จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 292

“ระหว่างคุณกับเย่ฉิงชางแล้ว พลังใครแกร่งกว่า?”

หลงรั่วหานอึ้งไปเล็กน้อย และตอบอย่างตั้งใจ

“พอกัน!”

เย่อู๋เทียนพลันเสนอขึ้นมา

“สู้กันสักตั้งเป็นไร?”

หลงรั่วหานหัวเราะบอก

“ฉันไม่สู้กับใคร ถ้าฉันลงมือ ต้องมีคนตาย”

เย่อู๋เทียนกำลังจะพูดอะไรต่อ ประตูสองบานด้านซ้ายมือพลันโดนคนผลักเปิดออก

คนที่เดินเข้ามคือเย่เฉินและเย่ซี

หนึ่งขาวหนึ่งดำ

ดึงดูดสายตาคนมากนัก

ในเวลานี้เองเสิ่นรั่วชิงกับหานตี้ซือกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่หน้าประตู

พอเห็นเย่เฉินกับเย่ซี ทั้งสองดูชะงักไปเล็กน้อย

โดยเฉพาะหานตี้ซือ พอเย่เฉินกับเย่ซีปรากฏตัว เขาก็พุ่งสายตาไปที่กระบี่ในมือทั้งคู่ทันที

แต่กลับเห็นว่าเย่เฉินกับเย่ซีในตอนนี้

ไม่ได้เห็นหานตี้ซือกับเสิ่นรั่วชิงอยู่ในสายตาเลย แต่กลับเพ่งสายตาไปที่หลงรั่วหานเป็นครั้งแรก

พริบตาเดียวทั้งคู่อึ้งไป เหมือนไม่คาดคิดว่า หลงรั่วหานจะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่!

วินาทีต่อมา เย่เฉินกับเย่ซีคารวะหลงรั่วหานพร้อมกันทันที

และพูดพร้อมกันว่า

“เทพธิดา!”

หลงรั่วหานกลับไม่ได้มองคนทั้งคู่เลย และยังคงยิ้มมองเย่อู๋เทียน

“เย่อู๋เทียน เราอย่าสู้กันเลย ถ้าคุณคันมือ ก็สามารถประมือกับสองพี่น้องคู่นี้ได้”

ระหว่างพูด หลงรั่วหานพลันหยิบมีดสั้นออกมาจากในกระเป๋าเสื้อ และพูดต่อว่า