หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 101

ตอนที่ 101 ม๋ามี๊ของกวิน

ใครจะไปรู้ว่าทาวัตแค่บีบแก้มของกวินเบาๆ น้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนโยน ฟังแล้วสบายหูมาก “ลูก ลูกรู้ไหมว่าสิ่งของอันนี้ทำมาจากอะไร?”

จะรู้ได้ไง? ธรรศมองบน พี่ถามเด็กแบบนี้มันยากไปสำหรับเด็กนะ

กวินมองหินก้อนนี้ แล้วพูด “รู้สิ ออบซิเดียนใช่ไหม? หินแบบนี้แข็งมาก อีกทั้งกระทั่งทำให้เป็นโลโก้อีก ต้องใช้เวลาและความตั้งใจมากแน่เลย”

พูดถึงสุดท้าย กวินก็พอจะรู้แล้วว่าทาวัตอยากพูดอะไร ของสิ่งนี้ได้มาไม่ง่าย อยากให้เขาคืนให้กับลุงสัตว์ประหลาดคนนั้น

ธรรศมองกวินด้วยความตกใจ มองตั้งแต่หัวจรดเท้า เด็กคนนี้อายุเท่าไหร่เองเนี่ย?ทำไมรู้เยอะขนาดนี้?

กวินไว้ที่มือแล้วเล่นไปสักพัก ถึงแม้ว่าจะเสียดาย แต่ว่าวรินทรเคยบอกเขาว่า ของที่ไม่ใช่ของตนเองถึงจะชอบแค่ไหนก็ห้ามเอา เพราะฉะนั้นกวินจึงไม่มีคำโกรธใดๆ

“คุณลุงครับ ให้” กวินเดินไปตรงหน้าของหัวหน้าลาดตระเวน นำโลโก้นั้นยื่นให้กับหัวหน้าลาดตระเวน

หัวหน้าลาดตระเวนมองทาวัตไปแวบหนึ่ง พบว่าเขาก็ไม่ได้มีความไม่พอใจอะไร กลับรู้สึกพึงพอใจกับการกระทำของกวินมาก จึงรับไว้ “ขอบคุณนะครับคุณชายน้อย”

“ไม่เป็นไรครับ วันหลังผมก็จะเหมือนลุงครับขับรถที่เท่ๆแล้วซ้อนสาวสวยไปเที่ยว”ใบหน้าน้อยๆที่น่ารักแสดงรอยยิ้มออกมากระทันหัน พูดอย่างไม่เกรงใจเลยว่าหัวหน้าลาดตระเวนพาแม่บ้านสาวสวยในคฤหาสน์ไปขับรถเล่น

ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอะไรสนุกเลย กวินจึงต้องหาความสนุกให้กับตนเอง

สีหน้าของหัวหน้าลาดตระเวนเปลี่ยนทันที เงยหน้ามองผู้ชายเย็นชาคนนั้นที่นั่งอยู่บนโซฟา รู้สึกใจไม่ดีเลย

“ฮ่าฮ่า พี่ชาย นี้เป็นลูกพี่จริงด้วย เหมือนพี่เลยโครตกวน......ฉลาดฮ่าฮ่า”ทีแรกธรรศอยากพูดว่ากวนตีน แต่ว่าพอได้รับสายตาจากทาวัตปุ๊ป รีบเปลี่ยนคำพูดทันทีเลย

ธรรศยิ่งมองยิ่งชอบเด็กคนนี้เลย ถึงแม้ว่าคนในตระกูลเขาก็ไม่น้อย ก็มีเด็กน้อยบ้าง แต่ว่าเขาไม่เคยเจอเด็กที่ฉลาดไหวพริบดีกวนตีนแบบกวินมาก่อน เหมือนทาวัตตอนเด็กชัดๆ

มีรูปร่างหน้าตาที่ร้อยทั้งร้อยไม่มีพิษมีภัยอะไรเลย แต่ว่าคำที่พูดมาแต่ละคำกลับสามารถจับประเด็นได้บ่อย แต่ก็สามารถทำให้คนคนนั้นโดนทำโทษได้อย่างสำเร็จ！

เหมือนตอนนั้นที่เขาแย่งลูกอมของวรินทรไปเม็ดเดียว ทาวัตก็พูดถึงเรื่องที่เขาก่อเรื่องไว้ในโรงเรียน แล้วโดนพ่อกับแม่กระทืบไปดอกหนึ่ง！

ความตื่นตัวของธรรศ อยากจะอุ้มกวินขึ้นมาแล้วมาจ้องดูให้ละเอียด

“อะไร？ลุง ลุงก็อยากขายกวินทิ้งอีกคนหรอ？”กวินเปิดตาโต มองธรรศที่มองตนอย่างตั้งใจ พูดด้วยความงง

สีหน้าธรรศชา ลุง? เขาแลดูแก่ขนาดนั้นเลยหรอ

“แกชื่อกวินหรอ? ฉันเป็นเพื่อนสนิทกับแดดดี๊แก แกเรียกฉันว่าพี่ชายสุดหล่อก็ได้นะ”ธรรศพูดด้วยความหลงตัวเอง

ใครจะไปรู้ว่ากวินมองเขาด้วยสายตาที่ดูถูก แล้วพูด “คุณหล่อเท่าแดดดี๊ผมไหม？”

ธรรศตะลึง คิดไม่ถึงเลยว่ากวินจะถามกลับ แต่ว่าเทียบกับทาวัตก็ยังน้อยไปนิดหนึ่งแหละ เขาจึงส่ายหัว

“งั้นคุณรวยเท่าแดดดี๊ผมไหม？”

ธรรศส่ายหัวต่อ ล้อเล่นไปได้ ทาวัตคุมครึ่งเมืองของเมืองC แข่งเรื่องความร่ำรวย ใครจะไปเทียบติด？

“ก็นั้นไง คุณทั้งหล่อไม่เท่าแดดดี๊ผม รวยก็ไม่เท่าแดดดี๊ผม คุณยังจะมาให้ผมเรียกคุณว่าพี่ชายสุดหล่อ อยากเอาเปรียบกวินหรือไง？”กวินพูดถูกทุกอย่าง ทำให้คนไม่มีทางเถียง

อย่าพูดถึงเลยว่าในใจทาวัตสะใจแค่ไหน ฟังกวินเรียกคำก็แดดดี๊ผมสองคำก็แดดดี๊ผม ภูมิใจเหลือเกิน

ธรรศร้องไห้อย่างไร้น้ำตาแล้วมองไปทางนรชัย “นรชัยนายดู ขนาดความสามารถพิเศษปากงูพิษยังได้มาเหมือนกัน”