หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 712

หวงเหลียงนำห่อยาผงใส่ลงไปในชามข้าวนี้

ยาผงชนิดนี้ไม่มีสีไม่มีกลิ่นจริงๆ ไม่สามารถมองเห็นได้

แม้ว่าหลินมั่วจะสงสัยหวงเหลียงและสวี่ตงเสวี่ย แต่ก็ไม่ได้คิดว่าพวกเขาจะจัดการกับอาหารนี้

ทุกคนในครอบครัวต่างสมานฉันท์กันกินข้าวมื้อนี้

กินเสร็จ หวงเหลียงก็เอากุญแจรถให้หลินมั่ว

“พี่เขย รถคันนี้เมื่อก่อนพี่เป็นคนขับ”

หลินมั่วระวังตัวเล็กน้อย เขารู้ว่าหวงเหลียงไม่ใช่คนแบบนี้

ตอนนี้เขาทำแบบนี้ต้องมีอะไรแน่นอน

“ปกติฉันไปทำงานใกล้ๆ ขี่จักรยานไฟฟ้าเอาก็ได้”

“รถนี้ให้นายขับเถอะ!”

หลินมั่วตอบ

หวงเหลียงกระวนกระวายแล้ว เขารู้ว่าประธานหวังต้องการให้หลินมั่วเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์

ถ้าไม่ขับ จะทำอย่างไร

หวงเหลียงพูด “พี่เขยไม่ใช่เรื่องทำงานใกล้หรือไกล แต่มันคือความจริงใจของฉัน”

“ฉันอยากจะขอโทษพี่จากใจจริง”

“พี่ไม่รับกุญแจไปเพราะในใจยังไม่พอใจฉันหรอ”

ฟังฮุ่ยโบกมือ “อ่า ครอบครัวเดียวกัน ตระหนี่ทำไม”

“หลินมั่ว เสี่ยวหวงขอโทษนายแล้วก็ให้อภัยสักครั้งเถอะ”

“มามามา เอากุญแจรถไป อย่าให้สู้กับใจคนในครอบครัวเดียวกันเลย!”

หลินมั่วไม่มีทางเลือกนอกจากหยิบกุญแจรถมา แต่ว่าในใจเขายังคงระวังตัว

หลวงเหลียงแอบดีใจ เขารู้ว่าตอนบ่ายหลินมั่วขับรถออกไปก็ถึงเวลาตายของเขา

ตอนบ่าย หวงเหลียงยืนอยู่ตรงระเบียงมองหลินมั่วขับรถออกไป

เขาโทรหาประธานหวังเป็นคนแรก แล้วเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง

หลังจากนั้นใบหน้าของหวงเหลียงก็เต็มไปด้วยความภูมิใจ

รอหลินมั่วตายทุกอย่างก็เสร็จสิ้น