หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 413

ฟังฮุ่ยตาเป็นประกาย “ลูกก็พูดไป อาจจะเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็ได้!...

...ถ้าไม่อย่างนั้นรถใหม่ที่ยังไม่มีป้ายทะเบียนจะมาจอดที่ลานบ้านของเราได้อย่างไร...

...ไปกันเถอะ รีบไปหากุญแจมา...

...คุณคะ ฉันไม่สนใจอะไรแล้ว หลังจากนี้ฉันต้องได้นั่งรถมาเซราติคันนี้!”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้า “เอาเถอะ ผมจะไปขับเมอร์เซเดสเบนซ์คันนั้น...

...รถคันนี้ดูดีมาก เหมาะกับผม!”

สวี่ตงเสวี่ยเบะปากทันที “พ่อ แม่ แล้วหนูล่ะคะ...

...หนูต้องไปดูแลร้านขายยาแทนพ่อกับแม่ หนูก็ต้องมีรถเหมือนกันนะ!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยมองตากัน จากนั้นฟังฮุ่ยก็พูดขึ้น “คุณคะ รถบีเอ็มดับเบิลยูของคุณ ให้เสวี่ยเอ๋อร์เอาไปขับเถอะค่ะ...

…เธอพูดถูก หลังจากนี้ร้านขายยาคงจะยุ่งไม่น้อยเลย เธอคงต้องลำบากมากแน่ๆ!”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้า “ได้สิๆ…

…เอาล่ะ ต่อไปนี้รถบีเอ็มดับเบิลยูคันนั้นเป็นของลูกแล้วนะ!”

สวี่ตงเสวี่ยแสดงออกว่าไม่พอใจ เธออยากได้รถมาเซราติคันนั้นมากกว่า

แต่ดูจากท่าทางของฟังฮุ่ยแล้ว คงไม่ยกมาเซราติให้เธอแน่!

หวงเหลียงยืนอิจฉาอยู่ข้างๆ เขาก็อยากได้รถคันหนึ่งเหมือนกัน แต่ปัญหาอยู่ที่แม้แต่สามคนนั้นยังแบ่งกันไม่ได้ แล้วเขาจะได้ได้อย่างไร

หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง หวงเหลียงก็ดึงชายเสื้อของสวี่ตงเสวี่ยเบาๆ และทำสัญญาณให้เธอ

สวี่ตงเสวี่ยเข้าใจในทันที เธอรีบดึงฟังฮุ่ยไว้ “แม่คะ อย่าพึ่งไป ฉันอยากจะปรึกษากับแม่สักหน่อย”

ฟังฮุ่ยขมวดคิ้ว “เรื่องอะไร เข้าไปคุยกันในบ้านไม่ได้หรือ”

สวี่ตงเสวี่ยพูดเสียงเบา “แม่คะ คือแบบนี้ค่ะ…

…หนูว่าเฉินเซิ่งหยวนคนนั้นคงไม่ให้เงินพวกเราแล้ว…

…ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเราก็เข้าไปเรียนรู้ในบริษัทเลยดีไหมคะ”

ฟังฮุ่ยและสวี่เจี้ยนกงมองหน้ากันไปมา ทั้งสองคนค่อนข้างที่จะไม่เต็มใจ แต่ก็ต้องบอกว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันอยู่เหนือการควบคุมของพวกเขา

ฟังฮุ่ยพูดขึ้นด้วยความโมโห “เฮ้อ ต้องโทษหลินมั่ว ไอ้คนไม่ได้เรื่อง…

…บอกให้ไปขอเงินมา สุดท้ายได้บริษัทมาแทน!…

…เปิดบริษัทใช้เงินไม่เท่าไรเอง!”

สวี่เจี้ยนกงโบกมือ “ช่างเถอะๆ ครั้งนี้ถือว่าปล่อยเฉินเซิ่งหยวนไปก่อน เอาแบบนี้แหละ!”

...พอดีเลย พวกท่านก็แค่คอยออกคำสั่ง พอหวงเหลียงจัดการกับบริษัทให้เข้าที่เข้าทางแล้วพวกท่านจะได้ไม่ต้องกังวล...

“แต่ละเดือนหาได้เท่าไรก็เอาเข้าครอบครัวเราหมดเลย พ่อกับแม่ก็พักผ่อนให้สบายใจไป จะดีแค่ไหนกันนะ!”

สวี่เจี้ยนกงลังเลอยู่เล็กน้อย “มันจะดีหรือ...

...บริษัทนั้นเป็นบริษัทที่เฉินเซิ่งหยวนเปิดให้หลินมั่ว...

...ฉันไปดูแลก็ไม่เป็นอะไรหรอก...

...แต่ถ้าให้หวงเหลียงไปดูแล นี่...ปั้นซย่าก็คงจะโวยวายอีก”

สวี่ตงเสวี่ยรีบพูดขึ้นทันที “พ่อคะ พ่อเป็นห่วงเรื่องที่เธอจะโวยวายหรอกหรือคะ...

...พ่อยังดูไม่ออกอีกหรือคะ...

...ตอนนี้สองคนนั้นเห็นแก่ครอบครัวเราขึ้นมาบ้างแล้ว!...

...ย้ายมาวิลล่าครั้งนี้ พวกเขาไม่บอกกับเราสักคำ ยิ่งไม่อยากให้พวกเราย้ายเข้ามาอยู่ด้วย...

...ถ้ายังให้หลินมั่วดูแลบริษัทนี้ด้วยอีก เงินก็จะอยู่ที่เขาหมดเลยไม่ใช่หรือคะ...

...ถ้ารอจนพวกเขาปีกกล้าขาแข็งขึ้นมาแล้ว พ่อจะยังได้ดูแลบริษัทอีกหรือคะ”