หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4397

ในที่สุดการเเย่งชิงกระโหลกคริสตัลก็สิ้นสุดลงเเล้ว

หนานกงจิงเลวี่ยเละคนอื่นๆ ช่วยเหลือหลันเตี๋ยอีไว้ได้อย่างง่ายดาย

ส่วนผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้และมหาเถระขู่จื้อจิตใจไม่อยู่ที่นี่ เมื่อเห็นหลินมั่วปลอดภัย ก็เตรียมตัวจะจากไป

เเต่ก่อนทั้งสองจะจากไป หลินมั่วได้ไปหาผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้เป็นการส่วนตัว

ทั้งคู่พูดคุยกันสั้นๆอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเเยกจากกัน

หลังจากนั้นหลินมั่วก็ออกไปข้างนอก

ด้วยการคำนวณที่เเม่นยำยิ่งขึ้นของผู้บำเพ็ญพรตอวี้สู้ ทำให้เขาค้นหาไห่หลางหวังได้อย่างง่ายดาย

การจัดการกับไห่หลางหวังนั้น ตั้งเเต่ที่เขาไม่สนใจความเป็นความตายของคนธรรมดาในเขตสาม เเละปล่อยข่าวกระโหลกคริสตัลออกไป เขาก็ถูกหลินมั่วตัดสินประหารชีวิตเเล้ว

ไม่ว่าไห่หลางหวังจะอ้อนวอนอย่างไร เขาก็ยังถูกหลันเตี๋ยอีเเทงทะลุหัวใจด้วยมีดเล่มเดียว

ความเเค้นที่บิดาโดนสังหารได้รับการชำระเเล้ว

ส่วนกระโหลกคริสตัลนั้น ภายใต้การตรวจสอบของบรรดาผู้ยิ่งใหญ่ ก็ถูกนำออกจากตัวของหลันเตี๋ยอีอย่างปลอดภัยไร้กังวล

สำหรับสิทธิ์ในการครอบครองสุดท้าย หลินมั่วไม่ได้ใส่ใจอีกต่อไป

ตอนนี้เขามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องเตรียมตัว

“ปีศาจเฒ่า ตอนนี้เขตสามไม่มีปรมาจารย์หลงเหลือเเล้ว”

“ท่านหวัง ท่านหม่าพวกเขาทางนั้นฝากคุณช่วยดูเเลด้วย”

“เรื่องเล็กๆน้อยๆบนเกาะที่เหลือก็ยกให้พวกคุณจัดการ!”

หลังจากกำชับปีศาจเฒ่าสองสามประโยค หลินมั่วก็หันหลังเดินออกจากเกาะนรกไป

กลางทางที่เรือเเล่น

หลินมั่วเเละเฟิงอู๋ซิวก็ได้พบกัน

“อู๋เหิ่น เธอไปองค์กรเจ็ดบาปกับท่านผู้เฒ่าเฟิง!”

“หลังจากอาจารย์จัดการเรื่องส่วนตัวเสร็จเเล้ว จะไปหาเธอ!”

“ต้องเป็นเด็กดีนะ”

เเม้ว่าอู๋เหิ่นจะรู้สึกอาลัยอาวรณ์อยู่บ้าง เเต่เธอก็รู้ว่าไม่สามารถถ่วงเวลาหลินมั่วได้

หลังจากที่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เธอก็แอบปาดน้ำตาเบาๆ

ศิษย์เเละอาจารย์ก็ได้จากกันที่นี่

หลินมั่วมองดูเรือที่เเล่นออกไปไกลๆ เเน่นอนว่าเขาก็อาลัยอาวรณ์ลูกศิษย์ที่น่ารักของเขาเช่นกัน

เเต่เพื่อให้อู๋เหิ่นเติบโตได้ดียิ่งขึ้น เขาทำได้เพียงทำใจเเข็ง

ศิษย์รัก พวกเราเจอกันที่จุดสูงสุดนะ!

หลังจากปรับอารมณ์เเล้ว หลินมั่วก็เดินทางไปยังต้าฉวีเพียงลำพัง

ที่นี่ ในที่สุดก็ได้พบกับภรรยาที่เฝ้าคิดถึงมาตลอด

ในวันนั้นสองสามีภรรยาไม่ได้ก้าวออกจากบ้านเลยเเม้เเต่ก้าวเดียว

พวกเขาคลอเคลียอย่างมีความสุขโดยไม่มีอะไรมารบกวน

“ที่รัก!”

หลินมั่วมองภรรยาในอ้อมเเขน เเววตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

“มั่วเอ๋อร์ ตอนนี้เจ้าได้รับรู้เรื่องราวได้อดีตเเล้ว!”

คุณตาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ต่อไปเจ้าจะทำอะไร ในใจคงมีคำตอบเเล้ว!”

“เจ้าเเค่จำไว้ว่า ตาจะคอยสนับสนุนเจ้าเสมอ!”

ความสัมพันธ์ในครอบครัวนั้นเรียบง่ายเช่นนี้เอง

ไม่มีคำพูดที่หรูหรา เเค่คำพูดง่ายๆไม่กี่คำก็พอเเล้ว

หลินมั่วรู้สึกอบอุ่นใจ ยิ้มพลางพยักหน้า

“คุณตา หลินมั่วเข้าใจเเล้วครับ!”

“ถ้างั้นผมจะออกเดินทางเเล้ว!”

ท่านผู้เฒ่าตู๋กูตบไหล่หลินมั่วเบาๆ

“นี่เป็นสิ่งที่ตาเตรียมให้เจ้าเมื่อหลายปีก่อนเเล้ว”

“ครับ!” หลินมั่วรับปากทันทีอย่างไม่ลังเล

หลังจากแยกจากกัน หลินมั่วก็ประกาศว่า

กองกำลังทหารที่สะสมมาหลายปี ต่างมุ่งหน้าสู่ทะเลหลวง