หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 109
ตอนที่ 109 ร่วมงาน
“ออ อย่างนี้ก็ทำให้เขาตายใจได้อยู่แหละ”วรินทรคิดยังรู้สึกหวาดกลัว เธอไม่เคยลืม ตอนที่เธอยื่นใบลาออก แววตาของอีธานที่อยากจะเอาเชือกมามัดเธอไว้
ไม่มีการกระทำของหัวหน้าบริษัทที่ควรมีเลย
คนบางคน เหมาะที่จะเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่เหมาะที่จะเป็นคู่รักกัน
ตาทาวัตสว่าง ความโมโหของเมื่อกี้ก็ค่อยๆจางหายไป
“คุณไม่ลืมใช่ไหมว่าอีกสามวันเป็นวันอะไร？”ทาวัตวางข้อศอกไว้บนโต๊ะ สองมือสลับจับกันไว้ คางวางไว้บนมือ ดูมีเสน่ห์อย่างไม่มีใครเทียบติด
อีกสามวัน？
วรินทรรีบคิดทบทวนในใจอย่างรวดเร็ว ก็ไม่ใช่ประเพณีและวันสำคัญอะไรนิ
แต่ว่าทาวัตพูดออกมาแบบนี้ ก็บ่งบอกถึงความสำคัญของวันนั้นแล้ว？
“วันอะไร？”วรินทรถาม ก็เห็นสีหน้าของทาวัตที่แย่ลงทันที ใจเต้นแรงมาก
“ไม่คิดว่าคุณจะลืมแล้ว?”ทาวัตหรี่ตาที่ดำ แววตาที่มองวรินทรมีความอันตรายแฝงอยู่ เสมือนสัตว์ป่า แพร่ความน่ากลัวทั้งตัว
เหมือนกับว่าถ้าเธอพยักหน้าปุ๊ป เขาก็จะกระโดดมาฉีกเธอให้เละ
“ไม่ลืมไม่ลืม ฉันจะลืมได้ไง”วรินทรรีบโบกมือ แล้วส่ายหัว “อีกสามวันก็วันเกิดคุณไม่ใช่หรอ”
เธอมองบนในใจ เธอกล้าลืมวันเกิดของเขาที่ไหนกันหล่ะ
“อื้อหื้ม”ในที่สุดสีหน้าทาวัตก็ดีขึ้นมา หายใจออกจากจมูก แล้วมองเธอ
“วางใจเถอะ ของขวัญฉันจะมอบให้กับสองมือเลย!”วรินทรพยักหน้าอย่างมั่นใจ ทนไม่ไหวกับแววตาที่แน่นของทาวัต เสมือนจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว
เธอรู้ ของขวัญครั้งนี้ถ้าไม่ทำให้เขาชอบ คงต้องโดนกลืนกินไปทั้งตัวแล้วจริงๆ
“ไม่งั้นก็ผูกโบว์ที่ตัวเองแล้วส่งให้ฉันก็ได้ ฉันอาจจะบังคับตัวเองรับไว้”ทาวัตแสดงรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ออกมา แววตาที่เสมือนมองทะลุใจคนได้
ผูกโบว์ที่ตัวเองแล้วให้เขา ?!
บังคับรับไว้? !
มุมปากวรินทรชะงัก แล้วหันข้างเสยผมไปหลังหู มองเขาด้วยความเย้าะเย้ย“ช่วงนี้ประธานทาวัตว่างเหงาหงอยเกินหรอ? สมองมีแต่อะไรสกปรกๆ”
“ในสมองผมมีแค่คุณ”อย่างที่คิดทาวัตเป็นเสือใหญ่ คำเดียวทำวรินทรเงิบเลย
“คุณเชื่อไหมถ้าวันหลังคุณกล้ามาแตะเนื้อต้องตัวฉันอีกฉันจะเผาคุณทิ้งไปเลย？”วรินทรตบโต๊ะอย่างแรง แรงมากๆ ถึงแม้สีหน้าจะเคร่งเครียดดุดุ แต่ว่าในใจเจ็บจนฟ้าดินถล่มแล้ว
ทาวัตกระพริบตาแล้วมองเธอด้วยความไม่รู้เรื่อง ท่าทาง งงๆ “วรินทรลองพูดมาสิ่ ผมไปแตะเนื้อต้องตัวคุณตอนไหน？ผมเป็นสุภาพบุรุษนะ”
คุณเป็นคนต่ำๆยังว่าไปอย่าง！
“เมื่อคืน คุณแอบทำอะไรฉันตอนที่ฉันหลับใช่ไหม？อย่าคิดว่าฉันไม่รู้！” วรินทรโมโห ถึงแม้เมื่อก่อนก็รู้ว่าเขาขี้โกง แต่ความโกงตอนนี้ก็ไม่แพ้เมื่อก่อนเลยแถมยังมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ！
พูดอยู่ วรินทรก็ดึงคอเสื้อลงนิดหน่อย ถึงแม้รอยแดงบนนั้นจะจางลงนิดหน่อย แต่ก็สามารถมองเห็นอยู่
วรินทรปิดมือถือ เงยหน้ามองไป ก็เห็นทาวัตพิงโต๊ะที่ประดับไว้ ถอดเสื้อหนาวสูทออก ใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีขาวไว้ กระดุมเม็ดแรกและเม็ดที่สองปลดไว้ สองขาที่ยาวโดนสวมไว้ในกางเกงสูทสีดำ มีเสน่ห์ จนทำให้คนไม่มองไม่ได้
ทาวัตเห็นการกระทำนี้ของวรินทร ดวงตาคมลึก มองเธออย่างไม่มีเสียงใดใด
“รู้แล้ว”วรินทรพยักหน้า
ทาวัตมองเธอไปนานมาก สุดท้ายก็แค่เมมปาก “อืม”
วรินทรมองทาวัตที่เดินออกไปจากห้องทำงานเธอแล้วเดินตรงไปทางห้องทำงานของประธานอย่างเบลอๆ รู้สึกประหลาด
ตกลงผู้ชายคนนี้คิดอะไรอยู่?
พูดจริงๆ บางที วรินทรก็เดาใจของทาวัตไม่ออกเลย ตัวเขาเองก็เสมือนดวงตาของเขา
ลึกเกินไป จนไม่มีวันมองทะลุได้
การร่วมงานได้เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว วรินทรก็ไปบริษัทสันติเพื่องานครั้งนี้
น้ำหอมที่บริษัทสันติพรีเซ้นครั้งนี้ยังไม่ได้แพร่ข่าวออกมา แต่ว่าสันติเป็นบริษัทชั้นนำที่ผู้หญิงทุกคนหลงรัก ทุกครั้งที่ออกน้ำหอมใหม่ พอวางขายตามห้างก็จะโดนแย่งกันซื้อจนหมดทันที
ถ้าชุดของCRเป็นความฝันของผู้หญิงทุกคน งั้นน้ำหอมของสันติครั้งนี้ก็คงเป็นที่รอคอยของสาวๆอย่างร้อนแรง
น้ำหอมของสันติ เมื่อก่อนไม่เคยเชิญนางแบบมาเป็นพรีเซ็นเตอร์เลย แต่รู้ว่าน้ำหอมครั้งนี้ต้องเป็นที่สนใจของสาวๆเยอะแยะมากมายแน่ๆ
วรินทรรู้ ว่าชนุตร์ก็อยู่ที่บริษัทนี้ แต่ว่าอย่างอื่นเธอก็ไม่รู้ละ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์
ก็รู้นี่นาว่าตอนที่หายไปกำลังท้อง ทำไมไม่ถามถึงเด็ก...