หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี นิยาย บท 7

หลังจากจ้านหยินขึ้นโรลส์-รอยซ์แล้ว ก็สั่งด้วยทุ้มต่ําว่า "รถตงเฟิงที่ฉันเพิ่งซื้อมาใหม่คันนั้น จําได้ให้ช่วยขับไปจอดให้ด้วย"

รถคันนั้นเอาไว้หลอกภรรยา แต่ภรรยาเขาชื่ออะไรนะ?

"ใช่แล้ว นายหญิงของพวกนายชื่ออะไรนะ?"

จ้านหยินขี้เกียจที่จะหยิบใบทะเบียนสมรสออกมาดู โอ้ใช่แล้ว ใบทะเบียนสมรสเขามอบให้คุณยายดูนี่ แต่ดูเหมือนว่าคุณยายยังไม่ได้คืนให้เขา อย่างไรก็ตามตอนนี้ที่ตัวเขาไม่มีใบทะเบียนสมรสนั้น

บอดี้การ์ด "... นายหญิงแซ่ไห่ มีชื่อพยางค์เดียวคือถง ปีนี้อายุ 25 ปี นายน้อยต้องจําให้ได้นะครับ"

นายน้อยของพวกเขามีความจําที่ดีเป็นพิเศษ แต่คนที่เขาไม่อยากใส่ใจจํา กลับจําอะไรไม่ได้เลย

โดยเฉพาะผู้หญิง เจอกันทุกวันแต่นายน้อยจำว่าใครเป็นใครไม่ได้ด้วยซ้ำ

"อืม จำได้แล้ว"

จ้านหยินตอบแบบส่ง ๆ

บอดี้การ์ดฟังได้จากน้ำเสียงที่เขาพูด ครั้งหน้านายน้อยของพวกเขายังจําชื่อนายหญิงไม่ได้แน่นอน

จ้านหยินไม่ต้องการให้เรื่องของไห่ถงทำให้เสียสมาธิ ดังนั้นเขาจึงเอนตัวลงบนเบาะรถและหลับตาลงเพื่อพักผ่อน

โรงแรมกวนเฉิงอยู่ห่างจากหมิงหยวนฮวา การ์เด้นขับรถเพียง 10 นาทีเท่านั้น

รถหรูจอดเรียงกันอยู่ที่ประตูหน้าของหมิงหยวนฮวา การ์เด้นและมีเพียงรถยนต์ตงเฟิงของจ้านหยินที่จอดข้างใน

มีเพียงชื่อภรรยาที่เพิ่งแต่งงานใหม่ที่จำไม่ได้เท่านั้น แต่บ้านที่ซื้อมาเองจ้านหยินยังคงจำได้

ไม่ช้าเขาก็ถึงหน้าประตูบ้านและเห็นรองเท้าแตะที่คุ้นเคยคู่หนึ่งวางอยู่ที่หน้าประตูบ้าน นั่นคือรองเท้าแตะของเขาใช่ไหม?

มันถูกโยนออกมาได้อย่างไร?

ต้องเป็นไห่ถงโยนออกมาแน่นอน!

ดวงตาของจ้านหยินเย็นชาและและใบหน้าที่หล่อเหลานั้นก็ตึงเครียด เดิมทีเขารู้สึกขอบคุณผู้หญิงคนนี้ที่ช่วยคุณยายไว้ แต่เมื่อคุณยายชมเธอและขอให้เขาแต่งงานกับเธอ เขาก็หมดความรู้สึกที่ดีที่มีต่อไห่ถง

เขาคิดว่าไห่ถงนั้นเป็นผู้หญิงเจ้าเล่ห์

แม้ว่าสุดท้ายจะรับปากกับคุณยายและแต่งงานกับไห่ถง แต่ก็ตกลงกับคุณยายว่า หลังจากแต่งงานแล้ว เขาต้องการปกปิดตัวตนที่แท้จริง เพื่อตรวจสอบนิสัยใจคอของไห่ถง ถ้าไห่ถงผ่านการตรวจสอบนั้น เขาถึงจะกลายเป็นสามีภรรยาที่แท้จริงกับไห่ถงไปตลอดชีวิต

หากเขาพบว่าไห่ถงเป็นผู้หญิงเจ้าเล่ห์อย่างว่าจริง ๆ ก็อย่าโกรธและตำหนิเขาเลย

ใครก็ตามที่กล้าลองดีกับเขาจ้านหยินคนนี้ จะไม่มีทางตายดีแน่นอน!

จ้านหยินหยิบกุญแจออกมาเปิดประตูบ้าน แต่ไขเปิดประตูบ้านไม่ได้ เมื่อเขารู้ว่าผู้หญิงในห้องล็อคประตูบ้าน เขาก็รู้สึกไม่พอใจมากยิ่งขึ้น

นี่เป็นบ้านของเขา!

แค่ให้เข้ามาอาศัย แต่เธอกลับไม่ให้เขาเข้าบ้าน!

จ้านหยินโกรธจนยกเท้าเตะประตู เขาเตะประตูเสียงดังปัง

ขณะเดียวกัน ก็ต่อสายโทรศัพท์โทรผ่านข้อความเสียงไปหาไห่ถง

จากบทเรียนในอดีต เขาบันทึกชื่อวีแชทของไห่ถงไว้และจงใจเพิ่มคําว่า "ภรรยา" ด้วย มิฉะนั้นเขาจําไม่ได้ว่าไห่ถงเป็นใคร และจะลบเธอออกจากเพื่อนในวีแชทของเขาอีก

ไห่ถงถูกปลุกให้ตื่นขึ้น เพราะเสียงจ้านหยินเตะประตู

คืนเดือนตุลาคมอากาศค่อนข้างเย็น เมื่อถูกเขาจ้องมองเช่นนี้ ไห่ถงรู้สึกว่ามันไม่ใช่แค่อากาศเย็น แต่เธอได้เข้าสู่ฤดูหนาวล่วงหน้าแล้ว มันหนาวมาก!

"คุณจ้าน ฉันขอโทษค่ะ"

ไห่ถงเอารองเท้าแตะมาวางไว้ที่ข้าง ๆ เท้าเขาพร้อมขอโทษ

เธอน่าจะโทรไปถามเขาว่า เขาจะกลับบ้านหรือไม่

หลังจากนั้นไม่นานจ้านหยินก็พูดอย่างเย็นชา "ผมบอกคุณแล้วว่าอย่ากังวลเรื่องผม แต่นี่คือบ้านของผมและผมไม่พอใจมากที่คุณล็อกประตูทำให้ผมเข้าบ้านไม่ได้"

"คุณจ้านขอโทษค่ะ ขอโทษจริง ๆ ค่ะ คราวหน้าฉันจะโทรไปถามคุณล่วงหน้าก่อนว่าคุณจะกลับหรือไม่ ถ้าคุณไม่กลับบ้าน ฉันถึงจะล็อกประตูค่ะ"

หลังจากจ้านหยินใจเย็นลงแล้วก็พูดว่า "ถ้าผมเดินทางไปทําธุรกิจ ผมจะบอกคุณล่วงหน้าครับ ถ้าไม่ได้บอก หมายความว่าผมจะกลับบ้านทุกวันไม่ต้องโทรหา ผมทํางานยุ่งครับ ไม่มีเวลารับโทรศัพท์ที่น่าเบื่อของคุณขนาดนั้น"

ไห่ถงส่งเสียงรับรู้

เขาพูดว่าไง ก็ว่าตามนั้น

เพราะนี่เป็นบ้านของเขา

เขาเป็นเจ้าของ

"คุณจ้านต้องการทานอาหารมื้อดึกไหมคะ?"

ไห่ถงคิดว่าเขายุ่งจนถึงป่านนี้ก็น่าจะหิว จึงถามด้วยความหวังดี

"ผมไม่ทานอาหารมื้อดึก มันทำให้อ้วน"