หลงรักทนายคนเลว นิยาย บท 39

ตอนที่39 ร่วมงานเลี้ยง

เป้ยฉ่ายเวยกลับไปที่ร้านก็ทักทายเขาเสร็จแล้วกลับมาสู่หมวดทำงานต่อ

ฤดูร้อนเป็นฤดูที่คนเยอะเป้ยฉ่ายเวยงานยุ่งจนไม่ได้พัก

และในเวลาเดียวกันหนานฉิงพาฉูเจ๋อหยางเข้ามาในร้านและหลี่จื่อเชียนเดินตามหลัง

“เวยเวยพวกเรามารับเธอแล้วและยังมีคนที่คอยเฝ้าเธอด้วย” หนานฉิงทำหน้าทำตาใส่เป้ยฉ่ายเวย

“พวกเธอมาด้วยกันได้ยังไง” เป้ยฉ่ายเวยชะงักและหันไปมองฉูเจ๋อหยางจากนั้นก็ทำเป็นเมินแล้วยิ้ม

“บังเอิญมาเจอกันที่หน้าประตู”

ร่างสูงของหลี่จื่อเชียนเดินฉูเจ๋อหยางเขาสองคนแล้วมายืนอยู่หน้าเป็นฉ่านเวยมือที่อบอุ่นก็วางลงบนหน้าผากเธอ “ไม่ใช่ว่าไม่สบายหรือไงทำไมยังมาทำงานอีกยังดีที่ไม่ได้เป็นไข้”

ถึงแม้จะเป็นเวลาสั้นๆแต่ไม่กี่วิมือของหลี่จื่อเชียนก็เอาออกแต่ก็ทำให้ทั้งสองคนตกใจเป้ยฉ่ายเวยยังไม่ทันตั้งตัวจากนั้นก็พยักหน้าอย่างงง “ฉันไม่เป็นไร”

“เมื่อวานฉันยังบอกอยู่เลยว่าเวยเวยไม่สบายทำไมเธอไม่เป็นห่วงบ้างแต่ดูเหมือนความกังวลของฉันมันเป็นส่วนเกินเธอว่าใช่ไหมอาเจ๋อ” หนานฉิงพูดกับฉูเจ๋อหยาง

ถึงแม้ทั้งสองคนกำลังคบกันอยู่แต่เธอไม่เคยรู้สึกถึงความหวานแหววเลยแต่กลับขี้ระแวงและอาเจ๋อก็ไม่เคยทำท่าที่ดูสนิทสนม

ก็แค่ไม่เกลียดเธอในถานะแฟน

ได้ยินที่หนานฉิงพูดเป็นฉ่านเวยหันไปมองคนเย็นชาอย่างอัตโนมัติและไปสบตากับเขาพอดีใจก็รู้สึกสั่นไปด้วย

จากนั้นได้ยินเสียงเย็นชาของเขา “เธอไม่ต้องการความเป็นห่วงของคนอื่นหรอก”

“เธอพูดอย่างนี้ได้ไงอาเจ๋อเวยเวยก็ลำบากนะ” หนานฉิงทำเป็นไม่ดีใจแล้วช่วยขอความยุติธรรมให้เพื่อนตัวเอง

เธอไม่ต้องการความเป็นห่วงของคนอื่นใช่สิเธอเป็นหวัดเป็นไข้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาสักหน่อยเป้ยฉ่ายเวยกัดฟันแน่นไม่ให้คนเห็นความพิรุธ

“คุณฉูครับตอนนี้เวยเวยเป็นแฟนผม ร่างกายของเธอผมดูแลเอง” หลี่จื่อเชียนมายืนข้างหน้าบางสายตาของทั้งสองคนและยืนตรงอย่างไม่ยอมฉูเจ๋อหยาง

ราวกับกำลังบอกว่าตัวเองเป็นเจ้าของ

ยิ่งทำแบบนี้ยิ่งทำให้ฉูเจ๋อหยางอยู่ไม่เป็นสุขสายตาดูมีนัยจากนั้นก็ยกยิ้มอย่สงเย็นชา “คุณหลี่นี่ดูแลได้ดีจริงๆเลยนะครับ”

หลี่จื่อเชียนขมวดคิ้วเขาก็ไม่ใช่ฟังไม่ออกที่ฉูเจ๋อหยางประชดถ้าเชาดูแลเวยเวยได้ดีเวยเวยกคงจะไม่เป็นหวัดเป็นไข้ถึงขั้นม่มาทำงานเขาทำหน้าที่ได้ไม่ดีจริงๆ

แต่เวยเวยกับฉูเจ๋อหยางไม่มีอะไรเกี่ยวข้องไม่ใช่หรือไงแต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่า

——ฉูเจ๋อหยางกำลังงอนอยู่

เป้ยฉ่ายเวยก็รู้สึกถึงความแปลกนี้หางตามองไปที่หนานฉิงในใจก็ตกใจจากนั้นก็เดินออกมาจากหลังหลี่จื่อเชียนทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วถาม “หนานฉิงเธอยังไม่บอกเลยนะว่าเธอมาหาฉันมีเรื่องอะไร”

“อ่า?” หนานฉิงทีแรกยังคิดอยู่ว่าทำไมฉูเจ๋อหยางถึงโกรธแต่พอมีเสียงเป้ยฉ่ายเวยมาพูดแทรกก็เหมือนนึกถึงที่ตัวเองมาในวันนี้ “เกือบลืมไปแล้ววันนี้มีงานเลี้ยงของงานธุรกิจเธอกับหลี่จื่อเชียนก็มาด้วยสิ”

“เธอก็เป็นผู้ประสบความสำเร็จตั้งแต่หนุ่มในเมืองนี้”

เป้ยฉ่ายเวยนึกถึงที่ตัวเองปฏิเสธหนานฉิงเมื่อวานจะให้ปฏิเสธตอนนี้อีกรอบมันก็ไม่ดีเลยหันไปมองหลี่จื่อเชียนถ้าเขาไม่อยากไปเธอก็จะไม่ไป