พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 115

“กลับมาหลายวันแล้ว”วรยายิ้มออกไปอย่างราบเรียบ

สุภัทรลูบไล้หัวมังกรบนไม้เท้า“หลายปีมานี้ คุณสบายดีไหมที่ต่างประเทศ？”

วรยาเล่นแหวนมรกตที่นิ้วชี้ไปมา“แน่นอนว่าดี คุณดูสิตอนนี้ฉันสาวแค่ไหน คุณต่างหากที่……”

เธอมองไปที่ไม้เท้าของเขา สุดท้ายสายตาก็ไปหยุดที่ผมสีขาวเทาของเขา แล้วหัวเราะขึ้นมาอย่างมีความสุข“คุณแก่ขึ้นเยอะกว่าเมื่อเจ็ดปีก่อนที่พวกเราหย่ากัน ทำไมหลายปีมานี้ถูกยัยนี่รีดไถไปหมดแล้วเหรอไง？”

วรยาพยายามบุ้ยปากไปทางขยานี

สุภัทรไออย่างอึดอัด ไม่ได้ตอบ

ขยานีฟังไม่ออกได้ไงว่าวรยากำลังเยาะเย้ยตัวเอง เลยยกมือขึ้นมาจะตบ

วารุณีหรี่ตา จับข้อมือของขยานีไปโดยตรง“คุณน้าขยานี ฉันแนะนำให้น้าอย่าลงมือดีกว่านะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งความ ว่าน้าจงใจทำร้ายคนอื่น！”

“แก……”ขยานีจ้องเขม็งด้วยความโกรธ

วรยาจับแขนของวารุณี“พอเถอะลูกรัก วางมือของเธอลงเถอะ ลูกจะได้ไม่สกปรกไปด้วย！”

พูดไป เธอก็รีบหยิบทิชชูแผ่นหนึ่งยื่นให้วารุณี

วารุณีปล่อยมือของขยานีแล้วรับไว้ รีบเช็ดนิ้วมือของตัวเอง เหมือนว่าที่นิ้วมือมีแบคทีเรีย

ขยานีถูกกระตุ้นจากการกระทำของเธออย่างมาก บีบฝ่ามือกรีดร้องออกมา“สุภัทร คุณปล่อยให้พวกเธอรังแกฉันแบบนี้เหรอ，！”

สีหน้าสุภัทรหมองหม่นลง“ก็คุณเรียกพวกเธอก่อนเอง”

“ฉัน……”ขยานีกระอักกระอ่วน จากนั้นกัดฟันมองไปที่เขา“คุณอยู่ฝ่ายไหนกันแน่ ไม่ช่วยฉันแล้วยังช่วยพูดแทนพวกเธออีกเหรอ？อย่าบอกฉันนะว่าจู่ๆ คุณก็รู้สึกดีกับความรักครั้งเก่าของภรรยาเก่าคุณน่ะ”

เธอชี้ไปที่วารุณีกับวรยา

วารุณีสบตากับวรยา มองเห็นความรังเกียจจากแววตาของอีกฝ่าย

สุภัทรมองเห็น ในใจก็หดหู่

สำหรับเขาแล้ว ตอนนั้นเป็นเขาที่ไม่เอาวรยา ตอนนี้ วรยามีสิทธิ์อะไรที่จะไม่ชอบเขา！

“พอแล้ว พูดเหลวไหลอะไร คุณไม่ขายขี้หน้าคนเหรอ！”สุภัทรกดมือของขยานีกลับไปด้วยสีหน้าดูแย่

ขยานีรู้สึกว่าเขายังปกป้องวรยากับวารุณีสองคนแม่ลูก เลยสะบัดมือของเขาออกอย่างไม่พอใจ“ฉันขายขี้หน้าตรงไหน คุณทำได้ก็ยังไม่ให้ฉันพูด สุภัทร คุณอย่าลืมล่ะ ฉันเป็นภรรยาของคุณตอนนี้”

ในร้านมีคนหลายคนที่ได้ยินมองมา ใบหน้าแก่ๆ ของสุภัทรก็เก็บไม่อยู่“คุณ……คุณไม่มีเหตุผลเลย ดี กระเป๋ากับเครื่องประดับก็ไม่ต้องซื้อแล้ว ไสหัวไปไกลๆ ผมเลย”

“ไม่ คุณไม่ให้ฉันซื้อ ฉันก็จะซื้อ แล้วฉันก็จะซื้อของแพง เอามาเทียบกับเธอ！”ขยานีเหลือบมองกระเป๋าถือสีดำในมือของวรยา สายตาก็มีความไม่พอใจออกมา แล้วเดินไปที่หน้าชั้นวางสินค้า หยิบกระเป๋าหนังจระเข้ที่ราคาหกหลักรุ่นหนึ่งมา

วรยาเห็นแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขำ พึมพำเบาๆ ไปที่ข้างหูวารุณี“ลูกรัก ผู้หญิงคนนี้โง่หรือเปล่า？งานเลี้ยงการกุศลของคุณสมศักดิ์ จัดเพื่อเป็นการอนุรักษ์สัตว์ป่า เธอเลือกกระเป๋ารุ่นนี้ไปร่วมงาน นี่ไม่ใช่ว่าหักหน้าของคุณสมศักดิ์เหรอ คืนนี้มีฉากเด็ดให้ดูแล้ว？”

“งั้นแม่ ตอนค่ำแม่กลับมา ต้องพูดเรื่องงานเลี้ยงการกุศลให้ฉันฟังแล้ว”วารุณีก็หัวเราะ

“วางใจเถอะ”วรยากะพริบตา

ขยานีไม่รู้ว่าพวกเธอสองคนแม่ลูกกำลังพูดอะไร ถือกระเป๋าเดินเข้าไป“สามี ฉันจะเอาอันนี้”

สุภัทรมองราคาที่อยู่บนป้าย คิ้วก็ขมวด ตอนจะบอกว่าไม่ได้ ให้เธอเลือกอันใหม่ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป สายตามีแต่เขียนว่าถ้าไม่ซื้อให้ก็จะทะเลาะต่อไปอย่างชัดเจน

สุภัทรกลัวเธอแล้ว โบกมืออย่างอ่อนล้า ยอมให้

ขยานีจึงดีใจ ยิ้มอย่างภูมิใจไปที่วรยากับวารุณี“คนบางคน เป็นสามีภรรยากับสุภัทรมานานหลายสิบยี่สิบปี ก็คงไม่เคยได้กระเป๋าราคาแพงขนาดนี้สินะ”

ใบหน้าวรยาก็ดูหมองหม่นลง