หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 102

ตอนที่ 102 ม๋ามี๊โดนแดดดี๊ทำร้าย

หรือว่าก่อนหน้านี้ เขาจะปฏิเสธคำพูดตลกแบบนี้ เพราะเมื่อก่อน เขาไม่แน่ใจว่าวรินทรมีเขาในใจหรือเปล่า ศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจเขาไม่อนุญาตให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่รักตน

แต่ว่าตอนนี้ ทาวัตมองกวินที่ในปากยัดจนป่องและใบหน้าเล็กๆที่เสมือนหยก ในใจมีแต่ความรู้สึกที่อบอุ่น แล้วมองไปที่คนที่ไม่มีหัวใจไม่ห่วงภาพลักษณ์ตนกินเหมือนช้างอย่างวรินทร คิ้วขมวด ผู้หญิงคนนี้ พาเด็กของตนวิ่งหนีมาตั้งหลายปี ไม่ว่ายังไงเขาก็จะเก็บดอกเบี้ยหน่อย

เป็นไปได้ไงที่เขาจะไม่แต่งงานกับเธอ？

ถึงแม้ในใจจะมีความคิดมากมาย แต่ใบหน้าของทาวัตก็ยังคงสีหน้าเดิมไม่เปลี่ยน “ยังไม่มีความคิดนี้ชั่วคราว”

วรินทรได้ฟังนิ้วก็กระตุกทันที อยู่ดีๆก็ปวดใจ แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจแล้วทานอาหารต่อ

ธรรศปากชะงัก แววตาที่มองทาวัตเสมือนมองสัตว์ประหลาด “พี่ชาย อะไรของพี่เนี่ย？กวินโตขนาดนี้แล้ว พี่กับวรินทรไม่แต่งงานกันอีกจะมีผลกระทบต่อเด็กนะ？”

ท่าทางนรชัยก็เหมือนจะไม่เข้าใจ ความรักที่ทาวัตมีให้กับวรินทร พวกเขาดูก็ชัดเจน แต่ว่าตอนนี้คำพูดของทาวัตจะหาเรื่องอะไรอีก？

ไม่พูดไม่ได้ ความคิดของทาวัต ทำให้คนเดายากจริงๆ

“นายคิดว่าอยู่เมือง C จะมีผลกระทบอะไร？”

ทาวัตพูดอย่างมั่นใจมาก แล้วก็แกะเปลือกกุ้งให้วรินทรกับกวินไปด้วย ซอสติดเต็มมือ ก็ไม่เห็นเขาขมวดคิ้ว

ธรรศกลืนน้ำลาย มองกุ้งตัวใหญ่ตรงหน้าตน มีความอยากถามทาวัตว่าแกะเปลือกกุ้งเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ !

พี่ชายเขาเนี่ย เมื่อก่อนอย่าว่าแต่แกะเปลือกกุ้ง ขนาดส้มยังขี้เกลียดแกะเอง

พี่ชายของเขาตอนนี้ยังใช่พี่ชายของเขาหรือเปล่า นี้ก็คือผู้ชายที่เขาลือกันว่ามีลูกแล้วจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างนั้นหรอ?

แต่ว่าทาวัตก็พูดไม่ผิด อยู่เมือง C ใครกล้ามาขัดกับเขา?

“แต่พี่ไม่เป็นห่วง พวกผู้ชายพวกนั้นมาชอบวรินทรหรอ？”นรชัยพูด หน้าตาวรินทร ไม่ว่าจะมองยังไง ก็เป็นหญิงสาวอายุประมาณยี่สิบกว่าๆ ไม่ว่าเดินไปถึงไหน ก็ดึงดูดสายตาคนทั้งนั้น

ถ้าทาวัตไม่เป็นห่วง ก็แปลกสิ่

ทาวัตมองวรินทรไปแวบหนึ่ง ในสมองก็มีภาพของประภาพและชนุตร์ลอยมา

เขาไม่ใช่ว่าไม่เป็นห่วง แต่คือมั่นใจกับตัวเองมาก

“มีพี่หล่อๆมาจีบม๋ามี๊ตั้งเยอะแยะ แต่ว่าลูกจะพาม๋ามี๊หนีกันสองคน！”กวินกลัวว่าคำพูดของธรรศกับนรชัยจะไม่ประชดโดนทาวัต พูดอย่างให้คนต้องตกใจตะลึงไม่งั้นจะไม่หยุดพูด

หน้าที่แบ๊วดูทางการไปหมด มืออ้วนถือช้อนไว้หนึ่งอัน เกือบจะไม่แบ๊วจนทำให้คนต้องพุ่งเลือดแล้ว

ผ่าม

ธรรศเผลอหัวเราะออกมา ยื่นมือไปบีบแก้มของกวิน “งั้นแกจะเตรียมตัวพาม๋ามี๊แกหนีไปยังไง แดดดี๊แกเก่งมากเลยน้า？”

ใบหน้าที่หล่อเหลาของทาวัตมืดทันที คนอื่นยังไม่ทันขุดหลุมให้เขาเลย ลูกชายของเขากลับอยากมาขุดหลุมให้เขาก่อนซะงั้น

ในใจทาวัตนั้นเรียกว่าอึดอัด

กวินมองธรรศไปที ใช้ซ้อมเสียบกุ้งที่แกะเปลือกเสร็จแล้ว เอาเข้าปากกินเข้าไปทั้งคำ “บอกคุณไม่ได้หรอก ถ้าบอกคุณแดดดี๊ก็จะรู้ กวินกับม๋ามี๊ก็จะยิ่งหนีไม่รอด”

วรินทรมองไปทางกวิน “ลูกฉลาดจริงๆ”สายตาแบบนั้น ยิ่งกินยิ่งมีความสุขไปใหญ่

“พิษณุกร！แกยังจะขุดหลุมให้ฉันอีกหรอ？”ทาวัตทนไม่ไหวแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะรัก จะเคาะบนหัวเขาสักสองสามที

“ม๋ามี๊！คุณลุงคนนี้ดุผม！”กวินทิ้งมีดซ้อมที่อยู่บนมือลง โดดลงจากเก้าอี้ วิ่งไปหาวรินทร

“คุณลุง คุณลุงอย่าคิดว่ากวินโง่ดิ？ถ้าพวกเราขึ้นไปตอนนี้ล่ะก็ แย่กว่านี้แน่นอน！”กวินมองธรรศด้วยสายตาที่รังเกียจ แล้วเดินไปนั่งข้างโซฟา ขาที่สั้นๆโยกไปมาอยู่บนครึ่งอากาศ ท่าทางไม่ค่อยได้ใจเท่าไหร่

นรชัยมองธรรศที่โดนทำร้ายจิตใจไปแวบเดียว มุมปากก็ยิ้มอ่อนขึ้นมา

ลูกชายคนนี้ของพี่ชายเขา น่าสนุกจริงๆ

ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง วรินทรลงมาแล้ว มือข้างหนึ่งเธอจับกำแพง อีกข้างจับเอว ท่าแปลกประหลาด

เดินไปด้วยในปากก็บ่นไปด้วย คิดแล้วก็รู้เลยว่าไม่ใช่คำพูดอะไรดีๆแน่นอน

ธรรศกับนรชัยดูจากสภาพของวรินทรแล้วตะลึงจนไม่ไหว พี่ชายเขาโหดขนาดนี้เลยหรอ ทำเอาจนวรินทรเดินเซเลย！

แววตาของกวินมีแต่คำถาม หรือว่าแดดดี๊ตีม๋ามี๊จริงๆ？

วรินทรเดินลงจากบันไดภายใต้สายตาของธรรศกับนรชัย เดินไปข้างโซฟาค่อยๆนั่งลง ใบหน้าที่งดงามเต็มไปด้วยเหงื่อ หน้าเบี้ยวบูดเพราะความเจ็บปวด

จือจือจือ มีอะไรอย่างที่คิดไว้แน่นอน

ธรรศกับนรชัยสบตากัน ท่าทางเข้าใจทุกอย่าง

วรินทรพยุงมุมโซฟาไว้ เจ็บจนเธอกัดปากกัดฟัน ด่าในใจไม่หยุด เชี้ยทาวัต！

ตอนแรกเธอคิดว่าจะโดนทาวัตกระทืบอีกแล้ว ใครจะไปรู้ว่าไอ่ปีศาจนั้นพาเธอไปห้องฟิตเนส ให้เธอวิ่งบนเครื่องไปหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ ！！！

หนึ่งชั่วโมงหรอ！

มีอยู่แปปหนึ่งที่เธอคิดว่าตนต้องตายบนเครื่องวิ่งแน่นอน!