หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 118

ตอนที่ 118 ดูเหมือนหม่ามี้จะหึง

ทาวัตขมวดคิ้ว ในสายตามีแต่ความโมโหและผิดหวัง

“โอ๊ะโอ๋ หม่ามี้ดูเหมือนจะหึงนะ” กวินใช้กล้องส่องทางไกลนั่งส่องมาจากดาดฟ้าของบ้าน

“แดดดี้นี่โง่ชะมัด ตามไปอธิบายก็จบแล้ว มัวแต่ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น?” กวินดูไปบ่นพึมพำกับตัวเองไป ในขณะที่กำลังดูสภาพแวดล้อมในตอนกลางคืนเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง

“อาโหย่ว ทำลูกเครียดเลย！เอฟ ใครปล่อยผู้หญิงคนนี้เข้ามาเนี่ย?” กวินมองเห็นธารีแล้วก็ได้แต่มองบน เขารู้จักผู้หญิงคนนี้ ถึงแม้ว่าคราวที่แล้วเขาไม่อยู่ ก็มีคนใช้มาแอบบอกเขา ว่าผู้หญิงคนนี้ชอบเข้าไปที่คฤหาสน์ทำให้หม่ามี้เดือดร้อน สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าจะใช้วิธีอะไรที่จะพาแดดดี้ออกมาละ

ที่กวินพูดก็คือ ที่หม่ามี้ไม่สบายใจ ที่แท้ก็เพราะเรื่องนี้นั่นเอง！

“คุณหนูไม่ต้องรีบครับ เรื่องเล็กๆแค่นี้ คุณนายจัดการได้อยู่แล้ว” เอฟพูดปลอบอย่างสบายๆ ทำให้กวินไม่เครียด ให้เชื่อมั่นว่าวรินทรนั่นคุมอยู่

“ดูจากท่าทางแล้วหม่ามี้จะต้องหึงแน่ๆ ถ้าแดดดี้ไม่ไปเคลียร์เรื่องจะต้องบานปลาย” กวินก็ใช้กล้องส่องเพื่อดูสถานการณ์ต่อ ท่าทางการยืนบนระเบียงนั้นเหมือนกับสายลับ 007 แล้วยังใส่ชุดดำ แบบสายลับกลุ่มเล็กๆ

หม่ามี้ไม่ให้เขามา กวินจึงทำได้แค่แบบนี้ เพื่อความสุขของแดดดี้กับหม่ามี้ เขายอมลำบาก！

“ผู้หญิงคนนี้เต้นก็ไม่เป็น ยังจะมารบเร้าแดดดี้อยู่ทำไม? เอ๊ะ เอฟ คนที่ไปแทรกกลางความรักระหว่างสามีภรรยานั้นเรียกว่าอะไร” กวินได้ถามออกไป

เอฟได้คิดอยู่สักครู่ พอคิดออกจึงตอบว่า “คุณหนูครับ แบบนี้เขาเรียกว่า มือที่สาม”

แต่คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชาย ไม่ว่าจะมองยังไง ก็ไม่สามารถใช้คำว่าคนรักมาขยายความได้เลย.......เอฟจึงถอนหายใจ แล้วหันหน้ากลับไป

“ใช่ใช่ใช่ คำนี้แหละ！” กวินตื่นเต้นจนขาสั่น แล้วก็เฝ้ามองสถานการณ์ต่อ

“อ้า！พ่อบุญธรรมมาได้ไง?” กวินหันกล่องส่องทางไกลไปอีกด้าน ก็เห็นประภาพเข้ามาที่งาน

เขาใส่ชุดสูธทัคซิโด้สีขาว ใบหน้าที่หล่อและอบอุ่นมาพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนๆ

“พ่อบุญธรรมมาแล้ว งั้นก็ดีละ รีบไล่ยัยผู้หญิงไม่ดีคนนี้ไปไกลๆ” กวินทำหน้าบึ้ง แล้วรู้สึกเสียดายเล็กน้อย

“คุณหนูครับ ถ้าอย่างนั้นจะโดนคุณผู้หญิงจับตีก้นนะครับ” เอฟพูดเตือนสติ เพราะเขาเคยเห็นกวินถูกตีก้นอยู่หลายครั้ง ถึงจะดูไม่เจ็บ แต่สีหน้าของกวินมันช่างน่าสงสารเหลือเกิน

“ไม่ต้องพูดเรื่องนี้ขึ้นมานะครับ！” กวินสั่นหัว หน้าก็แดงขึ้นมา

หม่ามี้ตีก้นถึงแม้จะไม่เจ็บ แต่เมื่อเป็นผู้ชายจะมาโดนตีก้นได้ยังไง

ธารีที่กำลังรบเร้าทาวัรไม่ให้ไปหาวรินทร ราวกับว่าจะให้ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ

“ทาวัต ฉันอยากกินอันนี้อ่ะ” ธารีได้สั่งเค้กชาเขียวที่วางอยู่บนโต๊ะ โดยที่ได้แต่สะกิดที่มือของทาวัต แล้วพูดด้วยน้ำเสียงขี้อ้อน

“จันทร์ทรา ไปหยิบมาให้คุณธารีซิ” ทาวัตบอกจันทร์ทราที่อยู่ด้านหลัง จันทร์ทราพยักหน้า แล้วเดินไปตัดเค้กใส่จานเล็ก แล้วมาเสิร์ฟให้กับธารี

ธารีไม่ยอมรับมา แล้วมองหน้าจันทราอย่างอารมณ์เสีย เธอไม่อยากให้จันทร์ทราไปหยิบมาให้ เธอแค่อยากให้ทาวัตดูแลเธอเป็นการส่วนตัว

ทาวัตได้พาธารีมานั่งที่ห้องพักผ่อน สายตาได้มองไปที่ร่างของผู้เล่นฝั่งตรงข้าม จากตรงนี้สามารถได้ยินเสียงหัวเราะจากอีกฝั่ง พอได้เห็นก็รู้สึกมีความสุข

วรินทรเริ่มชักสีหน้า ทำตาขวางมองไปที่ธรรศ “ทำไม? คุณเก่งนักก็มาเล่นเอง อ่ะถือไพ่ไป”

ขณะที่พูดก้รวมไพ่ตัวเองไปให้ธรรศ

ธรรศก็พูดไม่ออก ถึงจะให้เขาเขาจะกล้ารับหรอ แล้วจึงเอามือไปหยุดมือของวรินทรที่ถือไพ่มาอย่างอารมณ์เสียว่า “คุณวางไพ่ๆ”

วรินทรก็ถอนหายใจเล็กน้อย กลับไม่ออกไพ่สองใบที่โดนธรรศห้ามไว้เมื่อกี้ แล้วก็คิดคำนวณไพ่ของตัวเอง

อย่างไรก็ตาม ในสายตาของเธอแล้วสีของสัญลักษณ์บนไพ่โป๊กเกอร์นั้นเหมือนกันทั้งหมด เพราะแยกไม่ออกว่าอันไหนเป็นยังไง

“วรินรีบๆวางไพ่เถอะ รอเธออยู่นะ” คาร่าพูดแซวแบบขำๆออกไป มองไปที่นรชัย ที่กำลังใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

“รอเดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน” วรินทรมองไพ่ในมือตัวเอง แต่ก็ยังแยกไพ่ไม่ออกอยู่ดี

“ออกใบนี้สิ” เสียงผู้ชายที่เข้มก็ดังขึ้นมา ปลายจมูกก็ได้กลิ่นหอมของใบมิ้นท์ วรินทรตกตะลึงไปชั่วขณะ ก็เห็นไพ่ในมือตัวเองถูกดึงออกไปหนึ่งใบ แล้วไปวางไว้บนโต๊ะ

เธอจึงหันหน้าไปมอง ไม่รู้ว่าทาวัตมาอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ มือทั้งสองข้างเขาก็โอบไหล่เธอ ค่อยๆกุมมือเล็กๆของเธอไว้ ใบหน้าเขาก็อยู่ข้างๆใบหน้าของเธอ ซึ่งพอเธอหันไป ริมฝีปากอมชมพูก็ไปโดนบนใบหน้าของเขา

ความรู้สึกแปลกๆก็เปล่งประกายขึ้นมา

ธรรศก็ไม่รู้ว่าไปเข้ากับฝ่ายของนรชัยกับคาร่าตั้งแต่เมื่อไหร่ วรินทรมองเขาด้วยตาขวาง แล้วอุทานเบาๆว่า “คนทรยศ”

“ผมก็.......” ธรรศก็มองไปที่ทาวัตกับวรินทรอย่างฝืนยิ้ม เขาไม่ได้ทรยศนะ ทาวัตอยู่ด้วยแล้ว เขายังจะกล้าอยู่ข้างๆยัยตัวร้ายนี่อีกหรอ