หลังจากหย่าแล้ว อดีตภรรยาของผมหวานขึ้นมาก นิยาย บท 108

ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เสียงเบา ๆ ดังอยู่ข้างหูของจ้าวฉี่ฉิง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย และไม่ชอบให้ใครมารบกวนเวลานอนของเธอ

“ตื่นได้แล้ว” ฟู่ซีเสินกระซิบข้างหูของจ้าวฉี่ฉิงเบา ๆ

“ขอนอนต่ออีกหน่อย” จ้าวฉี่ฉิงพูดเบา ๆ เธอเอาหัวซุกลงไปบนเตียง และไม่อยากได้ยินเสียงใด ๆ

“ให้เวลาอีกหนึ่งนาที ไม่อย่างนั้นผมจะช่วยคุณเอง”

คำพูดของฟู่ซีเสิน ทำให้จ้าวฉี่ฉิงตื่นขึ้นมาในทันที และเมื่อลืมตาขึ้น เธอก็ไม่มีอาการง่วงเลยแม้แต่น้อย

เมื่อมองดูใบหน้าอันหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้า จ้าวฉี่ฉิงก็กลืนน้ำลายอย่างสิ้นหวัง

“คุณออกไปก่อน” จ้าวฉี่ฉิงชี้ไปที่ประตู

เธอสวมเสื้อของฟู่ซีเสินอยู่ และไม่สามารถใส่เสื้อผ้าต่อหน้าฟู่ซีเสินได้

“โอเค” ฟู่ซีเสินเหลือบมองจ้าวฉี่ฉิงอย่างมีเลศนัย จากนั้นก็เดินออกไปจากห้องและปิดประตูให้เธอ

จ้าวฉี่ฉิงลูบหัวใจดวงน้อย ๆ ของตัวเองด้วยความโล่งอก “บาปกรรมจริง ๆ มิน่าล่ะผู้หญิงทุกคนถึงได้ชอบเขา”

คำพูดของจ้าวฉี่ฉิงเต็มไปด้วยความหึงหวงที่เธอเองก็ไม่ได้สังเกต

เมื่อเปิดประตูออกมา จ้าวฉี่ฉิงก็ได้กลิ่นหอมลอยมาจากห้องอาหาร และเมื่อเห็นอาหารเช้าที่อยู่ตรงหน้า เธอก็เบิกตากว้าง

“ทานข้าวสิ” ฟู่ซีเสินมองไปที่จ้าวฉี่ฉิงที่ดูแปลกใจและเริ่มทานข้าว

ด้วยคำพูดของฟู่ซีเสิน จ้าวฉี่ฉิงจึงสังเกตเขาตลอดระยะเวลาที่ทานข้าว และทอดถอนใจในการเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบของฟู่ซีเสิน

ฟู่ซีเสินยื่นมือไปทางเธอและพูดเบา ๆ ว่า “ทานข้าวก็ไม่เรียบร้อย？”

ฟู่ซีเสินยื่นมือไปเช็ดเศษอาหารออกจากปากของจ้าวฉี่ฉิง และเริ่มเก็บกระเป๋าเอกสาร “คุณช่วยล้างจานมื้อเช้าด้วยนะ”

จ้าวฉี่ฉิงตอบตกลง การกินฟรีอยู่ฟรีไม่ใช่สไตล์ของเธอ แต่เมื่อคืนนี้เป็นข้อยกเว้น

“ฉันจะกลับไปที่บ้านเก่า ฉันเรียกแท็กซี่แล้ว”

จ้าวฉี่ฉิงบอกแผนการเดินทางของเธอให้ฟู่ซีเสินฟัง

“อืม ระวังตัวด้วยล่ะ อย่าปล่อยให้ถูกหลอก”

เมื่อสัมผัสได้ถึงแววตาที่เป็นกังวลของฟู่ซีเสิน จ้าวฉี่ฉิงก็ฝืนยิ้ม เธอโตแล้ว เจะถูกหลอกได้อย่างไร？

หลังจากกลับมาที่บ้านเก่า สิ่งแรกที่จ้าวฉี่ฉิงได้ยินคือเสียงเหม่ยหลานฮัมเพลง

รูปร่างที่มีเสน่ห์ของเหม่ยหลานอยู่ที่หน้ากระจก และเผยให้เห็นรูปร่างที่เพอร์เฟกต์ของเธอ

เมื่อได้ยินเสียงข้างหลัง เหม่ยหลานก็ถือว่าจ้าวฉี่ฉิงไม่มีตัวตน และหันกลับไปที่หน้ากระจก

เสียงเรียกเข้าทำลายความสงบของทั้งสองคน และเหม่ยหลานก็รีบเดินไปอย่างรวดเร็ว

ข้างนอกประตู มีเสียงพูดคุยกับปลายสายอย่างออดอ้อน “ที่รัก ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

เมื่อได้ยินเสียงของเหม่ยหลาน แววตาของจ้าวฉี่ฉิงก็เปลี่ยนไป และหลังจากที่เหม่ยหลานออกไป เธอก็ตามออกไปด้วย

เป็นอย่างที่คิดไว้ เหม่ยหลานไปพบเสี่ยเลี้ยงคนใหม่

จ้าวฉี่ฉิงยืนอยู่นอกร้านกาแฟ และเห็นพฤติกรรมของทั้งสองคนที่จ้องตากัน เธอหัวเราะเยาะ

ผู้ชายคนนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และเมื่อเห็นชื่อก็รับสาย จากนั้นก็เดินออกไปข้างนอก

หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นออกไป เหม่ยหลานก็หยิบกระเป๋าและเดินจากไป เธอไปที่ห้องน้ำเพื่อเติมหน้า

จ้าวฉี่ฉิงกำลังจะจากไป และเมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นกำลังเดินมาทางเธอ เธอจึงรีบหาที่ซ่อน

ฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ และหยุดห่างจากเธอเพียงแค่สิบก้าว จากนั้นก็มองไปที่ด้านหลังของจ้าวฉี่ฉิงด้วยรอยยิ้ม “ประธานฟู่ ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าคุณจะมา”

คำพูดของผู้ชายคนนั้นทำให้จ้าวฉี่ฉิงรู้สึกเย็นสันหลังวาบ เธอหันกลับไปมอง และเห็นผู้ชายที่เพิ่งแยกจากกันเมื่อเช้า