หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2571

ในฐานะหมอเทวดาสาวที่ผู้คนต่างให้การยอมรับ

หร่วนจิ่นเทียนกับข่งอู่จะต้องเป็นหนึ่งในคนที่ชื่นชมจ้าวจื่อเยียนแน่นอน

เพียงแต่ว่าพวกเขาค่อนข้างฉลาด

วิธีที่ใช้คือกลยุทธ์ทางอ้อม

ในสถานการณ์ทีพวกเขาอยู่ในฐานะเพื่อนโดยไม่แสดงความรู้สึก ก็รอโอกาสที่จะโจมตีในภายหลัง

ในฐานะเพื่อนสนิท

อินหมังก็ต้องเข้าใจความคิดของพวกเขาอยู่แล้ว

“ที่ชื่อเสียงของคุณชายข่งกับคุณชายหร่วนทั้งสองท่านนี้แปดเปื้อน

เป็นฝีมือของลูกน้องผม”

“รอให้ค่ำสักหน่อย มื้อดึกผมเลี้ยงเอง ถือซะว่าไถ่โทษให้น้องสามแก้ว

เพียงแต่ถึงเวลานั้นแล้ว อาจจะดึกดื่นมืดค่ำ คุณจ้าวคงไปไม่ได้

ทั้งสองท่านต้องรับไว้แน่”

หลังจากที่พูดจบ

คำพูดที่ก่อนหน้านี้ยชมอินหมัง

นายน้อยทั้งสองก็เข้าใจทันที

จึงพยักหน้า ยิ้มเล็กน้อย เผยให้เห็นถึงสีหน้าที่พึงพอใจ

นี่คืออินหมัง เหตุผลที่เราสามารถเป็นเพื่อนที่สนิทกันได้แม้ว่าสถานะจะต่างกันมากก็ตาม

ไม่มีทางเลือกอื่น คำพูดก็ฟังดูเข้าหู อันธพาลที่ความสามารถหลากหลาย นายน้อยเสเพลที่ไหนจะไม่ชอบบ้าง

ในเสี้ยววินาทีภายใต้การนำของอินหมัง

นายน้อยสองคนจากกองกำลังระดับสูงในต้าฉวีเข้าไปในห้องวีไอพีด้วยกัน

แน่นอนว่างานเลี้ยงในห้องวีไอพีทั้งมีอิสระและแยกตัวออกมา

จุดประสงค์ที่ทำแบบนี้คือป้องกันไม่ให้สมาชิกคนอื่นๆ ในตระกูลอินและแขกคนอื่นๆ รบกวนแขกผู้มีเกียรติจาก ต้าฉวี

ผ่านไปได้ไม่นาน

เงาของร่างสวยงามก็ปรากฏขึ้น

ได้รับข้อความจากผู้ใจ้บังคับบัญชา หลายคนหยอยกันลุกขึ้นและรีบมาที่ห้องโถง

“คุณจ้าว ไม่เจอกันนานเลยนะ ชวงนี้ไงบ้าง ?”

“เยียนจื่อ สุขภาพท่านผู้เฒ่าจ้าวเป็นยังไงบ้าง ?”

ได้รับการต้อนรับอันอบอุ่นจากนายน้อยทั้งสอง พร้อมด้วยชื่อเรียกที่สนิทสนม

จ้าวจื่อเยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย

“หลานๆ รีบเข้ามานั่งสิ

ได้ยินว่าพวกเธอมา เสี่ยวหมังก็เข้าครัวไปคุมเองเลย

มีแต่ของที่พวกเธอชอบทั้งนั้น”

อินหมังทำหน้าที่เป็นสะพานเชื่อมระหว่างตระกูลอินกับกำลังชั้นนำทั้งสาม

อินเทียนเป้าหวังว่าความสัมพันธ์ของอินหมังกับสนิทสนมกว่าคนอื่นอยู่แล้ว จึงหวังจะเอาผลประโยชน์ทั้งหมดไป

ในตอนที่เขากำลังทักทายเหล่าแขกสองสามคนนี้

ลูกน้องที่อยู่ข้างกายก็เข้ามาใกล้ข้างหูของอินเทียนเป้า

“ลูกพี่ ท่านผู้นำวังเพิ่งมาถึงครับ !”

ไม่รอให้ลูกน้องพูดจบ

อินเทียนเป้าก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูไม่สบอารมณ์

“มาแล้ว ก็ให้เขาเข้ามาสิ เรื่องเล็กแค่นี้ยังต้องมารายงานฉันอีกเหรอ ?”

“แต่เขาวางของที่ระลึกไว้ แล้วหันตัวเดินจากไป”

ได้ยินเรื่องนี้

อินเทียนเป้าก็กำหมัดแน่นอย่างกะทันหัน จนเส้นเลือดที่มือปูดโปน