หมอเทวดา หวางเฟยร้ายร้อยเล่ห์ นิยาย บท 15

ต่งหมัวหมัวเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หลงชีชี "หวางเฟย ท่านคิดว่าท่านอ๋องจะยอมรับเด็กคนนี้เป็นลูกหรือไม่?"

หลงชีชีเงียบไปครู่หนึ่ง ดวงตาของนางเปี่ยมด้วยความเย็นชา "ไม่"

เมื่อหงจวี๋เข้ามาได้ยินบทสนทนาของทั้งสองก็ผงะไปครู่หนึ่ง "ทำไมท่านอ๋องถึงจะไม่ยอมรับล่ะเพคะ? หรือท่านอ๋องไม่เชื่อว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของเขา?"

หลงชีชีอุ้มเด็กไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วยื่นมือมากดผ้านวมของนางเล็กน้อย ก่อนมองไปที่ใบหน้าอมชมพูของนาง “บางทีท่านอ๋องอาจจะเชื่อก็ได้ แต่คนนอกไม่เชื่อ คืนนั้นที่เหลียงเฟยจับกุมชู้ของฉีเฟยได้กลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต และข้าก็ผ่าท้องของฉีเฟยเพื่อนำลูกของนางออกมาอีกด้วย เรื่องนี้จะสามารถปกปิดได้หรือ? ลูกที่คลอดออกมาหลังจากที่แม่ได้สิ้นลมไปแล้ว ผู้คนต่างมองว่าเป็นลางร้าย เพราะการเกิดของเด็กเป็นต้นเหตุให้แม่ต้องตาย ซึ่งสิ่งที่ล่ำลือออกไปนั้น ประชาชนมองว่าต้องเป็นอย่างที่คนพูดกันแน่นอน และตอนนี้ฉีเฟยยังเป็นลูกสาวของผู้กระทำความผิดอีกด้วย สำหรับท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์เช่นเขาที่ยอมให้มีการวิพากษ์วิจารณ์เขาลับหลังไม่ได้ด้วยซ้ำนั้น หากเขาไม่ส่งเด็กคนนี้ออกไป เขาก็จะต้องฆ่าทิ้งอย่างแน่นอน”

ในตอนท้าย นางพูดเสริมอีกประโยคหนึ่งว่า "ซึ่งเป็นไปได้สูงว่าเขาจะเลือกวิธีฆ่าทิ้ง"

เพราะว่าเหลียงเฟยเคยเชิญอาจารย์จิ้นตี้มาทำพิธีขับไล่วิญญาณ แม้ว่านางไม่ค่อยคุ้นเคยกับอาณาจักรต้าเยว่นัก แต่ตามความทรงจำที่เจ้าของร่างเดิมทิ้งไว้ อาณาจักรต้าเยว่อันยิ่งใหญ่มีราชครูอยู่ แล้วราชครูมีหน้าทีอันใด? ราชครูเป็นผู้ให้คำชี้แนะว่าสิ่งไหนคือลางร้ายและสิ่งไหนสมควรได้รับการลงโทษ และเพื่อเป็นการรักษาตำแหน่งราชครูของเขาเอาไว้ นางได้ไปเห็นร่างกฏหมายของต้าเยว่ในช่วงสองวันที่ผ่านมา จึงรู้ว่าราชครูได้กล่าวไว้ว่าบุตรสาวและบุตรชายที่เกิดจากนางสนมของพระบรมวงศานุวงศ์ล้วนเป็นสัญลักษณ์ของลางร้าย เพราะเหตุนี้จึงต้องส่งตัวออกไปหรือไม่ก็ฆ่าทิ้งเสีย

และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือหนิงอ๋องกำลังจะแต่งงานกับหลิวเจียอิน ทารกที่ทำให้แม่ตัวเองตายตั้งแต่แรกเกิดอย่างนี้ หากวันหน้าหลิวเจียอินจะขึ้นรับตำแหน่งสนมเอก แล้วเขาจะยอมปล่อยให้เด็กคนนี้มาทำให้ผู้หญิงที่เขารักที่สุดโดนกำหนดโทษได้อย่างไร?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งนางเป็นเพียงลูกสาวของสนมเท่านั้น ไม่ใช่ลูกชาย

และนี่คือยุคที่มีความเป็นปิตาธิปไตยสูงและแบ่งแยกสนมเอกกับสนมรองออกจากกันอย่างชัดเจน

ต่งหมัวหมัวหลั่งน้ำตาและมองไปที่เสวี่ยเซิง "ช่างเป็นเด็กที่น่าสงสารนัก"

หงจวี๋พูดอย่างตกตะลึงว่า "ไม่ใช่เรื่องง่ายกว่าจะช่วยเด็กคนนี้ได้ นางจะถูกฆ่าอีกแล้วหรือเพคะ?"

หงจวี๋ช่วยได้มากในวันนั้นที่นางได้ผ่าท้องคลอดเด็กออกมา กระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าตนจะกล้าทำแบบนั้นด้วย

เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงชีชีพูด ในใจนางจึงรู้สึกแย่ยิ่งนัก