หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี นิยาย บท 15

เสียงนี้สามารถยืนยันความคาดเดาของซูหรานได้เป็นอย่างดี

นั่นคือเขา! นั่นคือเขา!

ซูหรานตื่นตระหนกมาก มากเสียจนไม่สามารถจะมากได้แล้ว เธอรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านตัว และซูหรานก็ต้องการจะผลักเขาออกไปโดยแทบจะเป็นสัญชาตญาณ

แต่ฟู่จิ้นหานดูเหมือนจะเจาะลึกจิตใจของเธอได้ตั้งนานแล้ว เขากดฝ่ามือใหญ่ตรงเอวด้านหลังของเธอ และทำให้เธอแนบชิดเข้ามายิ่งกว่าเดิมเสียอีก "อย่าขยับ! หรือคุณอยากให้ทุกคนรู้ว่า คุณเพิ่งเข้ามาในห้องเพื่อยั่วยวนผม?"

"ฉัน..." ไม่ได้ยั่วนะ!

ซูหรานต้องการหักล้าง แต่ภายใต้สายตาชั่วร้ายของเขาที่เต็มไปด้วยคำเตือน ซูหรานก็ยอมอดทนเอาไว้!

รอยยิ้มภายใต้หน้ากากของเธอนั้นดูแย่เอาเสียมากๆ และก็เต้นรำตามเขาไปต่ออย่างเชื่อฟัง โดยที่ร่วมมือกันอย่างแนบแน่น

แต่ดูเหมือนว่าฟู่จิ้นหานจะไม่ค่อยพอใจ เพราะร่างกายของเธอดูตึงเครียดจนเกินไป

"ผ่อนคลาย!" ฟู่จิ้นหานตบเอวของเธอโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้

ซูหราน "!!!"

ด้วยการกระทำที่หยอกเย้ากระเซ้าแย่แบบนี้ นี่เขากำลังเอาเปรียบเธออยู่ใช่ไหม!

ซูหรานจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่ประท้วง

ฟู่จิ้นหานเลิกคิ้วและก็ยิ้มๆ

พวกเขาได้จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาตามกฎหมายแล้ว ตบเอวแค่นี้จะเป็นอะไรไป?

ถือได้ว่าเป็นแค่ความสนุกของคู่สามีภรรยาหนุ่มสาวเท่านั้นเอง!

แขกที่อยู่รอบๆ ไม่เห็นการเคลื่อนไหวเล็กๆ เหล่านี้ คนสองคนที่อยู่ตรงกลางฟลอร์เต้นรำ คนหนึ่งสูงโปร่ง อีกครั้งบอบบาง อีกคนหนึ่งดำ อีกคนหนึ่งแดง ช่างเหมาะสมกันเสียจริงๆ

แต่ทว่าลู่ซิวหนิงกลับรู้สึกได้ถึงความผิดปกติระหว่างคนทั้งสอง และสีหน้าของเขาก็ดูแย่เอาเสียมากๆ

ในเวลานี้ ซูอินซึ่งเพิ่งสวมชุดของเธอและรีบจากชั้นสองไปที่ห้องโถง เห็นคนสองคนบนฟลอร์เต้นรำ และเปลวไฟแห่งความอิจฉาก็ลุกโชนในดวงตาของเธอ

เธอเพิ่งได้รับข้อความจากผู้จัดการฉี และต้องการทราบว่าเหตุใดซูหรานจึงไม่มาถึง

แต่ทันทีที่เธอเคาะประตู ผู้จัดการฉีก็ดึงเธอเข้าไปเสียแล้ว

ต่อไปเธอถูกมองว่าเป็นซูหราน และผู้จัดการฉีจะเรียกหาเธอครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างแน่นอน

ซูอินเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ทั้งๆที่ควรจะเป็นซูหราน แต่กลับกลายเป็นเธอ ส่วนซูหรานกลับได้เต้นรำกับคุณชายฟู่อยู่ตรงนี้ได้เสียนี่!

ทันใดนั้น เสียงกระซิบของแขกสองคนที่อยู่ใกล้ๆ ก็ดังเข้าหูเธอ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน