ความจริงเกี่ยวกับรายชื่อของเราผ่านทางช่องทางใดช่องทางหนึ่ง…”
“เป็นไปไม่ได้ รายชื่อนั้นไม่ใช่ใครจะได้ไปง่ายๆ !”
จวงเสียนเริ่มไม่พอใจ “แถมผมรับปากให้พวกเขาได้ไปสองรายการแล้วไม่ใช่หรือไง!?”
ทว่าจวงเสียนคิดว่าแบบนั้นจะทำให้ราชวงศ์ปลารู้สึกต่อต้านได้ง่าย เขายังต้องการเพลงของพวกเขามาช่วยสร้างไฮไลต์ให้กับงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิในปีนี้ จึงตั้งใจเหลืออีกหนึ่งรายการไว้ให้ นับเป็นการให้ความหวังให้อีกฝั่ง และในเวลาเดียวกันก็เพื่อ หว่านเมล็ดพันธ์ุแห่งความแตกแยกภายในราชวงศ์ปลา!
เมล็ดพันธุ์ที่จะทำลายความสามัคคีภายในราชวงศ์ปลา!
นอกจากการร้องหมู่ นี่คือเวทีเดียวของราชวงศ์ปลาที่เหลืออยู่!
การได้ขึ้นแสดงในงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลินั้น สำหรับคนในวงการบันเทิงถือเป็นโอกาสทองที่หาได้ยากยิ่ง โดยเฉพาะเวทีร้องเดี่ยวนั้นไม่ใช่ใครก็สามารถคว้ามาได้ เพราะส่วนใหญ่มักเป็นการร้องหมู่ร่วมกันของศิลปินหลายคน
ในความคิดของจวงเสียน
เขาเชื่อมั่นว่า ภายในราชวงศ์ปลาจะต้องเกิดความบาดหมางกันเพื่อแย่งชิงโอกาสการแสดงเดี่ยวที่เหลืออยู่นี้ และจะไม่สามารถร่วมมือกันต่อต้านจงโจวได้อีกต่อไป
นี่คือบทที่จวงเสียนออกแบบไว้
เขาไม่เชื่อว่าคนในวงการบันเทิงจะมีความรู้สึกจริงใจต่อกัน
ความเป็นมิตรที่ราชวงศ์ปลาแสดงให้เห็นต่อสาธารณชนนั้น สำหรับเขาแล้วเป็นเพียงการเชื่อมโยงกันด้วยผลประโยชน์
เมื่อผลประโยชน์มากพอ ไม่ว่าจะเป็นพี่น้องหรือเพื่อนสนิทก็สามารถกลายเป็นศัตรูกันได้ เรื่องพรรค์นี้จวงเสียนเห็นมานักต่อนัก ยิ่งไปกว่านั้น เขายังสอนให้ฉางอันใช้ ความเห็นแก่ส่วนรวมมาบีบบังคับทางศีลธรรมกับราชวงศ์ปลาอีกด้วย
ทว่าผลลัพธ์กลับไม่เป็นไปตามบทที่เขาวางไว้
แผนอันแยบยลเช่นนี้กลับไม่ได้ผล ราชวงศ์ปลาปฏิเสธข้อเสนอของจงโจว?
“ต้นเหตุของปัญหาคือเซี่ยนอวี๋นั่นแหละ!”
ฉางอันกล่าวด้วยสีหน้าหม่นหมองเต็มไปด้วยความเคียดแค้น “หมอนั่นหลงตัวเอง หัวแข็ง หยิ่งผยอง ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ไม่เพียงแต่เขาปฏิเสธพวกเราเท่านั้น ยังถึงกับพูดว่าจะถอนตัวจากงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิปีนี้ ท่าทีของเขาดูแคลนพวกเรา ถึงขั้นเสียดสีคุณด้วยซ้ำ บอกว่าคุณเป็นฝ่ายมาขอร้องเขา ไม่ใช่เขาที่ต้องมาขอร้องคุณ!”
ฉางอันพูดใส่ร้ายป้ายสีใส่เซี่ยนอวี๋อย่างไม่ลดละ
แค่คิดถึงท่าทีของเซี่ยนอวี๋เมื่อครู่ เขาก็โมโหจนอกแทบแตก!
เขาเคยทำงานจัดงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิมาหลายปี
ในแง่หนึ่ง เขาแทบจะมีสิทธิ์เป็นชี้ตายว่าจะให้ใครขึ้นแสดงได้หรือไม่ได้
คนในวงการบันเทิงที่พบหน้าเขา ล้วนแต่อ่อนน้อมถ่อมตนและเคารพนับถือ
ไม่เคยมีใครกล้าทำพฤติกรรมแบบเซี่ยนอวี๋มาก่อน!
“กล้าวางก้ามขนาดนี้เลยนะ”
จวงเสียนกำโทรศัพท์มือถือแน่น “กล้าเล่นตัวใส่จงโจวขนาดนี้ ในรอบหลายปีไม่เคยพบเคยเห็น เขาคิดว่าถ้าไม่มีราชวงศ์ปลา งานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิจะเดินต่อไม่ได้หรือยังไง?”
“ตอนนี้เขากำลังรุ่งสุดๆ เลยไงละครับ”
ฉางอันพูดด้วยน้ำเสียงแดกดัน แล้วก็กดเสียงเบาลงอย่างรวดเร็ว “ผมยังได้ข่าวมาว่า เซี่ยนอวี๋นัดพบกับถงซูเหวิน คุณน่าจะรู้นะครับว่าถงซูเหวินเป็นคนจัดงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของฉินโจวในปีนี้ ไปพบกันในช่วงเวลาแบบนี้ ผมสงสัยว่าเขาอาจจะขนการแสดงทั้งหมดไปให้ทางฉินโจวแล้วก็ได้!”
“ปล่อยเขาไป!”
คำพูดนี้จุดไฟโทสะในใจของจวงเสียนทันที
แค่เพลงไม่กี่เพลง ต่อให้ดีแค่ไหนจะทำอะไรได้เชียว?
เห็นทีคนจงโจวบางคนคงพูดไว้ถูกแล้ว คนคนนี้โดดเด่นเกินไป สมควรโดนข่มไว้สักหน่อย!
หลังวางสาย จวงเสียนก็หันกลับเข้าไปในห้องประชุม ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ
ภายในห้องประชุม
ผู้ร่วมประชุมซึ่งกำลังหารือกันอยู่ถึงกับชะงัก หันมามองจวงเสียนด้วยความงุนงง ไม่รู้ว่าใครไปล่วงเกินผู้กำกับใหญ่เข้า
“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ?”
มีคนเอ่ยถามขึ้นอย่างอดไม่ได้
จวงเสียนสูดหายใจลึกก่อนกล่าวว่า
“ผู้ช่วยผู้กำกับฉางเพิ่งแจ้งข่าวมาว่า เซี่ยนอวี๋ถอนตัวจากงานฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิของเรา และตั้งใจจะเข้าร่วมเวทีของฉินโจวแทน”
ในชั่วพริบตา!


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...