หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี นิยาย บท 16

ในเวลานี้ ณ ศูนย์กลางลานเต้นรำในห้องโถง

เมื่อการเต้นรำจบลง ฟู่จิ้นหานยังคงไม่พอใจเล็กน้อย แม้ว่าซูหรานจะถูกบังคับให้ดำเนินกิจการทุกขั้นตอน แต่เขากลับรู้สึกว่ามันน่าสนใจเป็นอย่างมาก

มือของเขาวางไว้บนเอวของเธอ และทำใจยากที่จะปล่อยมือได้

“ลุงสาม ปล่อยได้รึยังเหรอคะ？”ซูหรานแสยะยิ้ม

ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว น้ำเสียงเผด็จการและหึงหวงเอ่ยพูด“ฉันเป็นลุงสามของเธอที่ไหนกัน？ครั้งต่อไปไม่อนุญาตให้เรียก”

ซูหรานสงสัยว่าความหึงหวงของเขามาจากที่ไหน ทันใดนั้นฟู่จิ้นหานก็นำกระเป๋าใบหนึ่งยัดใส่ในมือของเธอ

กระเป๋าของเธอ！

ภายในใจของซูหรานก็ดีใจขึ้นมา อยากที่จะเอ่ยขอบคุณต่อเขา แต่เมื่อนึกถึงรอยที่ถูกเขากัดที่ชั้นสองเมื่อสักครู่ ในตอนนี้ไหล่ก็ยังคงเจ็บปวดเล็กน้อย

กัดเธอ ซ้ำยังขโมยกระเป๋าของเธอ

คำสองคำหลุดออกมาจากปากของซูหรานอย่างไร้ความเมตตา“หมา……ขโมย”

เสียงของเธอเบามาก แต่ถึงอย่างไร ก็ยากที่จะปลุกปั่นผู้อาวุโสตรงหน้าได้

แต่ฟู่จิ้นหานกลับได้ยิน เธอว่าเขาหมาขโมย！

“เฮอะ……”

ฟู่จิ้นหานกำลังที่จะไล่ตาม ซูหรานถอยหลังด้วยความรวดเร็ว หันหลังกลับอย่างแนบเนียนและซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มคน

ฟู่จิ้นหานใช้สายสายตาไล่ตามหาเธอ ในขณะนี้ ลุงชีจู่ๆก็ก้าวขึ้นมาด้านหน้า และนำโทรศัพท์ยื่นให้กับฟู่จิ้นหาน

ฟู่จิ้นหานรับสายโทรศัพท์ ปลายสายโทรศัพท์นั้นคือฉินฟั่ง เจ้าของบริษัทชิงอวิ๋นของตระกูลฟู่ เดิมทีถูกส่งไปทำสิ่งอื่นแล้ว เมื่อวานช่วงเย็นได้รับคำสั่งจากฟู่จิ้นหาน ช่วงเช้าจึงเพิ่งมาถึงเมืองไห่เฉิง

ขณะนี้ ฉินฟั่งจัดวางขั้นตอนระยะไกลและควบคุมเพื่อ“ล่องูออกจากถ้ำ”“คุณชาย ฝ่ายนั้นมีการเคลื่อนไหวแล้ว ในบรรดาคนที่ท่านนำมาเมืองไห่เฉิงในครั้งนี้ มีไส้ศึกจริงตามที่คิดไว้ คาดว่าพวกเขารอท่านนั่งรถออกไป ใช้โอกาสที่ฟ้ามืด ลงมือกับท่านในระหว่างทาง”

“คุณชาย ฉันวางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว ท่านออกไปก่อน หลังจากนั้น ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน”

ฟู่จิ้นหานมองไปทางด้านกลุ่มคน ไม่พบเงาของซูหราน เดิมทีเขาคิดจะพาเธอออกไปด้วยกัน แต่ก็ไม่อยากที่จะเปิดเผยตัวตนในทันทีทันใด

“ระวังตัวด้วย！ฟู่จิ้นหานวางสายโทรศัพท์ไปอย่างเย็นชา และอธิบายกับลุงชีสองสามคำ พร้อมเดินออกไปจากห้องโถง”

งานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้น เมื่อลู่ซิวหนิงกลับมา ก็ไม่เห็นเงาของฟู่จิ้นหานแล้ว สุดท้ายได้รู้จากลุงชีว่าคุณชายสามเพิ่งจะกลับไปพักผ่อนที่ห้องพักชั้นสองแล้ว ลู่ซิวหนิงก็สบายใจขึ้นมา

แต่เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ในห้องพักชั้นสอง เป็นเพียงแค่ตัวปลอม

เพราะฟู่จิ้นหานตัวจริงได้ออกไปแล้ว

สีหน้าของลู่ซิวหนิงแย่ลงมากขึ้น และลดเสียงลง พร้อมกัดฟันเตือนซูหราน“คุณอย่าหาเรื่อง เป็นเกียรติของคุณที่ได้แต่งงานกับคุณชายสาม！”

“นั่นเป็นเพียงแค่เกียรติของคุณเท่านั้น！” ซูหรานหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาเบาๆ

คนรอบข้างมีมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะทำให้ความฝันของลู่ซิวหนิงพังทลาย

ซูหรานยิ้มและตอบสนองความกระตือรือร้นในสายตาของลู่ซิวหนิง จงใจพูดเสียงดัง“ลู่ซิวหนิง ขอโทษด้วย ฉันแต่งงานแล้ว！”

ลู่ซิวหนิงตกตะลึง“……”

ไม่ใช่เพียงแค่เขา ทุกคนในงานก็ไม่มีการตอบสนอง

ด้านข้าง ซูอินที่ถือรูปถ่ายอยู่ในมือก็ตกตะลึงเช่นกัน

ซูหรานหยิบหนังสือสีแดงเล่มเล็กๆออกมาจากกระเป๋าถืออย่างสง่างาม คำว่า“ทะเบียนสมรส”บนหน้าปกนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ

ซูหรานเปิดทะเบียนสมรส หลังจากได้รับใบรับรองเมื่อวานนี้ เธอไม่ได้ดูอย่างละเอียด ซ้ำยังเป็นครั้งแรกที่เธอดูเนื้อหาภายใน

เธอกวาดสายตามองที่ช่องคู่สมรส“สามีของฉันเขาชื่อฟู่……”

เฮอะ สามีตัวพ่อของเธอก็นามสกุลฟู่เหมือนกัน！