หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 259

บทที่ 259 ได้ยินมาว่ายานี้มันแรง

ฉูเจ๋อหยางยกมือขึ้นไปเปิดเปลือกตาของเป้ยฉ่ายเวยขึ้น ก็พบว่ามีเลือดมาคั่งในตาของเธอจนแดงก่ำ จากนั้นก็เคลื่อนนิ้วมือไปยังหลอดเลือดตรงลำคอของเธอ

——ตึกๆๆ เสียงชีพจรเต้นเร็วมาก

ยานี้คงแรงมากจริงๆ ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไป และไม่ฉีดยาตามแพทย์สั่งให้เธอ หรือทำให้ร่างกายของเธอได้ระบายมันออกมา หัวใจของเธออาจคั่งเลือดจนตายได้

ฉูเจ๋อหยางตัดสินใจโทรหาเฉียวเจิ้นหลีอย่างเด็ดขาดในยามวิกฤต เพื่อนเขาเชี่ยวชาญในด้านนี้ ก็น่าจะรู้ว่าควรจัดการอย่างไร เมื่อสายถูกรับ เขาก็รีบบอกอาการของเป้ยฉ่ายเวยกับเพื่อนไป

คนแข็งทื่อๆจริงจังอย่างเฉียวเจิ้นหลีก็ยิ้มหัวเราะเบาๆออกมาอย่างนานๆทีกว่าจะได้เห็น พูดขึ้นอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนว่า “อาเจ๋อ เธอคงถูกวางยาชนิดใหม่ล่าสุดที่กำลังฮิตอยู่ในช่วงนี้น่ะ แต่ว่านะดูจากอาการของเธอแล้วคงไม่ได้กินเข้าไปเยอะ ไม่ต้องไปโรงพยาบาลหรอก แต่นายก็คงต้องเหนื่อยหน่อยนะ”

เหนื่อยหน่อยนะ อีกนัยหนึ่งก็คือต้องเปลืองตัวหน่อยนะ จับเธอกินซะก็สิ้นเรื่อง

“ยังไงก็รู้จักบันยะบันยังบ้างนะ ได้ยินมาว่ายานี่มันแรงน่าดู.....”

ฉูเจ๋อหยางไม่สนคำพูดแซวๆของเฉียวเจิ้นหลี ตัดสายเขาไปเสียดื้อๆ ก้มหน้าลงมองผู้หญิงในอ้อมกอดที่ดูทุกข์ทรมาน นัยน์ตาของเขาดำขลับ นิ้วมือเรียวยาวกดปุ่มภายในรถ สายตรงไปยังห้องคนขับรถ

“หาโรงแรมใกล้ๆนี้ให้หน่อย”

“รับทราบครับ ทนายฉู” คนขับรถนิ่งไปนิด แต่ก็ตอบรับคำอย่างนอบน้อม บังคับพวงมาลัย ขับมุ่งตรงไปยังโรงแรมที่ค่อนข้างจะมีระดับแห่งหนึ่ง

ร่างกายขาวโพลนราวน้ำนมของเป้ยฉ่ายเวย ตัดกับสีแดงเข้มบนเตียง ยิ่งทำให้เห็นเป็นภาพที่ดูเปล่งประกายสวยงาม