จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 289
"กระบี่สยบชั่ว!"
เย่อู๋เทียนมองไปที่กระบี่ในมือของหานตี้ซือ และพึมพำ
ในสายตา เผยความสงสัยออกมา
เย่อู๋เทียนอยู่ในโลกยุทธจักรมาหลายปีนี้ ยังไม่เคยได้ยินว่าโลกยุทธจักรจะมีกระบี่ล้ำค่าเช่นนี้มาก่อน
ดูเหมือน หานตี้ซือจะเห็นความสงสัยของเย่อู๋เทียนและพูดช้าๆ
“กระบี่สยบชั่ว ไม่เป็นที่รู้จักมากว่าร้อยสามสิบปีแล้ว คุณไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับกระบี่นี้ มันเป็นเรื่องปกติ”
เย่อู๋เทียนอดถามไม่ได้
“กระบี่เล่มนี้ ผ่านการหลอมมากี่ครั้งแล้ว?”
หานตี้ซือพูดด้วยรอยยิ้ม
“หลังจากส่งมันมาถึงมือผม ปีละครั้ง หนึ่งร้อยสามสิบครั้ง!”
เย่อู๋เทียนสูดหายใจลึก
คิดไม่ถึงว่า กระบี่จะถูกหลอมถึงร้อยสามสิบครั้ง!
เกรงว่า...
เกือบจะสมบูรณ์แล้ว!
หานตี้ซือหัวเราะอีกครั้ง
“ผมแค่จะบอกว่า หลังจากที่มันถูกส่งลงมาให้ผม มันผ่านการหลอมมาแล้ว 130 ครั้ง ก่อนหน้านั้น กระบี่เล่มนี้ได้รับการสืบทอดมาสิบเก้าชั่วอายุคน ผ่านเจ้าของมาสิบเก้าคน เจ้าของทุกคน จะหลอมมันปีละครั้งในทุกๆปี!"
เย่อู๋เทียนขมวดคิ้ว และอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปแตะคมกระบี่
แต่คิดไม่ถึงว่า พอนิ้วแตะคมกระบี่ ก็มีความเย็นส่งมา
เกือบจะเหมือนกับทฤษฎีการวางเงื่อนไข เย่อู๋เทียนเติมชี่แท้ให้กับมือของเขา แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ากระบี่คมมาก
ต้องรู้ว่า ด้วยแดนปัจจุบันของเย่อู๋เทียน ร่างกายของเขามาถึงจุดที่ไม่กลัวฟ้าร้องและไฟแล้ว
แม้แต่ผิวภายนอก ก็แข็งแกร่งดั่งทองและหิน
แม้ว่าใครจะฟันเขาด้วยกระบี่อันดับ 1 ของโลก ตราบใดที่เขาเต็มใจ ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ
แต่ตอนนี้……
เย่อู๋เทียนรู้สึกได้ว่า!
กระบี่สยบชั่วในมือของหานตี้ซือ สามารถหั่นผิวหนังของเขาได้อย่างง่ายดาย!
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้ากระบี่เล่มนี้ตกอยู่ในมือของผู้แข็งแกร่งที่ความแข็งแกร่งเท่าเทียมกับเย่อู๋เทียน อีกฝ่ายก็สามารถใช้กระบี่สยบชั่วนี้...
ตัดกระดูกของเย่อู๋เทียน!
เย่อู๋เทียนหรี่ตาของเขา ไม่เคยคิดเลยว่า ตระกูลหาน จะมีสมบัติล้ำค่าเช่นนี้!
สมบัติล้ำค่าเช่นนี้ ไม่รู้ว่าเก่งกว่าวิชาชี่จักรพรรดิขนาดไหน!
“ท่านผู้เฒ่า หลังจากท่านตายแล้ว กระบี่สยบชั่วนี้ถึงจะส่งต่อให้ผมหรือ?”
เย่อู๋เทียนอดไม่ได้ที่จะถามหานตี้ซือ
“ทำไม ตอนนี้คุณก็รอให้ผมตายเหรอ?”
หานตี้ซือถามด้วยใบหน้าไม่พอใจ
“ฉันพูดจากก้นบึ้งของใจเลยนะ ช่วยไม่ได้ กระบี่เล่มนี้วิเศษมาก”
เย่อู๋เทียนตอบอย่างตรงไปตรงมา
หานตี้ซือหายใจเข้าลึกๆ วางกระบี่สยบชั่วกลับไว้ที่เอวของเขา และด่าด้วยความโกรธ
"ฝันไปเถอะ! กระบี่นี้สำคัญกว่าชีวิตของผมอีก ผมให้ชีวิตคุณได้ แต่ตอนนี้ ผมให้กระบี่คุณไม่ได้"
เย่อู๋เทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดเสริม
“จากนี้ไป ท่านก็อยู่กับผมเถอะ อย่าไปไหน เพราะว่า สำหรับผมแล้ว ระดับวิชายุทธของท่าน ก็งั้นๆ ถ้าท่านเจอปรมาจารย์ที่สามารถฆ่าท่านได้ทันทีอย่างผม จะเสียกระบี่ไปแน่นอน”
หานตี้ซือกัดฟัน เกือบจะหยิบกระบี่สยบชั่วออกมาอีกครั้ง และสังหารเย่อู๋เทียนเสีย
พูดได้น่าโมโหจริงๆ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ