หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 414

ฟังฮุ่ยได้ยินแบบนั้นก็รีบพยักหน้าทันที “เสวี่ยเอ๋อร์พูดถูก...

...คุณคะ พวกเราต้องขวางหลินมั่วไว้!...

...คนคนนี้ร้ายเกินไป”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง คำพูดของสวี่ตงเสวี่ยทำให้เขาตื่นตัวขึ้นมา

“ก็จริง คุณพูดถูก...

...ก็ได้ งั้นเอาแบบนี้แล้วกัน...

...บริษัทนี้ ให้หวงเหลียงเป็นคนไปดูแล!”

สวี่ตงเสวี่ยดีใจมาก หวงเหลียงก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน

ทั้งสี่คนเดินเข้าไปในบ้าน หลังจากจัดวางของต่างๆ เสร็จแล้ว สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยก็ไปหาหลินมั่วกับสวี่ปั้นซย่าทันที เพื่อที่จะไปเอากุญแจของรถสองคันที่อยู่ด้านนอกนั่น

หลังจากสวี่ปั้นซย่าได้ยินแบบนั้นก็โมโหมากจนแทบจะระเบิดออกมา

“พ่อคะ แม่คะ รถคันนั้นเหลาหู่ให้ฉันกับหลินมั่ว...

...พวกท่านจะอยากได้ไปทำไม...

...พวกท่านมีรถแล้วไม่ใช่หรือคะ”

ฟังฮุ่ยรีบพูดขึ้นทันที “พวกเรามีรถแล้วคืออะไร...

...พวกเราสองคนขับรถบีเอ็มดับเบิลยูคันเก่าๆ แบบนั้นยังเรียกว่ารถได้อยู่อีกหรือไง...

...ถ้าพ่อแกออกไปด้านนอก ฉันก็ต้องเรียกรถ...

...ถ้าฉันขับไปด้านนอก พ่อแกก็ไม่มีรถใช้แล้ว...

...แกว่าคนเขาใช้ชีวิตกันแบบนี้หรือไง”

สวี่ปั้นซย่าหมดคำจะพูด “พ่อคะ แม่คะ เมื่อก่อนตอนที่บ้านเราไม่มีรถ พวกเราก็ใช้ชีวิตกันได้ไม่ใช่หรือคะ...

...เมื่อก่อนพวกท่านไม่เห็นจะเรื่องมากแบบนี้ แล้วพวกท่านก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้รถมากขนาดนั้นด้วย!...

...ทำไมตอนนี้จู่ๆ ถึงต้องใช้รถกันขึ้นมาล่ะคะ!”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโมโห “ทำไมจะไม่ต้องใช้...

...เมื่อก่อนเป็นเพราะพวกเรากลัวแกเสียสมาธิ ก็เลยไม่ได้บอกแก...

...แกคิดว่าพวกเราอยู่บ้านไปวันๆ ไม่ทำอะไรเหมือนกับพวกไร้ประโยชน์ที่คอยเกาะคนอื่นกินจริงๆ หรือ...

...แกคิดว่าเราเลี้ยงพวกแกมาจนโตนี่มันง่ายมากหรือไง...

...พวกเราก็มีหลายเรื่องที่ต้องทำเหมือนกัน!

สวี่เจี้ยนกงก็พูดขึ้นด้วยความโมโหเช่นกัน “คุณจะไปพูดเรื่องพวกนี้กับเธอทำไม...

...ถ้าเธอเห็นใจพวกเราจริงๆ พวกเราจะอยู่ในสภาพนี้หรือ...