พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 114

นัทธีละเอียดจริงๆ ละเอียดจนว่า แม้แต่ยาคุมกำเนิดก็ไม่ลืมที่จะเตรียมไว้ด้วย

เขากังวลมากขนาดนี้เลยเหรอว่าเธอจะตั้งท้อง？

วารุณีกำกล่องในมือแน่น ถึงแม้รู้ดีว่าวิธีที่นัทธีให้เธอกินยา ไม่มีความผิดอะไร แต่ในใจอดไม่ได้ที่จะไม่สบายใจเล็กน้อย

แต่ว่าวารุณีก็ไม่อยากไปผูกติดกับมันมาก ถอนหายใจเสร็จ ก็เปิดกล่องยา หยิบวิธีใช้ยาออกมาดู ก็แยกออกมาสองเม็ดเอามาใส่ปาก จากนั้นถือแก้วน้ำบนโต๊ะน้ำชาขึ้นมา แล้วดื่มน้ำลงไป

กินยาเสร็จ เธอจึงหยิบโทรศัพท์มา เตรียมส่งข้อความหานัทธี บอกว่ากินยาแล้ว ให้เขาสบายใจ

แต่จากนั้นคิดดู ถ้านวิยาหรือว่าพิชญาดูโทรศัพท์ของเขา ไม่ทันระวังเห็นข้อความของเธอก็คงแย่

ดังนั้นวารุณีเลยลบประโยคที่พิมพ์เสร็จออกไปอย่างไม่ลังเล ออกจากข้อความ จากนั้นเข้าไปในบันทึกการโทรที่แสดงไม่ได้รับสาย

มองเห็นบันทึกการโทร มีสองสายที่เมื่อคืนเป็นปาจรีย์โทรมา วารุณีก็ขยี้คิ้ว แล้วโทรออกไป

ปาจรีย์น่าจะยังหลับอยู่ ตอนนี้เสียงเลยเต็มไปด้วยความง่วง แล้วยังหาวอย่างทนไม่ไหว“วารุณี เช้าขนาดนี้มีเรื่องอะไร？”

“เช้าเหรอ เธอดูสิตอนนี้กี่โมงแล้ว？”วารุณีมองนาฬิกาที่แขวนไว้ที่ผนัง ก็พูดไม่ออก“รีบลุกขึ้น ฉันมีอะไรจะถาม”

ปาจรีย์ขยี้ผมยุ่งๆ นั่งขึ้นมาจากเตียง“วารุณี มีอะไร？”

“ฉันจะถามเธอนะ เมื่อคืนพวกเราดื่มด้วยกัน ทำไมสุดท้ายฉันถึงอยู่กับประธานนัทธี？”วารุณีเม้มริมฝีปากแดงๆ “เธอรู้ไหมว่า ฉันถูกเธอทำร้ายแล้วเนี่ย”

ปาจรีย์กะพริบตา“ก็เพราะว่าประธานนัทธีส่งเธอกลับไปไง เมื่อคืนเธอดื่มจนเมา ฉันพาเธอออกไปเรียกรถอยู่นานก็ยังไม่ได้สักคัน จากนั้นก็เจอประธานนัทธี ฉันเลยเอาเธอฝากไว้ที่เขา ทำไมเหรอ พวกเธอมีอะไรเกิดขึ้นกันใช่ไหม？”

ดวงตาวารุณีว่อกแว่กอย่างร้อนตัว“แน่……แน่นอนว่าไม่ ก็แค่ฉันอ้วกที่รถเขา”

เอาเรื่องที่อ้วกรถนัทธีครั้งที่แล้วมาพูด น่าจะไม่เรียกว่าโกหกมั้ง？

ปาจรีย์หัวเราะหึหึ“ก็แค่อ้วกบนรถไหม เรื่องเล็กน้อย เธอเช็ดให้เขาสะอาดก็พอแล้วนี่ อีกอย่าง เธอไม่ใช่ว่าชอบประธานนัทธีเหรอ ล้างรถให้เขาเธอน่าจะดีใจสิ เพราะว่ามีเหตุผลที่จะเจอได้เจอประธานนัทธีมากขึ้น”

“เธอรู้ได้ไงว่าฉันชอบประธานนัทธี？”วารุณียืนขึ้นมาอย่างตกใจทันที

ปาจรีย์ยิ่งหัวเราะอย่างเชื่อไม่ได้มากขึ้น“ฉันรู้ได้ไงเหรอ？ใครให้เธอดื่มจนเมา แล้วก็ตะโกนตรงนั้นว่าจะไม่เจอประธานนัทธีแล้วล่ะ”

“ใช่……ใช่เหรอ？”วารุณีตาเบิกโตอย่างหวาดกลัว

พูดแบบนี้ งั้นเมื่อคืนก็เป็นไปได้ที่จะพูดกับนัทธีไปด้วย งั้นเขาคงไม่ใช่ว่ารู้ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาหรอกนะ？

พระเจ้า เหล้ามีแต่ทำร้ายคนจริงๆ ！

“วารุณี วารุณี？”เห็นวารุณีไม่ส่งเสียงอยู่นาน ปาจรีย์ก็ทนไม่ไหวตะโกนออกไป

วารุณีได้สติคืนมา ก็ค่อยๆ นั่งลง“ทำไมเหรอ？”

“ฉันจะถามเธอว่าเป็นอะไร”ปาจรีย์เบ้ปาก

วารุณีลูบขมับ“ฉันไม่เป็นไร”

“ไม่เป็นไรก็ดี งั้นฉันวางสายนะ ฉันยังอยากนอนต่อ”ปาจรีย์อ้าปากกว้าง แล้วหาวอีกครั้ง

วารุณีพยักหน้าเบาๆ “โอเค งั้นเธอนอนเถอะ”

วางสายเสร็จ วารุณีก็เอาโทรศัพท์วางไว้ข้างๆ

วรยาออกมาจากห้องน้ำ“ลูกรัก เดี๋ยวไปเดินเล่นกับแม่เอาไหม？แม่อยากซื้อของบางอย่างกลับต่างประเทศหน่อย”

“โอเค”วารุณีตบแก้มแล้วตอบตกลง จากนั้นเอากล่องยาที่โต๊ะน้ำชาเก็บไป แล้วกลับไปที่ห้องนอน

ครึ่งชั่วโมงถัดมา เธอก็ทายาเสร็จ เปลี่ยนชุดออกมา แล้วก็ออกไปกับวรยา ไปที่ห้างในใจกลางเมือง

วรยาเป็นคนชอบช็อปปิ้ง แป๊บเดียวก็ซื้อของเป็นจำนวนมาก เดี๋ยวก็เอาแต่ลากวารุณีเข้าช็อปกระเป๋าแบนด์เนม

“ลูกรัก ลูกว่าอันนี้เป็นไง？”วรยาหยิบกระเป๋าถือมือที่ทำมาจากหนังเทียมมาไว้ตรงหน้าวารุณี