ฟ้าร้องสั่นสะเทือนไปทั่วฟ้า
เมื่อมองดูลูกศิษย์ที่มีน้ำใจตรงหน้า จิวซานเหิงซิ่นก็รู้สึกแปลกๆ
จะพูดอย่างไรก็เป็นการเปลี่ยนแปลงแบบที่ยื้อทั้งที่พังแล้ว
เดิมทีกวาเถียนเจี๋ยซื่อเป็นอัจฉริยะที่หยิ่งผยอง
ตอนนี้ร่างกายของเขาพิการ แต่เขากลับทำให้คนอื่นเกิดความรู้สึกมั่นคงและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
หลังจากที่เหล่าผู้เฒ่าออกไปหมดแล้ว เหลือเพียงอาจารย์และลูกศิษย์อยู่ในห้องเท่านั้น
“เป็นอะไรไปหรือ อาจารย์คนดี”
“ตอนนี้ร่างกายของผมพิการแล้ว อาจารย์คิดจะทิ้งผมหรือเปล่า?”
กวาเถียนเจี๋ยซื่อกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ
ตอนนี้จิวซานเหิงซิ่นแน่ใจว่าศิษย์ของเขาเปลี่ยนไปแล้ว
หากเป็นในอดีต เขาคงจะร้องไห้งอแง
แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว
จิวซานเหิงซิ่นกลืนน้ำลายและเชื่อในคำสัญญาของเขา
“จะเป็นไปได้ยังไง? เจ้าต้องทนทุกข์กับสิ่งนี้เพราะอาจารย์”
“อาจารย์ขอโทษเจ้า แต่เจ้าอย่ากังวลไป”
“อาจารย์จะพยายามรักษาเจ้าอย่างเต็มที่”
หากในอดีต กวาเถียนเจี๋ยซื่อคงจะน้ำตาไหลเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้
แต่หลังจากเกิดเรื่องนี้ เขาก็เติบโตทันทีที่ลืมตาขึ้นมา
“อาจารย์ คำพูดนี้เชื่อถือได้หรือ?”
“ผมได้ยินบทสนทนาก่อนหน้านี้ชัดเจน”
“อีกทั้งหลายปีที่ผมร่ำเรียนกับอาจารย์มา ก็ยังได้สามัญสำนึกขั้นพื้นฐานมาด้วย”
“พิษของเถาวัลย์เจ็ดก้าวเข้าสู่ระบบประสาทแล้ว จะมีโอกาสรักษาหายไหม?”
เหตุผลที่เขาถ่อมตัวมากก็เพราะเขารู้สึกผิดต่อลูกศิษย์ของตนเอง
แต่หลังจากถูกถากถางเรื่องนี้ จิวซานเหิงซิ่นก็หมดความอดทนเช่นกัน
“ศิษย์เอ๋ย อาจารย์หวังว่าเจ้าจะรับรู้สถานการณ์ปัจจุบันของตัวเจ้า”
“ตอนนั้นเจ้าเก่งที่สุด เจ้าทำบาปต่อผู้คนจำนวนมากน้อยเท่าไรตัวเจ้าย่อมรู้ดี”
“ตอนนี้ทักษะทางการแพทย์ของเจ้าถูกทำลายไปหมดแล้ว เจ้าคิดว่าหากไม่มีอาจารย์คอยคุ้มครองเจ้าพวกเขาจะทำอะไรกับเจ้า?”
ขณะที่เขาพูด ใบหน้าของเขาก็ค่อยๆ เย็นชา
เหอะ สุดท้ายไอ้แก่นี่ก็เผยธาตุแท้ออกมา
อาจารย์ผู้ที่เคยเมตตาอัธยาศัยดี บัดนี้กลับเปลี่ยนเป็นคนละคน กวาเถียนเจี๋ยซื่อเองก็ยกยิ้มเย็น
“อาจารย์ ท่านพูดเช่นนี้ข้าก็ห่อเหี่ยวแล้ว”
“วิธีที่จะทำให้เจ้าหายไปจากโลกนี้อย่างเงียบๆ อาจารย์ก็มีหลายวิธี”
“ซ้ำยังเป็นวิธีที่คนอื่นตรวจสอบไม่ได้”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ความสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์ของพวกเขาก็ขาดสะบั้น ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิม
ความหวังที่หลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิดในใจของกวาเถียนเจี๋ยซื่อสลายไปทันที
“สมกับเป็นอาจารย์จริงๆ ไม่ว่าเวลาไหนก็เป็นตัวอย่างทั้งการกระทำและคำพูด”
“ไม่เพียงแต่สอนวิชาการแพทย์ ยังสอนให้ผมรู้จัดการเป็นคนด้วย”
พูดจบเขาก็หยิบโทรศัพท์ที่ซ่อนไว้ใต้ผ้าห่มออกมา
“ใช่แล้ว ผมลืมบอกอาจารย์ไป”
“บทสนทนาของพวกเราเมื่อครู่ ผมอัดเสียงเอาไว้หมดแล้ว”
“ไม่ต้องรีบร้อนฆ่าปิดปาก ผมตั้งเวลาส่งไว้แล้ว”
พูดจบเขาก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาโบกไปมา
“หากผมนิ่งไปภายในหนึ่งชั่วโมงนี้ บทสนทนาเมื่อครู่ก็จะถูกเปิดเผยให้กับสาธารณะ”
“ส่วนผลที่ตามมานั้น อาจารย์คงจะรู้ดีกว่าผม”
จิวซานเหิงซิ่นอยากจะตบปากตัวเองจริงๆ
เขาโดนคนหนุ่มสองคนเล่นงานภายในวันเดียว ยิ่งอยู่ก็ยิ่งอยากตายจริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
ชักจะเบื่อกับ ERROR...
ERROR...
ดูไม่ได้อีกแล้ว...
ดูไม่ได้ ตอน 2379 ทั้งที่มีเหรียญ Error...
ทำไมดูไม่ได้...
ทำไมผมกดอ่านตอน 2211 ไม่ได้ครับ ขึ้นว่า Error เหรียญผมก็ยังเหลืออยู่ครับ Admin...
ราคาภาพตอนแรกบอก 2 ล้าน 5 แสน ต่อเหลือ 2 ล้าน ตอนท้ายบอก 2 แสน เพิ่มเป็น 6 แสน 555...
นิยายจีนร่วมสมัย อ่านก็ให้ได้สิ่งดีๆมากมาย...
นิยายที่มีแต่คนปัญญาอ่อน...
อัพหน่อยแอด ไม่อัพหลายวันแล้ววว...