หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2212

เมื่อผู้อาวุโสไป๋เริ่มแสดงศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋ด้วยตัวเอง

หลินมั่วจดจ่ออยู่กับภาพตรงหน้า

เขามองหินแกรนิตขนาดใหญ่สองเมตรกว่าที่อยู่เบื้องหน้า

“ศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋จะแข็งแกร่งตามพลังฝ่ามือที่ส่งออกมา

เราจะใช้พลังที่พอดีประกอบกับพลังภายในที่ซ่อนอยู่สังหารศัตรู”

พูดจบผู้อาวุโสไป๋ก็ยกมือทั้งสองขึ้น

ถึงแม้การเคลื่อนไหวฝ่ามือของเขาจะดูนุ่มนวล แต่ทุกครั้งที่ฝ่ามือกระทบกับก้อนหินก็จะมีแรงที่น่ากลัวพุ่งออกมาจากภายใน

หลังจากที่ฟาดฝ่ามือลงไปบนหินหลายต่อหลายครั้งจนหินก้อนนั้นเกิดรอยร้าว

“ฝ่ามือที่อ่อนโยน แต่ซ่อนพลังมหาศาล

ศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วมีทั้งหมด 6636 กระบวนท่า มีท่าทางการเคลื่อนไหวมากมาย

เมื่อส่งพลังออกมาก็จะรุนแรงอย่างที่เห็น”

จากนั้น ผู้อาวุโสไป๋ก็เร่งมือในการออกแรง

ในตอนนั้นหลินมั่วกำลังจดจ่ออยู่กับภาพตรงหน้าด้วยความอึ้ง

นี่มันเร็วมาก

เร็วจนเกิดเป็นเงาเลื่อนลางกลางอากาศ

“ผัวะ!”

ผู้อาวุโสไป๋ยกเท้าขึ้นมาฟาดลงบนก้อนหิน

พลังมหาศาลทำให้ก้อนหินขนาดใหญ่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ

จากนั้น เศษหินที่แตกออกก็พุ่งออกมาราวกับใบมีด

ภายในเวลาอันรวดเร็ว ต้นไม้รอบๆ ก็ถูกเศษหินฟันจนเหี้ยน

ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้น ก้อนหินที่แตกออกเป็นเพียงเสี้ยวเดียวของความน่ากลัวเท่านั้น

เพราะเศษหินเหล่านั้นกลับแตกกระจายออกอีกครั้งจนกลายเป็นฝุ่นผงปกคลุมเต็มพื้น

แข็งแกร่ง!

เมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด หลินมั่วคิดออกแค่ว่า

แรงที่พอดีรวมกับพลังภายในสามารถเอาชนะศัตรูได้โดยง่าย

เมื่อแรงทั้งสองประสานกันทำให้ศัตรูแพ้พ่าย

ประกอบกับความเร็วในการเคลื่อนไหวที่ทำเอาคนตะลึง

นี่มันศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋ที่สมบูรณ์แบบ

หลินมั่วยืนอึ้งอยู่นาน

จนผู้อาวุโสไป๋ต้องเอ่ยปากเรียกอีกครั้ง

“คุณทำการฝึกสิบสองท่าแรกแล้ว

สามารถต่อกรกับศัตรูได้ แต่ถ้าเจอคนที่มีฝีมือเก่งกาจมากๆ

ฝีมือของคุณยังนับว่าต่างชั้นเป็นอย่างมาก”

“นี่คือยี่สิบสี่กระบวนท่าและการฝึกจิตรวมไปถึงต้นฉบับที่ผมเขียนขึ้นเองกับมือ

ถึงแม้จะมีเรื่องความเป็นความตายเข้ามาเกี่ยวข้อง

แต่หลินมั่วก็รับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่ไหลเข้ามาปลอบประโลมในหัวใจ

ดวงตาของเขาร้อนชื้นขึ้นมา

“ลูกศิษย์เข้าใจแล้ว แต่ไม่ขอรบกวน

ลูกศิษย์มีความสามารถที่จะแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง”

นี่คือการแสดงความรักและภักดี

ผู้อาวุไป๋กลับโบกมืออย่างหงุดหงิดใจ

“เอาเถอะ การทะเลาะเป็นเรื่องของเด็กผู้หญิงเขาทำกัน

คุณยังต้องทำการแข่งขันหมอเทวดา งั้นก็รีบกลับไปเตรียมตัวเถอะ

แล้วก็ระวังตัวไว้ด้วยนะ ช่วงนี้อาจจะมีเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

กลับเถอะ!”

หลังจากที่หลินมั่วยืนขึ้นก็พยักหน้าให้ผู้อาวุโสไป๋

“ลูกศิษย์ขอตัวลา!”

พูดจบหลินมั่วก็เดินจากไป

ผู้อาวุโสไป๋ยังคงยืนอยู่ที่เดิมและมองแผ่นหลังของลูกศิษย์ในสำนักเดินจากไป

เขาส่ายหน้าอย่างจนปัญญา เขาแอบทอดถอนใจเบาๆ

“พวกคุณทั้งสองนิสัยเหมือนกันจริงๆ “