หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 119

ตอนที่ 119 ใครกล้าเล่นไพ่แข่งกับทาวัตบ้าง?

“เล่นแบบนี้ไม่สนุกหรอก เพิ่มเงินเดิมพัน” ทาวัตเก็บไพ่ในมือของวรินทร แล้วก็พูดออกมาอย่างเรียบๆ

เมื่อได้พูดออกไป ไม่ใช่แค่ธรรศ แม้แต่สีหน้าของนรชัยก็เปลี่ยนไป

ไร้สาระ ใครจะไปกล้าเล่นไพ่แข่งกับทาวัต? พวกเขาเล่นพนันตั้งแต่เด็ก ไม่มีใครเคยชนะเขาได้เลย

ในทุกครั้งที่วรินทรแพ้ ก็คาดหวังว่าจะให้เขาเอาเงินมาคืนพวกเขาไป อีกอย่างเธอก็แพ้จนแทบจะไม่มีกางเกงในใส่แล้ว ตอนนี้เกมส์ก็จะพลิกไปทางพวกเขาแล้ว

“พี่ครับ งั้นก็ไม่ต้องเล่นแล้ว.......” ธรรศก็เริ่มกระตุ้นให้ทิ้งไปแล้วแอบออกไปจากที่นี่ เพราะจากสายตาที่ข่มขู่ของทาวัต ก็กลัวว่าเขาจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้ จะโดนปกเกศลากตัวกลับมา

“หืม?” ทาวัตกวาดสายตาไปที่เขา สายตาที่จ้องมองเบาๆก็ทำให้ธรรศที่ลุกขึ้นยืนอยู่แล้วก็นั่งลงทันที

ไม่เอาคนที่ชอบแกล้งแบบนี้นะพี่

ธรรศก็รู้สึกขมขื่น ค่อยๆล้วงหยิบกระเป๋าตังค์ของตัวเองออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้ววางบนโต๊ะอย่างฝืนๆ

คาร่าก็หยิบกระเป๋าตังค์ตัวเองมาวางบนโต๊ะ แล้วมองวรินทรด้วยความขอร้อง เธอไม่ขออะไรมาก ขอแค่อย่าแพ้จนน่าเกลียดก็พอ

นรชัยก็ต้องเอากระเป๋าตังค์ตัวเองออกมาวางอย่างไม่มีทางเลือก รู้ดีว่าต้องแพ้แน่ๆ แต่ไม่ได้แพ้แบบธรรมดา

“คุณอย่ามายุ่งนะ ให้ฉันเล่นเอง” เมื่อวรินทรเห็นกระเป๋าตังค์สีทองที่กำลังสะท้อนแสงอยู่บนโต๊ะ ดวงตาของเธอก็โตขึ้น ราวกับว่ามีธนบัตรมากมายที่จะบินไปบินมาตรงหน้าเธอ เมื่อพูดกับทาวัตเสร็จ ก็หยิบกระเป๋าตังค์ของตัวเองออกมาวางไว้บนโต๊ะอย่างภาคภูมิใจ

ทาวัตก็ไม่ขัดใจ ก็เดินไปด้านหลัง แล้วนั่งลงบนโซฟาสีแดงเบอร์กันดี แล้วมองด้วยท่าทีที่ขี้เกียจ

ธารีเริ่มกัดปาก ในดวงตาที่สวยงามก็มีความอิจฉาเปล่งประกาย เธออยู่ข้างๆพวกเขา แต่กลับไม่ได้เข้าไปมีส่วนร่วม ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ

“ทาวัต ฉันเล่นกับพวกคุณด้วยได้ไหม?” ธารีไสรถเข็นมาข้างๆเก้าอี้เพื่อมองคนที่กำลังเล่นไพ่ สายตาเฝ้ามองด้วยความรอคอย

ทาวัตไม่ได้พูดอะไร ในสายตามองแต่วรินทร

วรินทรก็ยกคิ้วแล้วพูดว่า “ได้สิคะ ถ้าคุณธารีเล่นเป็นนะ”

“ขอบคุณค่ะ ธารีพอเล่นเป็นอยู่ค่ะ” ธารีได้ตอบตกลงอย่างมีมารยาทและสง่างาม เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของไฮโซ

จากวงไพ่ที่ครึกครื้นเมื่อสักครู่พอธารีเข้ามาบรรยากาศก็เงียบลงทันที ธรรศรู้สึกว่าบรรยากาศเริ่มผิดปกติ แล้วจึงสับไพ่แจกไพ่อย่างชำนาญ

แต่เกมส์ไพ่นี้ต้องเล่นสี่คน คาร่าที่นั่งติดกำแพงก็ไปนั่งข้างๆนรชัย “ฉันดูคุณเล่นก็พอละ” ในใจก็ผ่อนคลายลงไปบ้าง แต่ยังกังวลว่าจะแพ้พนันแล้วไม่ได้เงินคืน

วรินทรก็อยากจะลองวิชา จึงหยิบไพ่จากบนโต๊ะ แล้วก็จัดไพ่ที่ดูเหมือนจะชำนาญ ด้วยสีหน้าที่ตั้งใจ และมีแววตาที่จริงจัง

ทาวัตที่นั่งมองจากอีกด้าน ก็เริ่มจะยิ้มมุมปากอ่อนๆ พร้อมกับมองด้วยดวงตาที่ดำสนิทที่ยากต่อการคาดเดา

เมื่อวรินทรเริ่มเล่น ธรรศกับนรชัยก็รู้สึกผ่อนคลายลง คนทั้งสองหันมามองกัน แล้วก็แอบฉีกยิ้ม

“ต่อสาม”

“ต่อสิบ”

“ต่อเอซ”

“ผ่าน”

“เอซสามใบสี่หนึ่งใบ ”

“ผ่าน”

“……”

“……”

“เจ็ดแต้มสี่เทหน้าตัก”