หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 2

ตอนที่ 2 เพื่อนรักกลับมา

เห็นเป้ยฉ่ายเวยพูดแบบนั้น คิ้วของฉู่เจ๋อหยางที่ขมวดอยู่ก็คลายลง ยกกาแฟที่วางบนโต๊ะดื่มอึกหนึ่ง

หลังจากที่เธอส่งฉู่เจ๋อหยางที่ทานอาหารเช้าเรียบร้อยออกไปทำงานแล้ว เป้ยฉ่ายเวยก็เริ่มเก็บกวาดทำความสะอาดอพาร์ทเม้นต์ ใช้น้ำหอมของตัวเองฉีดไปทั่วห้องเพื่อความสดชื่นและบริสุทธิ์ หลังจากแน่ใจแล้วว่าในห้องไม่มีร่องรอยของตนเหลืออยู่ จึงลากกระเป๋าเดินทางออกจากห้องไป

เป้ยฉ่ายเวยออกจากตึกนี้ ลากกระเป๋าเดินผ่านทางเดินเล็กๆ ที่ประดับด้วยต้นไผ่ข้างทางจนมาถึงอพาร์ทเม้นต์อีกตึกหนึ่ง

1 ปีก่อน เธอลงทุนซื้อห้องในอพาร์ทเม้นต์ไว้ห้องหนึ่ง ซึ่งอยู่ห่างจากตึกของฉู่เจ๋อหยางไปเพียง 2 ตึก เธอคาดเดาไว้แล้วว่าเรื่องจะต้องเป็นแบบนี้ และเพราะความเห็นแก่ตัวของเธอเอง เธอจึงซื้อห้องที่ใกล้กับเขา

หลังจากกลับถึงห้อง เป้ยฉ่ายเวยหยิบเสื้อผ้าออกมาจากกระเป๋าแขวนใส่ตู้เสื้อผ้าเรียบร้อย เสร็จแล้วเธอเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำทีหนึ่ง มองตัวเองในกระจกอยู่สักครู่ จากนั้นจึงเอ่ยว่า “4ปีแล้ว เป้ยฉ่ายเวย เธอควรจะพอได้แล้ว”

ควรจะเดินตามทางของตัวเองได้แล้ว

......

เป้ยฉ่ายเวยทำงานอยู่ที่ร้านขายรองเท้ายี่ห้อดังแห่งหนึ่ง เมื่อต้นปีเธอได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการพื้นที่ของพื้นที่แห่งนี้ นอกจากฤดูท่องเที่ยวประมาณ 2 เดือนที่เธอต้องลงไปช่วยที่ร้านแล้ว ช่วงเวลาที่เหลือค่อนข้างว่าง ปกติเลยอยู่กับฉู่เจ๋อหยางที่นั่น

ตอนนี้เธอตัดสินใจว่าจะไม่เจอหน้าฉู่เจ๋อหยางอีก และไม่คิดถึงเขา จะทุ่มเทให้กับงานเพียงอย่างเดียว ขณะเดียวกันฉู่เจ๋อหยางก็มัวยุ่งอยู่กับเรื่องคดี จึงไม่ได้โทรหาเธอเลย

ไปๆมาๆ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งกิจกรรมช่วงโปรโมชั่นของร้านที่เป้ยฉ่ายเวยทำอยู่กำลังจะเสร็จสิ้นลง

“เสี่ยวหลิน เธอไปหยิบแบบพวกนี้ในสต๊อกออกมาหน่อยสิ ที่บนชั้นแล้วก็แถวนี้ด้วย......” เป้ยฉ่ายเวยกำลังยุ่งอยู่ในร้านตั้งแต่เช้าเหมือนเช่นเคย เธอเพิ่งจะสั่งลูกน้องไปได้ 2 ประโยค หนานฉิงก็โทรเข้ามาพอดี

“เวยเวย ฉันลงเครื่องแล้ว เธอช่วยมารับฉันหน่อยได้ไหม?”