หนี้รักหมอสาว นิยาย บท 57

เตชินเลี้ยวรถเข้ามาจอดในบ้าน ก่อนจะอ้อมไปเปิดให้หมอพุฒตาลเดินลงมาจากรถ หมอสาวมองไปรอบๆ ห้าปีที่จากไป ที่นี่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เธอไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า จะได้กลับมาเหยียบที่บ้านหลังนี้อีก เมื่อครั้งหนึ่งเธอเดินออกไปด้วยใจที่ปวดร้าว แต่ไม่รู้ว่าการกลับมาครั้งนี้ จะซ้ำเติมรอยแผลเก่าหรือเขาจะรักษาให้มันหายดี

“ไปเข้าบ้านกัน” เตชินพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปจับที่มือเล็กเรียวของภรรยาสาว ให้เดินตามเข้าไปในบ้าน เวลานี้ทุกคนคงจะหลับหมดแล้ว รวมทั้งเกี๊ยวน้ำคงหลับฝันดีกับคุณย่าทั้งคืน

“ฉันจะรออยู่ตรงนี้ คุณขึ้นอุ้มเกี๊ยวน้ำลงมาให้ฉันก็ได้” เมื่อเตชินจูงแขนเธอมาถึงกลางบ้าน หมอสาวก็หยุดเดินทันที เพราะเธอกลัวว่าสิ่งที่เธอพยายามห้ามใจนั้น จะเกิดขึ้นกับหัวใจให้หลงใหลไปตามสิ่งที่เตชินต้องการ เพราะเธอรู้ดีว่าเขาคงไม่หยุดแค่นี้แน่ ผู้ชายอย่างเตชินหากต้องการสิ่งใดแล้ว เขาจะต้องได้มาทุกอย่างตามที่ต้องการ แม้แต่หัวใจของเธอ เขาก็ได้มันไปแล้วอย่างง่ายดาย แต่ในเวลานี้เธอกลัว กลัวเหลือเกินว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย

“เกี๊ยวน้ำหลับไปแล้ว จะไปปลุกลูกให้ตื่นทำไม ผมมีอะไรจะคุยกับคุณ ขึ้นไปคุยกันบนห้อง” “คุยกันตรงนี้ที่ห้องรับแขกก็ได้" หมอพุฒตาลพูดพร้อมกับจะก้าวเดินไปนั่ง ที่โซฟาห้องรับแขกแต่ก็ช้ากว่าเตชิน

หมับ!! มือหนาคว้าที่ข้อมือเรียวหมอสาวเอาไว้ ก่อนที่เขาจะอุ้มเธอขึ้นพาดบ่า

“คุณกำลังจะทำบ้าอะไรปล่อยฉันนะ..ปล่อย!” หมอพุฒตาลพยายามพูดเสียงดัง พร้อมกับดิ้นไปดิ้นมาแต่เตชินกลับทำเป็นเฉยชา กับสิ่งที่เขาได้ยิน หมอสาวเห็นดังนั้นจึงพยายามดิ้นแรงๆ เพื่อให้หลุดพ้นจากอ้อมแขนอันแข็งแกร่งนั่น เพียะ! เตชินรู้สึกหมั่นไส้ในความดื้อของเธอ จึงฟาดฝ่ามือลงไปที่ก้นงอนของหมอสาวหนึ่งที

“ไอ้คนบ้า! ปล่อยฉันนะปล่อย!” หมอสาวพูดพร้อมกับดิ้นไปมาอีกครั้ง พร้อมกับมือเล็กเรียวได้กำหมัดทุบกำปั้นไปที่แผ่นหลังของเขารัวๆ

“อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวตกลงไปคอหักตายทั้งสองคนหรอก แล้วลูกจะอยู่กับใคร” เมื่อเตชินพูดถึงลูกหมอสาวก็หยุดดิ้นทันที พร้อมกับหายใจหอบเหนื่อยกับการพยศเขาไปเมื่อครู่ พอเปิดประตูเข้ามาในห้อง เตชินวางร่างอรชรลงบนเตียงนอน ก่อนที่เขาจะเดินไปล็อกประตูแล้วเดินมาหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้กับเธอ