หมอเทวดา นิยาย บท 3

อาการของผู้อาวุโสจู้นั้นดีขึ้นมากและเริ่มที่จะทรงตัว เขาถูกส่งไปยังห้องคนไข้พิเศษเพื่อพักผ่อน หลังจากที่หมอเข้ามาตรวจอาการอยู่หลายครั้งก็นับว่าอาการของชายชรานั้นดีขึ้นมากเลยทีเดียว ในเคสของผู้ป่วยโคม่าแบบนี้ ถือว่าฟื้นตัวได้เร็วมากแถมยังดีขึ้นเรื่อยๆ อีก หมอหลายคนที่เข้ามาตรวจอาการผู้อาวุโสจู้ก็ต้องตกใจกันไปหมด เด็กคนนั้นเป็นหมออัจฉริยะจริงๆ การแพทย์ในปัจจุบันมักพึ่งพาเทคโนโลยีมากเกินไปทำให้ไม่สามารถรักษาโรคได้อย่างง่ายดาย ผู้เชี่ยวชาญแพทย์แผนจีนอย่างฉินจวิ้นนั้นหาจับตัวได้ยากมากนัก ทักษะระดับสูงขนาดนั้นทั้งที่อายุยังน้อยมันน่าประหลาดใจมากเหลือเกิน

จู้หย่งนั่งอยู่หน้าเตียงคนไข้พลางขบคิดถึงฉินจวิ้น ขนคิ้วขมวดไปหมด เจ้าเด็กหนุ่มนั่นเป็นใครกันแน่นะ มั่นใจว่าเราต้องรู้จักกันแน่ๆ เพราะเขาโดนเรียกว่าลุงจู้

มันก็เป็นเวลาหลายปีแล้วตั้งแต่เข้ารับตำแหน่งทางสังคมและธุรกิจใครๆ ก็ต่างพากันเรียกเขาว่าประธานจู้ ซึ่งเขาไม่ได้ถูกเรียกอย่างสนิทสนมเหมือนลุงจู้มานานแล้ว หรือว่า เจ้าเด็กนั่นจะเป็น....

หลังจากนั้นไม่นานนักจู้หลินหลิน ลูกสาวของประธานหย่งก็มาถึงยังที่โรงพยาบาล “คุณปู่คะ! คุณปู่เป็นยังไงบ้าง?”

“ชู่ววว! คุณปู่สบายดี ตอนนี้เขากำลังหลับอยู่น่ะ” ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นจู้หลินหลินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ขอบคุณพระเจ้าที่ท่านไม่เป็นไร ได้ยินว่าหมออัจฉริยะหนุ่มช่วยชีวิตคุณปู่เอาไว้เหรอคะ แล้วเขาอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ?"

จู้หย่งส่ายหัว “เขากลับไปแล้ว”

"ไปแล้ว? คุณพ่อได้ขอบคุณหรือตอบแทนเขาอย่างดีรึเปล่าล่ะคะ” จู้หย่งเงยหน้ามองลูกสาวของเขาทันที

“ลูกจำตระกูลฉินเพื่อนบ้านของเราเมื่อตอนที่ลูกยังเด็กได้มั้ย” จู้หลินหลินนิ่งพลางใช้ความคิด "เหมือนจะจำได้บ้างว่าหนูเคยไปเล่นด้วยอยู่เหมือนกัน แต่พวกเขาครอบครัวตระกูลฉินเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นนี่คะ... นี่คือสิ่งที่คุณพ่อบอกหนู” ในตอนนั้นสกุลฉินทั้งหมดถูกสังหารทั้งครอบครัว และเหตุการณ์ดังกล่าวสั่นสะเทือนไปทั้งเมืองตงไห่เลยทีเดียว แต่พอเวลาผ่านไป ความทรงจำของครอบครัวก็ถูกเลือนหายไปจากผู้คนเช่นกัน

ในทางเดียวกันตอนนี้ตระกูลฉินเองก็เป็นเหมือนสิ่งต้องห้าม นับตั้งแต่เกิดเรื่องไม่ดีตอนนั้นขึ้น ตระกูลที่มีชื่อเสียงหลายๆ ที่ไม่ต้องการพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลฉิน เพราะเกรงว่าชีวิตของพวกเขาเองจะตกอยู่ในอันตรายเช่นเดียวกัน ดังนั้นแม้แต่ครอบครัวของตระกูลจู้ซึ่งเคยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลฉินก็ไม่กล้าที่จะพูดถึงพวกเขา

จู้หย่งเอ่ยพูดกับลูกสาว “ในตอนนั้นลูกยังเด็กเกินไปเลยไม่รู้เรื่องพวกนี้ แต่หลังจากที่ตระกูลฉินถูกฆาตกรรมพวกตำรวจก็ปิดล้อมสถานที่เต็มไปหมด พ่อเองก็อยู่ที่นั่นด้วย แต่กลับไม่พบศพของฉินจวิ้น”

“ฉินจวิ้น...นี่คุณพ่อกำลังจะบอกว่าฉินจวิ้นยังไม่ตายเหรอคะ” จู้หลินหลินถามด้วยความตกใจ