หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4398

พริบตาเดียว ห้าปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว

“ว่ากันว่า การต่อสู้ระหว่างหลินมั่วกับตระกูลเซี่ยในครั้งนั้น”

“เรียกได้ว่าเป็นการต่อสู้ที่สะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วฟ้าดิน

“ผู้เชี่ยวชาญมากมายบดบังเเสงตะวัน ปืนเเละไฟสาดกระห่ำกันราวห่าฝน”

“การต่อสู้ครั้งนั้น บริเวณทะเลหลวงรอบๆเกาะเล็กๆในรัศมีร้อยลี้ ถูกทำลายจนจมหายไปหมด”

“เกาะเดียวที่เหลืออยู่ ก็สร้างขึ้นจากกองศพ!”

ในการบรรยายที่น่าตื่นเต้นของผู้เล่านิทาน เเขกที่อยู่ด้านล่างก็ฟังกันอย่างเพลิดเพลิน

“ต่อมาล่ะ ราชาเเห่งสามอาณาจักรของพวกเราเป็นยังไงบ้าง”

เมื่อเผชิญกับการเร่งเร้าของลูกค้า ผู้เล่านิทานก็อดไม่ได้ที่จะกลอกตา

“พวกคุณดูเอาเถิด สมาชิกหลักของตระกูลเซี่ยถูกนำตัวไปยังหมู่บ้านเถาหยวน และถูกห้ามไม่ให้ก้าวออกไปตลอดชีวิต”

“ส่วนราชาเเห่งสามอาณาจักรของพวกเรานั้น รุ่งโรจน์ดุจดวงอาทิตย์เจิดจ้า นี่ยังต้องถามอีกหรือ”

…

ขณะนี้ ที่ตระกูลหลินเขตเเดนเหนือ

ภายในห้องที่เต็มไปด้วยผ้าไหมสีเเดง หลินมั่วนั่งอยู่บนเก้าอี้ตำเเหน่งสูงสุด ปล่อยให้น้องสาวซุกซนจัดเเต่งผมของเขาได้ตามใจชอบ

ห้าปีผ่านไปไวราวพริบตา

เมื่อห้าปีก่อน การต่อสู้ของเขากับตระกูลเซี่ยนั้นครอบคลุมพื้นที่กว้างใหญ่เกินไป

ประกอบกับที่ประเทศจีนกำลังอยู่ในช่วงฟื้นฟู

ในที่สุดก็ถูกบังคับให้ยุติลงโดยการปรากฏตัวของเซี่ยเหวินเจี๋ย ผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่งของประเทศจีน

เพื่อเป็นการชดเชยให้หลินมั่วนั้น เซี่ยเหวินเจี๋ยได้ให้คำมั่นสัญญาด้วยตัวเองว่า คนตระกูลเซี่ยจะไม่ออกนอกหมู่บ้านเถาหยวนไปตลอดชั่วลูกชั่วหลาน

เรื่องนี้จึงยุติลงเพียงเท่านี้

ในช่วงหลายปีต่อมา หลินมั่วได้ใช้เครือข่ายเเละอิทธิพลของเขาเริ่มต้นการเดินทางเเห่งการแก้เเค้น

ด้วยฐานะของทูตเจิ้นเยว่ หลินมั่วได้เริ่มลงโทษผู้ที่เกี่ยวข้องกับการทำลายล้างตระกูลหลินในอดีต

เดิมทีพันธมิตรศิลปะการต่อสู้กังวลว่าอาจจะเกี่ยวข้องมากเกินไปจนส่งผลกระทบต่อความวุ่นวายของประเทศจีน จึงเตรียมเข้าไกล่เกลี่ย

เเต่ภายหลังจากที่เซวียนเหยียนหมิงผู้เข้าร่วมภารกิจในเเดนลับกระโหลกคริสตัลได้ก้าวข้ามสู่ขอบเขตศักดิ์สิทธิ์เเละเดินทางกลับมา

กลุ่มผู้คัดค้านการพิจารณาคดีของหลินมั่วในพันธมิตรศิลปะก็เงียบเสียงลงในทันที

หนำซ้ำพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ยังมอบความสะดวกสบายมากมายให้กับหลินมั่ว

ภายในระยะเวลาสั้นๆเพียงสองปี

เหล่าฆาตกรที่เกี่ยวข้องกับการทำลายล้างตระกูลหลินเมื่อยี่สิบปีก่อน ล้วนถูกหลินมั่วส่งขึ้นสู่บัลลังก์การพิพากษาทีละคน

สุดท้ายผู้ที่สมควรถูกประหารก็ประหาร ส่วนผู้ที่สมควรถูกเนรเทศก็ถูกเนรเทศ

หลินซีก็เเกล้งทำเป็นเจ็บเเละเบะปาก

“พี่ชาย พี่ตีฉันอีกแล้วนะ เดี๋ยวฉันจะไปฟ้องพี่สะใภ้”

เด็กสาวที่เคยเป็นเเขกตัวน้อยเเสนเรียบร้อย ตอนนี้เติบโตขึ้นจนเกือบสูงถึงหน้าอกของหลินมั่วเเล้ว

ขณะที่สองพี่น้องกำลังหยอกล้อกันอยู่นั้น จู่ๆก็มีเสียงฝีเท้าเร่งรีบดังมาจากหน้าประตู

“โธ่เอ้ยลูกพี่ พี่มัวทำอะไรอยู่อีกเนี่ย”

“ได้ฤกษ์งามยามดีไปรับเจ้าสาวเเล้ว!”

ท่ามกลางเสียงเร่งเร้าของพวกเขา หลินมั่วก็ถูกพาตัวออกจากห้องเหมือนหุ่นเชิดโดยปริยาย

นอกประตู

ขบวนขันหมากที่จัดตั้งขึ้นโดยเหล่าศิษย์หยิ่นจง นำโดยฉางโหลวเเห่งสำนักหยิ่นจง พร้อมออกเดินทางเเล้ว

“เจ้าบ่าวมาเเล้ว!”

ท่ามกลางเสียงเเซวอย่างสนุกสนาน หลินมั่วถูกดันขึ้นรถเจ้าบ่าวอย่างช่วยไม่ได้

ทันใดนั้นขบวนขันหมากที่ประกอบด้วยรถหรูนับร้อยคันก็ออกเดินทางทันที…