หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 61

เตชินพาสองแม่ลูกเดินมาถึงจุดชมวิว ที่เขานั้นเตรียมเอาไว้ให้เธอ มันเป็นโขดหินที่ไม่สูงมากคนท้องอย่างหมอพุฒตาลสามารถเดินขึ้นไปได้ โดยมีสามีหนุ่มคอยจับมือประคองอยู่ข้างๆ กาย

“นั่งลงตรงนี้นะครับคุณหมอ โอเคอย่างนั้นแหละระวังด้วยครับ” ทุกครั้งที่เตชินที่เตชินเรียกภรรยา เขามักจะใช้คำนำหน้าว่าคุณหมอเสมอ เพื่อให้เกียรติในอาชีพของเธอ น้อยครั้งที่เขาจะเรียกชื่อโดยไม่มีคำนำหน้าว่าคุณหมอ หลังจากที่จัดให้หมอสาวนั่งลงแล้ว เตชินก็นั่งลงข้างๆ โดยมีเกี๊ยวน้ำนั่งที่ตักของเขา สามคนพ่อแม่ลูกกำลังนั่งดูพระอาทิตย์ตก อาจจะเป็นพระอาทิตย์ที่สวยที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้

“ทำไมพระอาทิตย์ใหญ่จังเลยค่ะคุณพ่อ พอดูแล้วก็ไม่แสบตาเหมือนเมื่อตอนกลางวันเลย” เตชินกับหมอสาวยิ้มให้กันอีกครั้ง ก่อนจะหันไปมองใบหน้าลูกสาว พร้อมทั้งเอามือแตะลงที่ผมของเด็กน้อยเบาๆ พร้อมกันทั้งสองคนพ่อและแม่

“นั่นเป็นเพราะว่าแสงมันจะหมดยังไงล่ะครับ ตอนนี้พระอาทิตย์เหมือนกับโทรศัพท์ที่ลูกเล่น มันกำลังจะลับขอบฟ้า เพื่อไปชาร์จแบตเตอรี่ แล้วพรุ่งนี้เช้ามันก็จะโผล่ขึ้นมาส่องแสงเจิดจ้าใหม่อีกครั้ง” เตชินอธิบายให้ลูกสาวฟังอย่างละเอียด คำเปรียบเทียบของเขาทำให้หมอสาวมีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าอีกครั้ง

“สวยจังเลยค่ะ มันเป็นพระอาทิตย์ตกครั้งแรกในชีวิต ที่ตาลดูแล้วสวยที่สุด สวยกว่าทุกครั้งที่เคยดูมาก่อนหน้า นั่นอาจเป็นเพราะว่า มีคุณแล้วก็ลูกอยู่ตรงนี้ข้างๆ กันมันจึงสวยเป็นพิเศษ” เตชินเอามือซ้ายโอบไปที่ไหลของหมอสาว มือขวากอดลูกสาวเอาไว้ ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้แล้วสบตา เขาไม่คิดเลยว่าผู้หญิงอย่างหมอพุฒตาล จะเข้ามาเติมเต็มทุกอย่างในชีวิตที่ขาดหาย ทั้งที่เงินทองมีมากมายก่ายกอง แต่หาซื้อผู้หญิงคนนี้ที่ไหนไม่ได้ และก็คงซื้อใจเธอไม่ได้เช่นกัน ที่เขาได้มันมาไม่ใช่เพราะเงินทอง แต่เป็นเพราะว่าความรักต่างหาก เพราะรักคำเดียวที่อธิบายออกมาได้ไม่รู้จบ ความหมายของมันมีครบตามที่ใจปรารถนา

“คุณรู้ไหมว่าตอนนี้ผมเป็นหนี้คุณอยู่” เตชินพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าหมอสาวเข้ามาซบที่อกกว้าง “หนี้อะไรคะ ถ้าเป็นเงินยี่สิบล้านนั่นตาลต่างหากเป็นหนี้คุณ และคงไม่มีปัญญาชดใช้ให้”

“มันไม่เกี่ยวกับเงินพวกนั้นแล้ว ผมก็ไม่ได้ติดใจอะไร ไม่ได้คิดถึงเรื่องเงินนั่นแล้ว แต่ก็ขอบคุณมันขอบคุณเงินยี่สิบล้านที่ทำให้เรามาพบกัน”

“ถ้าไม่ใช่เพราะหนี้ เราคงไม่มีวันนี้ใช่ไหมคะคุณเตชิน” หมอสาวพูดขณะที่ใบหน้าของเธอก็ยังคงซุกอยู่ที่อกกว้างนั่น ส่วนลูกสาวก็เป็นใจนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินไม่พูดไม่จาปล่อยให้ผู้เป็นบิดามารดาได้พูดคุยกันไปตามต้องการ