หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2211

เมื่อฟังคำโอ้อวดของหนานกงจิงเลวี่ยเสร็จ

เซวียอู่เยี่ยก็เหลือบมองเขาอย่างหมดความอดทน

“คุณชอบในฝีมือการทำยาของเขาและคิดที่จะแสวงหากำไรไม่ใช่เหรอ”

“ตาแก่เซวี่ยคนนี้น่าเบื่อจริงๆ รู้ว่าต้องทำยังไงแต่กลับแสแสร้งทำเป็นไม่รู้”

“อีกอย่างคุณก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ”

ระหว่างที่พูดหนานกงจิงเลวี่ยก็ประสานมือไว้ที่อก และเตรียมตัวที่จะเดินจากไป

“คุณรีบพุ่งมาที่สมาคมแบบนี้ ไม่กลัวว่าพวกเขาจะไม่ต้อนรับเหรอ”

“จะว่าไปพวกเขาก็ต้อนรับคุณเหมือนกับผมไม่ใช่เหรอ

ลาล่ะ พูดกับคุณมันเหนื่อยสุดๆ ไปเลย”

เมื่อพูดจบ หนานกงจิงเลวี่ยก็พาทูตพิเศษเดินมุ่งหน้าไปทางสมาคม

ส่วนเซวียอู่เยี่ยเดินไปกับพวกของกิเลนไฟ

หลินมั่วออกจากบ้านมาหลายวันก่อนจะกลับเข้าไป

สวนกว้างที่เดิมทีคึกคักเป็นอย่างมาก แต่ในวันนี้กลับเงียบเหงา

การแข่งขันหมอเทวดาที่ทุกคนดังตารอจะจัดขึ้นในอีกสามวัน

ตัวแทนการแข่งขันของแต่ละสำนักก็เริ่มเตรียมตัวเป็นครั้งสุดท้าย

คนที่ดูจะว่างเป็นคนเดียวในตอนนี้อย่างอู๋เสวียนกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะหิน เขารวบรวมสมาธิเล่นหมากรุกกับไท่จื่อแห่งเมืองไห่อยู่

ทั้งสองกำลังก้มหน้ามองตัวหมากบนกระดานอย่างจดจ่อ

ต่อให้หลินมั่วเดินมาอยู่ข้างๆ พวกเขาก็คงจะไม่รู้สึกตัว

ผ่านไปหลายนาที

ไท่จื่อแห่งเมืองไห่จึงพูดขึ้น

“ตาใครแล้ว”

อู๋เสวียนสะดุ้งโหยง

“ห้ะ ไม่รู้ นอนต่อเถอะอากาศดีขนาดนี้”

“โอ้!”

หลังจากสิ้นเสียง ทั้งสองก็พากันมานอนหลับกลางวัน

ส่วนคนที่อยู่ข้างๆ อย่างหลินมั่วก็กรอกตามองพวกเขา เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ

เมื่อเดินสำรวจไปหนึ่งรอบก็พบว่าคนอื่นๆ ต่างกำลังยุ่งอยู่ในห้องของตัวเอง

หลินมั่วจึงออกมาจากหุยชุนถังเพื่อเตรียมตัวไปเยี่ยมผู้อาวุโสไป๋

หลังจากงานเลี้ยงของคุณย่าไป๋ครั้งก่อน เขาก็พูดกับผู้อาวุโสไป๋เอาไว้แล้ว

สวนบ้านตระกูลไป๋

ภายในห้องโถงกว้างมีเงาของชายชราผมขาวกำลังฝึกกำลังภายในอยู่

เมื่อเขาพลิกตัว

ลมทั้งสี่ทิศก็พุ่งออกไป

เมื่อขาขวาถูกยกขึ้น ลดแรงๆ ก็พัดเข้ามาอีก

เมื่อเขาปล่อยหมัดไปกลางอากาศ และยกเท้าขึ้นเตะไปมา มันเร็วมากจนทำให้คนที่เข้ามาใหม่เห็นเพียงเงาที่หลงเหลืออยู่กลางอากาศ

ง