หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 931

ฟังฮุ่ยหยุดพูดทันที

เธอและสวีเจี้ยนกงมองหน้ากัน ทั้งคู่ตกอยู่ในความเงียบ

คราวนี้ ต่างคนต่างเสียเงินคนละห้าสิบล้านและไม่มีใครตำหนิใคร

หลังจากนั้นไม่นาน ฟังฮุ่ยพูดเสียงเบาขึ้นว่า "เฮ้อ ช่างมันเถอะ"

"ไหนๆ เงินก็หายไปแล้ว ตราบใดที่คนยังปลอดภัยก็โอเคแล้ว"

“ไม่ว่าจะยังไง อย่าให้ปั้นซย่ารู้เรื่องนี้ก็แล้วกัน!”

สวี่เจี้ยนกงจ้องมาที่เธอ “ส่วนของผมน่ะโอเค แต่ส่วนของคุณน่ะถูกเปิดเผยแล้ว!"

“ถ้าคณะกรรมการรู้เรื่องนี้ ร้านขายยาของเราอาจต้องเปลี่ยนคน!”

“ลืมมันไปเถอะ อย่างไรเสีย เสี่ยวหวงก็ช่วยจัดการอยู่แล้ว ก็ตามนั้นแล้วกัน”

"แต่ยังไงก็ต้องจำเอาไว้ว่า อย่าให้พวกเขาตรวจสอบบัญชีของบริษัทรับเหมาก่อสร้างเด็ดขาด"

“ไม่อย่างนั้น เราทั้งคู่อาจจะต้องคืนเงินทั้งหมด และในอนาคตอย่าคิดว่าจะได้เห็นเงินก้อนนี้อีก!”

ฟังฮุ่ยพยักหน้าเห็นด้วยอย่างมาก เธอก็คิดเช่นเดียวกับสวี่เจี้ยนกง

ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของฟังฮุ่ยก็ดังขึ้น

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและมองดู ก็ขมวดคิ้วทันที มันเป็นเบอร์ของฟังหลิง

สวี่เจี้ยนกงมองแล้วพูดด้วยความโมโห "เธอจะโทรมาทำไมอีก"

“ไม่ต้องรับ!”

ฟังฮุ่ยถอนหายใจ "ช่างเถอะ ลองฟังดูว่าเธอมีเรื่องอะไร!"

“ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวของฉัน!”

ฟังฮุ่ยรับโทรศัพท์ และเสียงร้องไห้ของฟังหลิงก็ดังมาจากปลายสาย "พี่สาว พี่...ออกมาหน่อยได้ไหม ฉันอยากเจอพี่!"

ฟังฮุ่ยงุนงง "เธออยู่ที่ไหน"

ฟังหลิง "ฉันอยู่ที่ทางเข้าเซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์ รปภ.ไม่ยอมให้ฉันเข้าไป"

“พี่ ทั้งเมืองก่วงหยาง ฉันก็มีแต่พี่คนเดียวเท่านั้น...”

ฟังฮุ่ยใจอ่อนทันที “เธอรอก่อนนะ ฉันจะให้รปภ.ปล่อยให้เธอเข้ามา...”

ยังไม่ทันจะพูดจบ สวี่เจี้ยนกงก็ตบโต๊ะทันที “คุณกล้าให้เธอเข้ามาหรือ!”

“หากเธอยังกล้าเข้ามา ผมจะเอามีดฟันเธอซะ!”

ฟังฮุ่ยตกใจ และรีบตอบกลับฟังหลิง “เธอรอตรงนั้นก่อน ฉัน...ฉันจะออกไปหา!”

สวี่เจี้ยนกงโกรธ "คุณก็ห้ามออกไป!"

“พี่รอง พี่...พี่ช่วยพวกเราด้วยนะ...”

ในขณะที่พูด ฟังหลิงก็ร้องไห้ออกมา

อู๋เฟยเฟยก็เอ่ยด้วยท่าทางน่าสงสาร “ป้ารองคะ ขอโทษนะคะ หนูสำนึกผิดแล้ว”

“หนูไม่ควรโป้ปด หนูไม่ควรโกหกคนอื่น”

“ป้าดีกับหนูมากขนาดนี้ หนูยังทำให้ป้าผิดหวัง หนูไม่ดีเอง”

“คุณป้าวางใจนะคะ ต่อไปนี้หนูจะไม่พูดปด และจะไม่โกหกคุณป้าอีกแล้ว

หากเป็นเมื่อก่อน ฟังฮุ่ยต้องใจอ่อนแน่นอน หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้

อย่างไรก็ตาม หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ฟังฮุ่ยรู้สึกหมดหวังกับครอบครัวนี้แล้ว

เธอขมวดคิ้วและมองไปที่ฟังหลิง "มันเกิดอะไรขึ้น"

"ฉันจะช่วยพวกเธอได้ยังไง"

ฟังหลิงรีบพูดว่า: "พี่รอง เรา...พวกเราไปคุยกับครอบครัวของผู้เสียชีวิตมา"

“พวกเขาให้เราชดเชยให้พวกเขาเป็นตัวเงิน และ…พวกเขายินดีที่จะให้อภัยเสี่ยวปิง เสี่ยวปิงติดคุกสักสองสามปีก็น่าจะได้”

"พี่รอง คุณ...คุณช่วยพวกเรายืมเงิน และจ่ายเงินชดเชยให้พวกเขาก่อนได้ไหม”