หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 132

ตอนที่ 132 ชีวิตช่างแสนสงบสุข

เกือบไปแล้ว

เปลวไฟที่ลุกโหมมาจากนายทาวัตเมื่อกี้ ในที่สุดก็สงบลงได้ซะที เขาได้เเต่เอามือลูบผมดำเงาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลุกเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ

ผ่านไปสักครู่ วรินทรนก็ได้ยินเสียงน้ำซ่า ซ่า ดังลอดออกมา

เฮ้อ ค่อยโล่งใจหน่อย

พอเริ่มรู้สึกได้ผ่อนคลายขึ้นมาหน่อย วรินทรก็กลิ้งไปกลิ้งมา กลิ้งเข้าไปอยู่ตรงกลางเตียง ค่อยๆคลายผ้าห่มออกจากตัว หญิงสาวดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มตัวเอง ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นไปมองที่เพดาน

ที่ริมฝีปากของเธอยังคงเจ็บๆแปลบๆอยู่

จนทำให้เธอลืมความเจ็บตรงหัวไหล่ไปสนิท

หญิงสาวเอามือลูบๆไปที่ริมฝีปากของตัวเอง มันเจ็บซะจนลืมความเจ็บที่หัวไหล่ไปเลย

ตอนนี้วรินทรเริ่มเข้าใจละว่า ภายใต้ท่าทางที่ดูนิ่งเฉยเย็นชาของทาวัต เเท้จริงเเล้วเขากลับเป็นผู้ชายที่ร้ายกาจเเละอันตรายมาก

ความร้ายกาจเเละความชอบกดขี่ข่มเหงในตัวเขา มันซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าท่าทางที่สุภาพอ่อนโยนของเขานี่เอง เมื่อไหร่ที่มันระเบิดขึ้น มันก็ยากที่เขาจะปิดบังความร้ายกาจนั้นไว้ได้

เธอเองก็ยังงงไม่หาย ว่าไปทำอะไรให้เขาโกรธได้ อีกนิดเดียวก็เกือบจะโดนเขาขย้ำทั้งเป็นละ ！

วรินทรรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ เป็นใครๆก็ต้องกลัวเหมือนกันนี่แหละ

เเต่สุดท้ายทาวัตก็ยอมปล่อยเธอจนได้ เล่นเอาเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันเป็นมาอย่างไง ไม่น่าใช่เพราะอาการที่เธอแสดงออกไป ทั้งๆที่เมื่อกี้ก็เห็นได้ชัดว่าเขาน่ะร้อนอกร้อนใจขนาดไหน ？

วรินทรได้เเต่ครุ่นคิดส่ายหัวไปมา ต่อจากนี้ไปจะต้องไม่ไปยั่วให้เขาโกรธอีก เพราะใครจะไปรู้ว่าพ่อเจ้าประคุณจะทำอะไรกับเธออีก ถ้าเกิดโกรธขึ้นมา ？

เพื่อความปลอดภัย ทางที่ดีต้องอยู่ให้ห่างๆเขาไว้ ……

วรินทรคิดไปคิดมา ตาก็ค่อยๆปิดลง หัวเริ่มหนักขึ้นๆๆ เเล้วก็ค่อยๆผล็อยหลับไปในที่สุด

ในห้วงคำนึงของหญิงสาวก่อนที่จะหลับไปนั้น มีเเต่คำว่าอยู่ห่างทาวัตได้มากเท่าไหร่ยิ่งดี

เมื่อทาวัตเดินออกมาจากห้องอาบน้ำ วรินทรก็หลับปุ๋ยไปซะเเล้ว เมื่อได้เห็นเธอนอนหลับนิ่งสงบแบบนั้น ก็ทำให้ทาวัตออกอาการเหม่อๆลอยๆ มือที่กำลังเช็ดผมที่เปียกหมาดอยู่นั้น ค่อยๆหยุดนิ่ง เขาโยนผ้าขนหนูสีขาวที่ยังแห้งๆอยู่ลงไปกองอยู่บนเก้าอี้

เขาค่อยๆนั่งลงบนขอบเตียง มองใบหน้าเรียวยาวที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียง จู่ๆก็นึกอยากจะฉุดเธอขึ้นมา แล้วก็โยนออกไปให้มันรู้เเล้วรู้รอด ！

ยัยบ้านี่ ดันมาทิ้งเขาเอาไว้แบบนี้ ให้เขาทุกข์ทรมานอยู่คนเดียว ส่วนตัวเองก็หลับฝันหวานไปซะงั้น ？！

ทาวัตดวงตาเศร้าสร้อยหม่นหมอง บ่งบอกถึงความสิ้นหวังเเละพ่ายแพ้

เขาเอาตัวเธอมา เเล้วควรจะทำยังไงกับเธอดี ？

ในที่สุด เขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่าน เดินออกไปที่นอกระเบียง หยิบบุหรี่ออกมากำลังจะจุดสูบ เเล้วอยู่ๆก็กลับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก็เลยโยนบุหรี่นั้นทิ้งไป ชายหนุ่มยืนนิ่งสงบโดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางสายลม เหมือนคนกำลังอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว ไม่รู้ว่าเขายืนเดียวดายท่ามกลางสายลมอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหน

เวลาผ่านไปนานพอดู จนผมเปียกของเขานั้นแห้งสนิท

ทาวัตหันเดินกลับเข้ามาในห้อง ก่อนจะปิดหน้าต่างบานใหญ่

เขาเดินกลับมาที่อีกฝั่งหนึ่งของเตียง ไฟตรงหัวเตียงถูกปิดลง ในห้องขณะนี้คงเหลือเเต่เพียงเเสงไฟสีส้มนวลจากโคมไฟติดผนังเท่านั้น

เขาเอนกายนอนลง ค่อยๆหันไปมองทางหญิงสาวที่กำลังหลับพริ้ม เมื่อได้ยินเสียงหายใจเบาๆเป็นจังหวะลอยมาจากข้างๆ พลันเมื่อพลิกตัวกลับมา ก็พบว่าเขาอยู่ห่างจากเธอเเค่เพียงคืบเท่านั้น

เเล้วเขาก็ยื่นมือออกไป ดึงตัวเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของเขา ปลายคงเขาเเนบชิดอยู่ที่หน้าผากของเธอ ทาวัตมีเสียงฮัมในคอเบาๆอย่างรู้สึกสบายใจ ก่อนจะหลับตาลง

มันเป็นความรู้สึกอย่างหนึ่งที่ดูเหมือนชีวิตนี้ช่างแสนสงบสุข ทว่าล้วนเเต่เป็นภาพลวงตา

เขาเป็นใคร ถึงได้กล้าแตะต้องเธอ ？

ชายคนนั้นทำทีแสร้งเป็นไม่เห็นสายตาสะอิดสะเอียนที่เธอใช้มองเขา ถูๆมือไปมาพร้อมกับมองหน้าสวยของเธอ แววตาเป็นประกายยิบยับ แฝงไปด้วยความกะล่อนปลิ้นปล้อน " ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงมีนามว่าอะไร ？เป็นเพื่อนกันได้มั๊ยครับ ？"

" ฉันไม่สนใจ " ทีนาร์พูดพลางกรอกตาบน กำลังจะเดินหนี ข้อมือก็โดนคว้าหมับเข้าให้อีก

ครั้งนี้ ชายคนนั้นเริ่มสีหน้าไม่ดี เเต่ด้วยความที่อยู่ต่อหน้าผู้หญิง เลยต้องเเสร้งทำเป็นวางมาดผู้ดีไว้หน่อย ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า " อยู่กะเสี่ยคืนนึง อยากได้เงินเท่าไหร่ก็ว่ามา ！"

พรื่อ

ทีนาร์หลุดขำก๊าก

อยู่กะเสี่ยคืนนึงงั้นรึ ？

ทีนาร์มองหน้าเขาด้วยสีหน้าเย็นชา มืออีกข้างของเธอสะบัดเหวี่ยงมือของเขาออกไป " อยู่กะเสี่ยคืนนึงงั้นรึ ？แกคิดว่าแกเป็นใคร คิดว่าคู่ควรที่คุณผู้หญิงอย่างฉันจะไปเกลือกกลั้วด้วยงั้นรึ ？สภาพอย่างงี้ ทำไมไม่กลับไปส่องกระจกดูสภาพตัวเองก่อนจะออกมาข้างนอกห๊ะ ？ทำเอาคุณผู้หญิงอย่างฉันใจหายใจคว่ำนึกว่าเห็นผีซะอีก "

" นี่เธอ ！เธอนี่มันช่างไม่รู้เรื่องรู้ราว ！ที่เสี่ยสนใจเธอเนี่ย มันก็นับเป็นบุญวาสนาของเธอแล้วนะ ！ตอนนี้เห็นได้ชัดว่า ชายคนนั้นกำลังอับอายขายหน้าจนควันเริ่มออกหูเเล้ว เพราะถูกทีนาร์ด่าประจานเยาะเย้ยเหยียดหยาม ก็เริ่มควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองไม่อยู่

ไม่ว่ายังไง คืนนี้จะต้องได้ตัวผู้หญิงคนนี้ให้ได้ ！

" นี่แกคิดว่าแกเป็นใคร ？" ทีนาร์ถามย้ำประโยคเดิม ยกยิ้มที่มุมปากอย่างเย้ยหยัน ชายตามองชายคนนั้นราวกับเขาเป็นมดปลวก

ผู้ชายคนนั้นกำลังถูกทีนาร์พูดจายั่วโมโหอีกรอบ เขารู้สึกกำลังโดนเธอดูถูกเหยียดหยามศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย เขาเงื้อมือกำลังจะตบหน้าเธอ

" อ้าาา ！" เสียงร้องนั้นดังขึ้นจากมุมหนึ่งแถวๆนี้ ซึ่งถ้าอยู่ห่างออกไปหน่อยก็คงไม่ได้ยิน

เเต่เสียงนั้นไม่ใช่เสียงร้องของทีนาร์ เเต่กลับเป็นเสียงของผู้ชายคนนั้น

มือของชายคนนั้นถูกปกเกศรวบเอาไว้ ก่อนจะจะรวบดึงมาด้านหลัง ทำให้สีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นสีตับหมูในชั่วพริบตา แกะมือยังไงก็เเกะไม่ออก