หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 889

เขาดันแว่นตาของเขาแล้วถาม “ทำไมถึงถามล่ะครับ?”

“เพราะว่าคุณดูอ่านความคิดของคนอื่นออกได้ในทันทีน่ะค่ะ”

นอร์แมนพูดไม่ออก

เขาหัวเราะเบา ๆ “ถูกกับผิดครับ มันขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของคน ๆ นั้นด้วย เช่นตอนนี้คุณกำลังสับสนอยู่ ผมสัมผัสได้ถึงความวิตกกังวล ความสิ้นหวัง และความเศร้าจากตัวคุณ”

ลูคัสก็อ่านฉันออกได้เหมือนกัน

จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกเขาควบคุมอยู่

หลังจากนั้นฉันก็ขับรถถออกจากที่นั่นเพื่อไปหานักจิตวิทยาคนอื่น เขาพูดว่าที่ฉันรู้สึกแบบนั้นก็เพราะว่าอารมณ์ของฉันปั่นป่วนมากเกินไป เขายังพูดอีกว่าการพักผ่อนจะช่วยพักจิตใจของฉัน และจะทำให้ฉันคลื่นไส้น้อยลง ซึ่งฉันก็จะหยุดอาเจียนด้วย แล้วฉันจะไปพักจิตใจได้อย่างไรกันล่ะ?!

ยิ่งตอนที่แซคคารี่ทิ้งฉันกลับไปเมืองอู๋ด้วยแล้ว

แทนที่จะกลับไปโรงพยาบาล ฉันเลือกที่จะกลับไปยังอพาร์ทเม้นท์ของฉันในเมืองถงแทน ซึ่งไม่มีใครอยู่ที่นั่นมาเป็นเวลานานจนฝุ่นจับไปหมดทุกที่

เอฟวาเนสส่งข้อความมาตอนที่ฉันกำลังหาแม่บ้านในออนไลน์ [เพื่อนของคุณคือใครเหรอคะ? ฉันทนเขาไม่ไหวแล้วจริง ๆ! เขาพูดจาได้อย่างวกวนมากเลย ตอนนี้คุณอยู่ไหนคะ?]

[ฉันอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์เก่าของฉันน่ะ เธออยากจะมาช่วยฉันทำความสะอาดไหมล่ะ?]

[ฉันจะไปที่นั่นค่ะ!] เอฟวาเนสตอบกลับมา

ฉันไม่ได้มองหาแม่บ้านอีกต่อไป ฉันวางมือถือลงแล้วนั่งบนโซฟาเพื่อสงบตัวเอง เอฟวาเนสมาถึงหลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง

ฉันเปิดประตูแล้วเห็นณอนยืนอยู่ข้างหลังเธอ

“ทำไมนายถึงมาที่นี่ด้วยล่ะ?” ฉันถามด้วยความแปลกใจ

ณอนชูถุงที่อยู่ในมือของเขาขึ้นมา “ฉันจะช่วยเธอทำความสะอาดเอง แล้วเธอต้องทำหม้อไฟให้ฉันกินเป็นการตอบแทน ฉันรอคอยฝีมือทำอาหารของเธอมานานแล้วนะ!”

กลุ่มของพวกเราคนเคยใช้เวลาอยู่ด้วยกันในวันปีใหม่เมื่อสองปีก่อนหน้านี้ ยารา, นาธาน, แลนซ์ และณอนก็อยู่ที่นี่ด้วย พวกเราทำหม้อไฟในคืนนั้นซึ่งมันก็ผ่านมาสองปีแล้ว เวลาสองปีช่างผ่านไปรวดเร็วราวกับกระพริบตา

เวลาล่วงเลยไป

ฉันรับถุงที่เต็มไปด้วยวัตถุดิบจากมือเขาแล้วตกลง “โอเค!”

เอฟวาเนสกับฉันช่วยกันทำอาหารอยู่ในครัว หลังจากที่ทำความสะอาดได้สิบนาที ณอนก็หมดความอดทนเลยรีบโทรหานาธาน

จากนั้นนาธานก็มาถึงอพาร์ทเม้นท์ของฉันในยี่สิบนาที

ณอนขอให้นาธานมาช่วยเขาทำความสะอาด ฉันเลยโทรเชิญชัคมาร่วมด้วยหลังจากที่เห็นว่ามีแขกมาหลายคนในคืนนี้

ชัคไม่ได้มาคนเดียว

ลูคัสที่บาดเจ็บสาหัสก็มาร่วมด้วย

ฉันทั้งตกใจและโกรธในเวลาเดียวกัน