หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 416

“พอแล้วๆ สองคนแม่ลูกจะแย่งกันทำไม…

…ไม่ว่าอย่างไรรถคันนี้ก็เป็นของครอบครัวเราแล้ว ใครขับก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ!”

สวี่เจี้ยนกงพยายามไกล่เกลี่ย

ถึงแม้ในใจของฟังฮุ่ยจะไม่ยอม แต่สุดท้ายเธอก็ไม่กล้าทำให้เป็นเรื่องใหญ่

ถ้าเหลาหู่เอารถสองคันนี้คืนไปจริงๆ ก็จะไม่มีใครได้อะไรเลยไม่ใช่หรือ

รถทั้งสามคันแบ่งกันเรียบร้อยแล้ว สีหน้าของสวี่ตงเสวี่ยเต็มไปด้วยความโมโห เพราะเธอไม่ได้อะไรเลย

ฟังฮุ่ยถือกุญแจรถBMWไว้และพูดขึ้นด้วยความโมโห “ปั้นซย่า เรื่องรถแบ่งตามที่แกต้องการแล้ว…

…แต่มีอีกเรื่องหนึ่งที่แกต้องฟังพวกเรา!”

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว “แม่คะ เรื่องอะไรอีกล่ะคะ”

ฟังฮุ่ย “ไอ้เด็กคนนี้ น้ำเสียงอะไรของแก…

…ทำไม แกพูดเหมือนกับฉันจะไปหาเรื่องแกอย่างนั้นแหละ”

สวี่ปั้นซย่าบ่นอยู่ในใจ มีวันไหนที่แม่ไม่หาเรื่องบ้างล่ะคะ*

สวี่เจี้ยนกงโบกมือ “พอแล้ว เข้าประเด็นเถอะ…

…หลินมั่ว ตอนนี้แกเป็น. ต้องให้ความสำคัญกับงานเป็นหลัก ไม่ควรแบ่งความสนใจไปทำอย่างอื่น เข้าใจไหม…

…บริษัทอันนั้นของเฉินเซิ่งหยวนยกให้หวงเหลียงไปแล้วกัน…

…เมื่อก่อนหวงเหลียงก็เคยเปิดบริษัทมาก่อน ค่อนข้างมีประสบการณ์ในด้านนี้…

…ให้หวงเหลียงไปดูแลบริษัทนี้เหมาะสมที่สุดแล้ว…

สวี่ปั้นซย่ากับหลินมั่วอึ้งไปเลย คำขอนี้ พวกเขาคิดไม่ถึงมาก่อน

พูดตามความจริงแล้ว พวกเขารู้ว่าหวงเหลียงกับสวี่ตงเสวี่ยโลภมาก แต่ก็คิดไม่ถึงว่าจะมากจนไม่มีขอบเขตขนาดนี้

“พ่อคะ พ่อพูดอะไรน่ะ…

“บริษัทนี้เป็นเพราะหลินมั่วชนะการประชุมมา เฉินเซิ่งหยวนก็เลยให้เขาเป็นรางวัล!…

…แล้วตอนนี้จะให้หวงเหลียงไปดูแลบริษัท เขามีสิทธิ์อะไรคะ”

สวี่ปั้นซย่าพูfขึ้นอย่างรีบร้อน

สวี่เจี้ยนกงพูดขึ้นด้วยความโมโห “มีสิทธิ์ไม่มีสิทธิ์อะไรกัน…

...ตอนนี้ก็บริษัทนี้อีก ไม่ยอมให้สามีฉันไปดูแลบริษัท เป็นเพราะอะไรล่ะ...

...คงจะเพราะว่ากลัวพวกเราเอาเงินเข้าบ้าน กลัวว่าพ่อกับแม่จะกุมอำนาจทางการเงินไว้น่ะสิ...

...สวี่ปั้นซย่า พ่อกับแม่ยังไม่แก่ขนาดนั้นพี่ก็เริ่มแย่งชิงอำนาจกับพวกท่านแล้วหรือ...

...ในสายตาของพี่ยังมีพ่อกับแม่อยู่ไหม

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยทำหน้าบึ้งด้วยความโกรธ

สวี่ปั้นซย่ารู้สึกกลุ้มใจมากจริงๆ เธอพยายามอธิบายด้วยเหตุผล แต่พอสวี่ตงเสวี่ยเป็นคนพูดออกมา ทำไมกลายเป็นว่าเธอต้องการจะกุมอำนาจทางการเงินของครอบครัวไปได้ล่ะ

สวี่เจี้ยนกงตบโต๊ะและตะโกนเสียงดัง “สวี่ปั้นซย่า ฉันจะบอกแกให้นะ...

...ขอแค่ฉันยังไม่ตาย แกก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเรื่องอะไรในบ้านทั้งนั้น!...

...บริษัทนี้ต้องให้หวงเหลียงไปดูแลเท่านั้น...

...หลินมั่ว ถ้าแกตกลงก็จัดการนั้นเลย...

...แต่ถ้าแกไม่ตกลง ก็ออกจากตระกูลสวี่ไป อยากจะไปไหนก็ไป!...

...ฉันบอกพวกแกไว้เลยนะ ขอแค่ฉันยังมีชีวิตอยู่ พวกแกก็ไม่มีสิทธิ์อะไรในบ้านนี้ทั้งนั้น!”