หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 159

ตอนที่ 159 เธอคิดจะแต่งงานกับใคร

“นี่คุณวรินทร ฉันต้องเตือนแกก่อน แกมีลูกหนึ่งคนแล้ว แถมพ่อลูกก็ยังอยู่ แกสองคนเป็นคู่รักปกติ ถ้าแกโสดล่ะก็ จะทำให้คนแอบรักอย่างฉันนี่เรียกว่าอะไรยะ?” คาร่ามองเธอ โดยที่ส่ายหัวไม่หยุด

ยังไงก็ตามวรินทรกับทาวัตก็ยังมีทางเป็นไปได้ แต่งงานกันได้ แต่ว่าเธอน่ะ ใจเธอไม่อยากให้ใครรู้ เพียงได้มองเขาโดยที่เขาไม่เห็น อย่าถามว่าเสียใจขนาดไหน

ถ้าการแอบรักคือละครที่เธอเล่น เพราะว่าขาดพระเอก ถึงจะเล่นดีก็ไม่มีคนปรบมือเชียร์

อาจจะเป็นเพราะเป็นที่รู้จักมากเกินไป ดังนั้นตอนที่คาร่าชอบใครสักคนเข้า ภายนอกเขินอาย ยิ่งไม่กล้าบอกความในใจคนคนนั้น

ตรงข้ามกับคาร่าอย่างสิ้นเชิง วรินทรผู้ไม่รู้ใจตัวเอง ถ้าแน่ใจว่าตัวเองชอบใคร ถ้าคนคนนั้นคือทาวัตล่ะก็ขอแต่งงานไปแล้ว จะรอทำไม?

ทุกคนก็แบบนี้แหละ แม้ว่ารู้หน้าไม่รู้ใจดูเหมือนจะกล้าหาญ

โดยเฉพาะอยู่ต่อหน้าคนที่เราชอบ ไม่ว่าจะมีความกล้ามากเพียงใด ก็กลายเป็นฟองอากาศ แค่แตะก็แตกแล้ว “แล้วยังไง? ไม่แน่นะวันหนึ่งฉันอาจจะหอบกวินหนีไปอยู่กินกับชายอื่นก็ได้ หายากหรอ?” วรินทรโอดครวญ ยัดอาหารไว้ในปากไม่หยุด กินไม่หยุดปาก กลัวคนไม่รู้ว่ากินจุ

คาร่ากลืนน้ำลาย กำตะเกียบในมือแน่น

“วรินทร รีบหยุดพูดเลยแก......”

“แกไม่คิดว่าฉันมีเหตุผลหรอ? วันไหนเขาไม่พอใจฉันก็เอาฉันไปทิ้ง ถึงตอนนั้นก็ดูว่าเขาจะหาที่ไหน โลกนี้ไม่ได้มีผู้ชายคนเดียวนะ จะกลัวไม่ได้แต่งงานทำไม?” ราวกับโกรธเคือง วรินทรใช้แรงจิ้มที่ข้าวพลางครวญคราง

สีหน้าของคาร่าแข็งทื่อ มือที่ถือตะเกียบสั่นไหว “วรินทร ถ้าเธอพูดอีกฉันก็ช่วยอะไรแกไม่ได้แล้ว......”

วรินทรส่ายหน้ามองเธออย่างไม่เข้าใจ ใบหน้างุนงง อยากจะถามก็ได้ยินเสียงเย็นชามาจากตรงศีรษะเธอ ทำให้ตัวเธอสั่นเทิ้ม

วรินทรกลัวจนขนหัวลุก ทันใดนั้นก็เงยคางขึ้นมา สายตาจ้องไปที่ดวงตาดำลึก แผ่ความเย็นชามองเธอตลอด แต่ใบหน้าเขายิ้มบางๆ ถ้าเมินพลังอันฮึกเหิมของเขา ดูเหมือนกับสง่างามราวกับคุณชาย

“เมื่อกี้คุณพูดว่าจะหอบกวินไปแต่งงานกับใครนะ?”ทาวัตยกยิ้มบางๆ เขาถามด้วยท่าทางสบายๆ ยิ้มร้ายกาจ “คุณคิดจะแต่งงานกับใคร? หือ?”

เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงก่อน!

วรินทรรู้สึกตะเกียบในมืออ่อนแรง เกือบทำตะเกียบหลุดมือ

เธอประเมินความอดทนตัวเองต่ำไปเวลาฉะกับทาวัต

พละกำลังของเขา ไม่มีใครต้านทานได้ แล้วท่าทางแบบนี้ของทาวัตทำให้วรินทรตกใจ

“ไม่ ไม่มี คุณฟังผิดแล้ว คุณฟังผิดแน่ๆ” แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ถ้าแกล้งปล่อยเบลอไปจนจบ ก็คงไม่มีอะไรเสียหาย

“หือ? คุณแน่ใจนะ?”เขาพูดช้าๆ มีความหมายคุกคามในคำพูด โง่แบบวรินทรก็ฟังออก

เธอไม่ควรพูดอะไรไม่ดีลับหลังเขาเลย! แต่คิดอะไรไม่ออกแล้ว อยู่ในกำมือเขาแล้ว ชีวิตฉันนี่สั้นจริงๆ......

วรินทรย่นหน้า รู้อยู่แล้วว่าเจอเขาที่นี่ เธอน่าจะพูดเรื่องดีๆของเขาให้ดังๆไปเลย!

“แน่สิ! ใครจะไม่ชอบคนที่ใครเจอใครก็หลงรัก ดอกไม้เจอก็บาน รถเจอก็ยางแตกอย่างคุณทาวัตล่ะคะ? อยากแต่งน่ะอยากค่ะ แต่อยากพิจารณาก่อนน่ะ” วรินทรได้รับการเตือนจากสายตาของคาร่า จึงรีบเข้าใจทันที พูดจนลิ้นพัน

ทาวัตหรี่ตา ใช้นิ้วเกยคางเธอมาสำรวจ “พิจารณาหรอ?”