หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2212

เมื่อผู้อาวุโสไป๋เริ่มแสดงศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋ด้วยตัวเอง

หลินมั่วจดจ่ออยู่กับภาพตรงหน้า

เขามองหินแกรนิตขนาดใหญ่สองเมตรกว่าที่อยู่เบื้องหน้า

“ศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋จะแข็งแกร่งตามพลังฝ่ามือที่ส่งออกมา

เราจะใช้พลังที่พอดีประกอบกับพลังภายในที่ซ่อนอยู่สังหารศัตรู”

พูดจบผู้อาวุโสไป๋ก็ยกมือทั้งสองขึ้น

ถึงแม้การเคลื่อนไหวฝ่ามือของเขาจะดูนุ่มนวล แต่ทุกครั้งที่ฝ่ามือกระทบกับก้อนหินก็จะมีแรงที่น่ากลัวพุ่งออกมาจากภายใน

หลังจากที่ฟาดฝ่ามือลงไปบนหินหลายต่อหลายครั้งจนหินก้อนนั้นเกิดรอยร้าว

“ฝ่ามือที่อ่อนโยน แต่ซ่อนพลังมหาศาล

ศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วมีทั้งหมด 6636 กระบวนท่า มีท่าทางการเคลื่อนไหวมากมาย

เมื่อส่งพลังออกมาก็จะรุนแรงอย่างที่เห็น”

จากนั้น ผู้อาวุโสไป๋ก็เร่งมือในการออกแรง

ในตอนนั้นหลินมั่วกำลังจดจ่ออยู่กับภาพตรงหน้าด้วยความอึ้ง

นี่มันเร็วมาก

เร็วจนเกิดเป็นเงาเลื่อนลางกลางอากาศ

“ผัวะ!”

ผู้อาวุโสไป๋ยกเท้าขึ้นมาฟาดลงบนก้อนหิน

พลังมหาศาลทำให้ก้อนหินขนาดใหญ่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ

จากนั้น เศษหินที่แตกออกก็พุ่งออกมาราวกับใบมีด

ภายในเวลาอันรวดเร็ว ต้นไม้รอบๆ ก็ถูกเศษหินฟันจนเหี้ยน

ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้น ก้อนหินที่แตกออกเป็นเพียงเสี้ยวเดียวของความน่ากลัวเท่านั้น

เพราะเศษหินเหล่านั้นกลับแตกกระจายออกอีกครั้งจนกลายเป็นฝุ่นผงปกคลุมเต็มพื้น

แข็งแกร่ง!

เมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด หลินมั่วคิดออกแค่ว่า

แรงที่พอดีรวมกับพลังภายในสามารถเอาชนะศัตรูได้โดยง่าย

เมื่อแรงทั้งสองประสานกันทำให้ศัตรูแพ้พ่าย

ประกอบกับความเร็วในการเคลื่อนไหวที่ทำเอาคนตะลึง

นี่มันศิลปะการต่อสู้ซั่นโส่วของตระกูลไป๋ที่สมบูรณ์แบบ

หลินมั่วยืนอึ้งอยู่นาน

จนผู้อาวุโสไป๋ต้องเอ่ยปากเรียกอีกครั้ง

“คุณทำการฝึกสิบสองท่าแรกแล้ว

สามารถต่อกรกับศัตรูได้ แต่ถ้าเจอคนที่มีฝีมือเก่งกาจมากๆ

ฝีมือของคุณยังนับว่าต่างชั้นเป็นอย่างมาก”

“นี่คือยี่สิบสี่กระบวนท่าและการฝึกจิตรวมไปถึงต้นฉบับที่ผมเขียนขึ้นเองกับมือ