หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 174

ตอนที่ 174 พ่อ....เจ็บไหม

มาถึงเวลานี้ชายชุดดำก็ไม่มีทางเชื่อได้อีกแล้วว่ากวินจะเป็นคนที่ไร้พิษสงอย่างที่คิดเอาไว้

“อย่าพูดมาก รีบลงมือเถอะ” ชายชุดดำพูดด้วยเสียงเย็นชาพร้อมทั้งหยิบปืนออกมาถือไว้ในมือเพื่อเตรียมยิงออกไป ด้านกวินก็เลือกที่จะปิดปากของตนให้สนิท เขามองไปที่ชายชุดดำที่พูดเหมือนกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเรื่องแบบนี้และพูดเหมือนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาอีกด้วย

สายตาของกวินที่เต็มไปด้วยความถือดีและหยิ่งยโสทำให้ชายชุดดำแปลกใจเล็กน้อย ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่อยากจะยอมรับมากแค่ไหนก็ตามว่าการที่ชายหนุ่มตรงหน้ามองพวกเขาแบบนี้จะทำให้รู้สึกแปลกใจ และมือทั้งสองข้างก็เริ่มที่จะสั้นเล็กน้อย

สายตาของชายชุดดำต่างก็มองไปที่นัยน์ตาของกวินที่มีแต่ความรู้สึกที่พวกเขาไม่สามารถบรรยายได้ แต่กลับรู้สึกว่าความรู้สึกเหล่านี้เหมือนกับมือที่ค่อย ๆ บีบหัวใจของพวกเขาที่ละน้อย ทำให้พวกเขาอดที่จะตัวสั่นขึ้นมาด้วยความกลัวไม่ได้ และในชั่วเวลานั้นเองพวกเขาถึงได้รู้ตัวว่าพวกเขากำลังเล่นเกมส์โดยมีชีวิตเป็นเดิมพัน แต่มารู้ตัวตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว สายตาของหนึ่งในชายชุดดำมองเห็นว่ามีลูกกระสุนลูกหนึ่งพุ่งตรงเข้ามาที่หน้าอกของเขาโดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย

กระสุนยิงโดนหน้าอกของชายชุดดำพอดี ทำให้ไม่มีเลือดออกมาสักหยด ชายชุดดำมองไปที่กวินด้วยความตกตะลึง มือในปืนค่อย ๆ ร่วงลงสู่พื้น

ดูจากจุดที่ชายชุดดำโดนยิง ทำให้เอฟคิดว่านี้เป็นฝีมือของกวิน แต่ในความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่

“เหม่อตอนต่อสู้เนี่ย ใช่ไม่ได้เลยนะ” กวินพูดบอกด้วยรอยยิ้มที่ดูอ่อนหวานเป็นพิเศษ เสียงพูดและรอยยิ้มของกวินที่ลอยเข้ามากระทบโสตประสาทของชายชุดดำก็ไม่ได้ทำให้ภาพลักษณ์ของชายหนุ่มนั้นดูน่ากลัวน้อยลงแต่อย่างใด แต่กลับทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าดูเหมือนเทพแห่งความตายเสียมากกว่า และในการเดิมพันด้วยชีวิตครั้งนี้ ถ้าไม่ใช่ชายชุดดำที่แพ้ ก็จะเป็นตัวกวินเองที่ต้องสังเวยชีวิตแทน

เอฟส่ายหัวเล็กน้อยพลางถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ถึงอย่างไรจะช้าหรือเร็วกวินก็ต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้....เหตุการณ์ที่เขาไม่อยากจะให้เกิดขึ้นเลยจริง ๆ เขามักจะคิดว่ากวินจะปลอดภัยเมื่ออยู่ภายใต้ความคุ้มครองของเขา แต่เขาก็ลืมนึกไปว่ากวินไม่เคยจะยอมอยู่ในความคุ้มครองของเขาแต่โดยดี และอีกอย่างก็คือกวินเองก็ยังต้องเรียนรู้ที่จะเติบโต แต่มันเป็นการเรียนรู้ที่ดูจะโหดร้ายเกินไปหน่อย

ดวงตาของชายชุดดำเบิ่งโตด้วยไม่รู้ว่าตัวเองตายได้อย่างไร แท้จริงแล้วกวินเพียงแต่ใช้เทคนิคที่เอเคยสอนเขา เมื่อบวกกับร่างกายของชายชุดดำที่ได้รับบาดเจ็บจนอ่อนแออยู่แล้ว ชายหนุ่มเลยทำให้พวกมันเหนี่ยวไกยิงกันเอง

กวินปาดเหงื่อบนหน้าผากของตนออกพร้อมทั้งถอนหายใจด้วยความโล่งอก วิธีที่เขาใช้เป็นวิธีที่ทำให้เขาต้องใช้แรงมากกว่าลงมือเองเสียอีก แต่ว่านี้ต้องแบบนี้สิถึงจะเรียกว่าเป็นการเดิมพันด้วยชีวิตอย่างแท้จริง ถ้าหากว่าตอนนั้นจิตใจของชายชุดดำแข็งกว่านี้อีกสักหน่อย ก็คงเป็นชีวิตของกวินเองที่ต้องจบลง แต่ก็ยังดีที่วิธีนี้ทำให้มือของเขาไม่ต้องเปื้อนเลือด

กวินมองมือของตนพลางยิ้มออกมา เพื่อพ่อและแม่ของเขาแล้ว เขาต้องไม่ทำให้มือต้องเปื้อนเลือด ดังนั้นเขาเลยเลือกใช้วิธีนี้

“ลูกรัก” เสียงของวรินทรที่ดังมาจากด้านบนพร้อมทั้งตัวของกวินก็รู้สึกเหมือนมีลมลูกใหญ่พัดมาทางตัวเขา และเมื่อมองขึ้นไปเขาจึงเห็นเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งกำลังบินมาทางเขา กวินจึงยืนมืออกไปพร้อมพูดว่า “แม่”