ฉันพักอยู่ที่โรงพยาบาลจนถึงบ่าย แต่แซคคารี่ก็ไม่เคยปรากฏที่นี่เลย ฉันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ไม่สิ ความผิดหวังยังน้อยไปที่จะใช้อธิบายความรู้สึกนี้ มันเหมือนกับว่าฉันถูกชกลงที่กลางหัวใจ ในตอนนั้นฉันรู้สึกท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกแย่ ๆ ความรักยังคงทำให้ฉันเจ็บปวดอีกครั้งได้อยู่ดี
ต่อให้เป็นกับแซคคารี่ที่ไม่มีที่ติก็ยังไม่ยกเว้นเลย
ฉันนอนอยู่บนเตียงแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหมดหนทาง ความเจ็บปวดที่ฉันรู้สึกนั้นมันเหมือนกับว่าฉันกำลังจะตาย ฉันรอคอยให้เขายกโทษให้ฉันอย่างสิ้นหวังจนฉันรู้สึกอยากจะอาเจียนออกมา
สองวันที่ผ่านมานี้ ฉันอาเจียนบ่อยครั้ง
หมอรีบเข้ามาดูอาการของฉัน
เขาบอกว่าฉันกำลังอยู่ในสภาวะซึมเศร้า และแนะนำให้ฉันลองไปพูดคุยกับนักจิตวิทยา
นักจิตวิทยา…
ทำไมเขาถึงแนะนำให้ฉันไปพบกับนักจิตวิทยากันนะ?
ฉันรีบเดินออกจากห้องพักของฉันในชุดคนป่วย จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกท่วมท้นไปด้วยความไม่แน่ใจตอนที่ฉันยืนอยู่หน้าทางเข้าของโรงพยาบาล ฉันใช้เวลาสักพักเพื่อรวบรวมความคิดของฉันแล้วโทรออกหาณอน จากนั้นฉันก็มองหาบอดี้การ์ดเพื่อเอากุญแจรถขับรถออกไปจากโรงพยาบาล
ณอนโทรกลับมาหาฉันหลังจากที่ฉันออกมาจากโรงพยาบาลได้แล้วสิบนาที “ฉันเจอแล้ว เดี๋ยวจะส่งเบอร์ติดต่อให้เธอตอนนี้นะ”
ณอนถามต่อ “ทำไมเธอถึงอยากไปเจอนักจิตวิทยาล่ะ?”
“เพื่อนของฉันต้องการความช่วยเหลือน่ะ” ฉันตอบ
“หัวหน้าตระกูลชิคหานักจิตวิทยาไม่ได้เนี่ยนะ?”
ฉันเมินมุกตลกของเขาแล้ววางสายลง จากนั้นฉันก็ได้รับข้อความที่มีที่อยู่ติดต่อของนักจิตวิทยาคนนี้
ตอนที่ฉันไปถึงที่นั่น ฉันก็เห็นแค่บ้านที่คล้ายกับบ้านพักตากอากาศ ฉันลังเลอยู่เล็กน้อยก่อนจะกดกริ่งที่หน้าประตู
ผ่านไปสักพักก่อนจะมีคนเปิดประตูออกมา
เธอคือหญิงแก่คนหนึ่ง
เธอถามฉัน “มาหาใครเหรอคะ?”
“คุณหมอจิมอยู่ที่นี่หรือเปล่าคะ?” ณอนบอกชื่อของหมอในข้อความ เขาชื่อ นอร์แมน จิม
“ขอโทษนะคะ คุณหมอจิมไม่รับผู้ป่วยในวันนี้ค่ะ”
ฉันไม่รู้จะตอบกลับไปอย่างไรดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ