หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 120

ตอนที่ 120 คนสวยเสียใจแล้ว ยังจะไม่ไปปลอบใจอีก

นึกถึงตอนแรก ที่เธอไล่ตามหานรชัย เพราะว่านรชัยมักจะดึงดูดพวกผู้หญิงให้มาเจ๊าะแจ๊ะข้างๆซึ่งเธอเห็นมาเยอะแล้ว

สำหรับยัยธารีคนนี้ จะต้องไม่มาดีแน่นอน

แล้วการที่มากระพริบตาใส่ทาวัตคนเดียวคืออะไร? ยังมองเขาไม่พอหรือไง?

“คุณแซวเกินไปนะ ผมเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน จะมีน้องสาวได้ไง” พอธรรศได้ยินจึงรีบปฏิเสธ แล้วหันไปมองธารีอีกรอบแล้วส่ายหัว เหมือนกับจะพูดว่า คนแบบนี้จะมาอยู่บ้านเดียวกับกูได้ยังไง？！

เมื่อธารีได้ยินพวกเขาพูดแบบนี้ ก็เริ่มชักสีหน้า เธอไม่คิดว่าธรรศจะมาวิจารณ์หน้าตาของเธอแบบไม่เกรงใจกันแบบนี้ ก่อนที่เธอจะมาที่นี่เธอได้ใช้เวลาเป็นชั่วโมงในการแต่งหน้า แล้วจะมาโดนพวกเขาดูถูกอย่างนี้?

แต่จริงๆแล้ว ธรรศไม่ได้มีเจตนาไม่ดี เพียงแค่พูดตรงๆ คนที่สนิทกับเขาก็จะชินกับการพูดจาของเขา แต่สิ่งที่ธารีได้ยินมานั้น ถือเป็นการตั้งใจด่าเธอ

ธารีหันไปหาทาวัต แล้วก็รีบก้มหน้าลง

บรรยากาศเริ่มตึงเครียด วรินทรเริ่มรู้สึกไม่สบายใจก็วางไพ่ลงบนโต๊ะ แล้วไปเขย่าแขนของธาวัตว่า “เฮ้ย คนสวยกำลังเศร้า ไม่ไปปลอบใจหน่อยหรอ?”

ทาวัตหันไปมองอย่างสงสัย จ้องมองไปโดยไม่พูดจา ท่าทางยังคงเย็นชา เหมือนกับจะสื่อให้เธอรู้สิ่งที่จะถาม “คุณแน่ใจหรอ?”

วรินทรกัดฟัน เริ่มรู้สึกลังเลและสับสน ถ้าเกิดทาวัตไปหาธารีจริงๆ ก็เท่ากับว่าเธอได้แพ้แล้วสิ

พูดอีกอย่างก็คือ เธอไม่อยากให้ทาวัตไปช่วยธารี

“ผมรู้แล้ว” ทาวัตตอบรับสิ่งที่เธอพยายามจะสื่อ เขายิ้มมุมปาก แล้วหันไปมองธารีที่กำลังรู้สึกผิด จึงหันไปบอกจันทร์ทราว่า “จันทร์ทรา คุณธารีคงเหนื่อยละ ส่งเขากลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ”

ธารีเงยหน้าขึ้นมาแบบงงๆ มองไปที่ทาวัตอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน น้ำตาเริ่มซึมที่มุมตา นี่เขากำลังไล่เธอไป?

เพราะคำพูดประโยคเดียวของวรินทร เขาก็จำใจไล่เธอให้ไปจากที่นี่? นี่เท่ากับเป็นการตบหน้าเธอไม่มีผิด

“ทาวัต......” ธารียังอยากจะพูดอะไรอีกซักหน่อย เธอยังไม่บรรลุเป้าหมายที่วางไว้ในคืนนี้ เธอจะจากไปอย่างนี้ไม่ได้

“ธารี” น้ำเสียงเข้มๆของทาวัตพูดดักคอธารี ด้วยสายตาที่ดำสนิททั้งสองข้าง ทำให้คนไม่อาจเอื้อมถึง “กลับไปเถอะ”

แค่ประโยคเดียว ก็ชัดเจนพอแล้ว

แต่เมื่อเห็นทาวัตยังคงไว้หน้าธารี เขาไม่ได้ออกปากไล่เธอไป แถมยังให้เกียรติ์อีก ซึ่งก็เป็นเรื่องที่หาดูได้ยากมาก

ธารีดึงชายเสื้อของตัวเองขึ้น เธอรู้สึกไม่พอใจที่ภาพลักษณ์ของตนเองได้ถูกทำลายลง แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก

“โอเค ถ้างั้นอย่าลืมมาหาฉันนะ” ธารียิ้มให้ทาวัต ก่อนจะบอกลา แล้วก็ให้จันทร์ทราเข็นรถเข็นไปจากที่นี่

พอหันหลังไป สีหน้าของธารีก็เปลี่ยนไปทันที ในสายตาของเธอเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

เธอแค้นมาก จนทำให้เธอดิ้นไม่หยุด เธอมองไปที่คนๆนั้น ถ้าจะต้องต่อสู้เธอก็พร้อมสู้！

“ตอนนี้ขาดไปหนึ่งคน คาร่ามาแทนเถอะ” พอธารีไป ธรรศก็หันไปพูดกับคาร่า ส่วนก็วรินทรมาเล่นแทนไม่ได้ เพราะทักษะการเล่นไพ่ของเธอนั้น เธอต้องแพ้แน่นอน ซึ่งเขาทนดูต่อไปไม่ไหว

“รอเดี๋ยว” ทาวัตพูดออกมา เมื่อสายตาของเขาได้มองไปที่ประภาพที่กำลังนั่งเงียบๆอยู่โต๊ะข้างๆซึ่งเขาได้มาถึงก่อนทาวัตจะมา “ให้เขามาแทน”