หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 103

ตอนที่ 103 ธารีโจมตี

นี้มันทรมานกว่าตีก้นเธออีก！

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง วรินทรยืนยังไม่ตรงเลย ปวดเอวกับขา เหมือนโดนเพชรปักไว้เดินทุกก้าวก็เจ็บทุกก้าว

วรินทรร้องไห้ไม่มีน้ำตา เธอไม่อยากเป็นนางเงือกนะ ที่จะเดินบนปลายมีด！

ในใจของธรรศกับนรชัย คิดเธอกับทาวัตไปไกลแล้ว

ถ้าให้เธอรู้ พวกเขาจะต้องโดนกระทืบตายโดยที่เธอจะไม่ห่วงว่าจะเจ็บขาปวดเอวแน่นอน

วรินทรพิงที่โซฟา ขยับแค่นิ้วยังรู้สึกเจ็บจนจะเอาชีวิตเธอไป ปิดตาไว้ สภาพที่เหนื่อยล้า

กวินเป็นห่วงเดินมาตรงหน้าวรินทร สีหน้าที่เคร่งเครียด แดดดี๊รังแกม๋ามี๊จริงด้วย！

“ม๋ามี๊ ลูกนวดให้” กวินสูดจมูกแล้วพูดออกมา

วรินทรตอบอืมเบาๆ แล้วกวินก็นวดขาให้เธอ แรงนวดพอดี นวดได้สบายมาก

ทาวัตเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้วเดินลงมาข้างล่างอย่างช้าช้า สองมือไว้ในกระเป๋ากางเกง ท่าทางชิวมาก

ธรรศกับนรชัยเห็นทาวัตเดินลงมา ไม่ทันทักทายก็รีบจากไป เรื่องของครอบครัวนี้ พวกเขาที่ฉลาดเลือกที่จะไม่ยุ่งด้วย

กวินนวดได้สบายมาก วรินทรนอนพิงที่โซฟาศีรษะเอียง ใช้มือลองไว้แล้วนอนหลับไปเลย

เหนื่อยมากแล้วแหละ

“ลูก ปกติม๋ามี๊แกก็สั่งแกทำแบบนี้บ่อยๆหรอ？”ทาวัตเห็นกวินกำลังนวดขาให้วรินทร มองวรินทรที่นอนหลับอย่างสบายไปครั้งหนึ่ง

กวินเจอทาวัตปุ๊ปก็หัวร้อนอัตโนมัติเลย แน่นอนว่าไม่พูดกับเขาดีๆแน่นอน “ลูกพอใจ”

ทาวัตฟังน้ำเสียงที่ไม่พอใจและแค้นของกวินออก รู้ว่าเพราะวรินทร ไอ่เด็กนี้ ให้ความสำคัญกับวรินทรขนาดนี้ เขารู้สึกน้อยใจ

เพราะฉะนั้น ถ้าอยากให้กวินยอมรับเขาจริงๆ ประเด็นสำคัญก็อยู่ที่วรินทร

ทาวัตตาสว่าง ไปตรงหน้ากวินแล้วพูด “ลูกเหนื่อยแล้วแหละ เปลี่ยนเป็นแดดดี๊มา”

กวินมองเขาด้วยความไม่ไว้วางใจ “อย่าบอกนะว่าจะโฉยโอกาสรังแกม๋ามี๊อีก？”

“เป็นไปได้ไง แดดดี๊จะรังแกม๋ามี๊แกได้ไงหล่ะ”ทาวัตมองเขาด้วยความจริงใจ คิดในใจ กวินฉลาดเกินไป หลอกยาก

“งั้นก็ได้”นี้กวินถึงจะปล่อยมือออก หลีกทางให้ทาวัต

ทาวัตค่อยๆนั่งไปที่ตำแหน่งที่กวินหลีกให้ เริ่มนวดให้วรินทร

ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยนวดขาให้ใครมาก่อนเลย แรงก็ควบคุมด้วยความเหมาะสมของตน เขาพอจะรู้จักจุดบ้าง กดที่จุด ก็จะช่วยลดอาการเหนื่อยล้าได้

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าลงโทษวรินทรจะทำให้กวินเป็นห่วงขนาดนี้ ยังไงทาวัตก็ไม่ทำแบบนี้หรอก

“แดดดี๊ ห้ามขี้เกลียดนะ ต้องนวดเรื่อยๆ”กวินจ้องทาวัตอยู่ข้างๆ เกรงว่าเขาจะรังแกวรินทรอีก

เท่าที่ดูมาคนร้าย ก็คือทาวัตแล้วแหละ

วรินทรนอนหลับไปแล้วเลยมองไม่เห็น ภาพที่สามแม่ลูกอยู่ด้วยกันชั่งงดงามเหลือเกิน

กวินจ้องการกระทำที่มือของทาวัต ถ้าช้าลงหรืออ่อนแรงลงก็จะโดนทาวัตดูถูก

จันทรีจับกระดาษไว้บนมือหนึ่งแพ็ค ใส่ชุดดำทั้งชุด ใบหน้าที่หนาวเย็นไม่มีสีหน้าใดๆ สวมใส่รองเท้าแตะสีดำเดินเล่นที่คฤหาสน์

จันทรียืนอยู่ด้านหลังของธารี ตาตก ปกปิดความเย็นชาภายใต้ตา

ประวัติสำคัญทั้งหมดของวรินทรโดนทาวัตล็อคไว้หมดแล้ว ไม่อนุญาตให้ใครมาสืบสวนข้อมูลเธอ แต่ชุดนี้ จันทรีไปโหลดมาจากทาวัต

ไม่ได้ละเอียดมาก แต่ว่าอันที่ควรมีก็มีบนกระดาษ

“จันทรี ” ธารีค่อยๆก้มหน้าลง แล้วถาม “เมื่อก่อนเธออยู่ข้างๆทาวัตตั้งนาน รู้จักวรินทรดีไหม？”

“ไม่รู้ค่ะ”จันทรีตายังไม่เงยขึ้นมามองเลย ตอบตามพิธีไป

“ไม่รู้？ฉันสามารถเข้าใจว่าเธอกำลังปกป้องผู้หญิงคนนั้นได้ไหม？”ธารีเปลี่ยนทิศทางของรถเข็น มองจันทรีที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเฉยชา

เอกสารพวกนั้นก็เป็นพวกการเป็นอยู่ในชีวิจประจำวันที่โดนล็อคไว้ แต่ข้อมูลที่สำคัญที่สุดที่ธารีได้จากเอกสารทั้งหมดนั้นก็คือวรินทรเป็นลูกสาวคนโตของบ้านพูลสวัสดิ์ ความสัมพันธ์ของทาวัตกับวรินทรไม่ธรรมดาแน่นอน

แค่รู้ว่าความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา ก็ทำให้ธารีสนใจมากแล้ว

เธอบีบมือที่วางไว้ข้างรถเข็นทั้งสองข้างจนแน่น แววตาประกายความอยากปะทะ

“คุณผู้หญิงธารีชอบก็ดีแล้วค่ะ”จันทรีทำตาม

“แก!” ธารีจ้องตา สภาพท่าทางที่โมโหจนไม่ไหวแล้ว “อย่าลืมว่าทาวัตเอาเธอให้กับฉันแล้ว ตอนนี้ฉันต่างหากที่เป็นเจ้านายเธอ! ทางที่ดีแกก็เชื่อฟังฉันและรับใช้ฉัน ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”

“ค่ะ”จันทรีตอบด้วยความเฉย ขมวดคิ้ว เธอจำไม่ได้ ทาวัตเอาเธอให้เธอเมื่อไหร่

ธารียิ้มอ่อนด้วยความพึงพอใจ ยิ่งคนที่จัดการยากๆเธอยิ่งมีความท้าทายอยากบังคับควบคุมไว้ เช่นจันทรี เช่นทาวัต

“ดีมาก ตอนนี้พาฉันไปดูผู้หญิงคนนั้น”

เธอจะรอดู ว่าผู้หญิงคนนั้นมีเสน่ห์ตรงไหนกันแน่ เธอเป็นฝ่ายขอให้ทาวัตแต่งงานกับเธอ แต่กลับโดนปฏิเสธ！แผนที่เธอวางแผนมานาน กว่าจะมาเกาะต้นไม้ต้นใหญ่อย่างทาวัตได้แสนยากลำบาก ไม่ว่ายังไงก็แพ้ไม่ได้！