หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 415

สวี่ตงเสวี่ยยื่นซองเอกสารที่อยู่บนโต๊ะสองซองไปให้ทันที “พ่อคะ แม่คะ อันนี้กุญแจรถค่ะ…

“พ่อคะ พ่อเอากุญแจรถ BMW ให้หนูแทนแล้วกันค่ะ”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าและหยิบกุญแจรถ BMW ยื่นให้สวี่ตงเสวี่ย

สีหน้าของสวี่ตงเสวี่ยเต็มไปด้วยความดีใจ ถึงแม้ว่ารถคันนี้จะเทียบกับรถหรูสองคันนั้นไม่ติด แต่ถ้าขับออกไปก็จะดูมีหน้ามีตาขึ้นมาแน่นอน

สวี่ปั้นซย่าอึ้งไป เธอถามขึ้นอย่างรีบร้อน “พ่อคะ แม่คะ พวกคุณแบ่งรถสามคันกันเรียบร้อยแล้วหรือคะ…

…แล้วฉันล่ะ…

…ฉันจะใช้อะไรไปทำงานล่ะคะ”

สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยได้ยินแบบนั้นก็ชะงักไปทันที

พวกเขาเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่ารถสามคัน พวกเขาแบ่งกันเองสามคน แล้วสวี่ปั้นซย่าก็จะไม่มีรถใช้ไม่ใช่หรือ

สวี่ตงเสวี่ยรู้สึกใจฝ่อขึ้นมาเล็กน้อย เธอพูดขึ้นอย่างรีบร้อน “พี่คะ บริษัทของพี่อยู่ใกล้ๆ แค่นี้เอง จะขับรถทำไม”

สวี่ปั้นซย่าโมโห “แล้วเธอไม่ต้องทำงานด้วยซ้ำ เธอจะขับรถทำไม”

สวี่ตงเสวี่ยร้อนใจขึ้นมา “พี่…พี่พูดอะไรของพี่น่ะ”

สวี่เจี้ยนกงโบกมือ “ปั้นซย่าพูดถูก เธอเป็นถึงผู้จัดการใหญ่ของบริษัท ต้องมีรถสักคันจริงๆ…

…ถ้าไม่อย่างนั้นเวลาจะไปเจรจาธุรกิจกับคนอื่นก็ต้องเรียกรถไปอย่างนั้นหรือ…

…เสวี่ยเอ๋อร์ ลูกเอารถ BMWคันนั้นให้ปั้นซย่าเถอะ!”

สวี่ตงเสวี่ยทำหน้าไม่ยอม เธอไม่เต็มใจที่จะหยิบกุญแจรถออกมาเลยสักนิด

ในขณะนั้นเอง หลินมั่วก็พูดขึ้นมาตรงๆ “แม่ครับ แม่เอารถมาเซราติคันนั้นให้ปั้นซย่าเถอะ”

ฟังฮุ่ยลนลานขึ้นมาทันที เธอโวยวายขึ้นมา “หลินมั่ว แกพูดอะไรของแก…

…แกมีสิทธิ์มาตัดสินใจเรื่องของครอบครัวฉันตั้งแต่เมื่อไร…

…ทำไม แกคิดอยากจะออกคำสั่งฉันขึ้นมาหรือไง”

หลินมั่วพูดด้วยมาดนิ่ง “แม่ครับ รถคันนี้ดูเป็นวัยรุ่น ไม่เหมาะกับแม่เท่าไร…

…แล้วแม่ก็ขับรถไม่เป็นด้วย ถ้าแค่นั่งเฉยๆ รถ BMWคันนั้นน่าจะเหมาะกับแม่มากกว่าครับ…

“ปั้นซย่าเป็นทั้งซีอีโอและผู้จัดการใหญ่ รถมาเซราติคันนี้เหมาะกับเธอที่สุด!”

ฟังฮุ่ยไม่สนใจเรื่องนั่งสบายไหมอะไรพวกนั้นหรอก สิ่งเธออยากได้ที่สุดหน้าตา

“แกรู้ได้ยังไงว่าฉันขับรถไม่เป็น…

จนถุงวันนี้พวกเขายังจำเรื่องที่คนพวกนั้นดื่มไวน์ของโรงแรมจนหมดเกลี้ยงได้อยู่

ยั่วโมโหเหลาหู่?

พวกเขาไม่กล้าจริงๆ!

สวี่เจี้ยนกงตัดสินใจอย่างเด็ดขาด “ผมว่าหลินมั่วพูดถูก…

…คุณนั่งรถ BMWเถอะ คันนั้นเหมาะกับคุณมากกว่า…

…ปั้นซย่าเป็นผู้จัดการใหญ่*ของบริษัท ขับมาเซราติคันนั้นจะเหมาะมากกว่า!”

ฟังฮุ่ยบ่นพึมพำด้วยสีหน้าที่ไม่เต็มใจ “ต้องเป็นคนแบบไหนเนี่ย…

…ให้รถกับพวกเราแล้วยังจะเอาคืนไปอีก?

…ถ้าไม่เต็มใจให้ก็ไม่ต้องให้เลยดีกว่า…

…ให้มาแล้วยังจะสนใจว่าคนรับจะจัดการอย่างไรด้วยหรือ”

สวี่ปั้นซย่าได้ยินแบบนั้นก็โมโหขึ้นมา เธอพูดขึ้น “แม่คะ ถ้าแม่รู้สึกว่าเหลาหู่ไม่ควรให้รถกับพวกเรา งั้นหนูส่งคืนให้เขาตอนนี้เลยดีไหมคะ”

สวี่เจี้ยนกงลนลานขึ้นมาทันที รถของฟังฮุ่ยไม่ต้องเอาก็ได้ แต่เขาทำให้ปล่อยเมอร์เซเดสเบนซ์ จีคลาสคันนี้ไปไม่ได้จริงๆ

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา